สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีมาปรึกษาและกึ่งระบายในหัวข้อที่ว่า “ เกลียดการเข้าวัด แต่ไม่ได้เกลียดการทำบุญ ผิดไหมคะ ”

ก่อนอื่นเลยคือ ตอนนี้เรามีอายุ18(เพิ่งจบม.6เลย)แล้วคือเรามักจะไปวัดกับแม่เป็นประจำ  แต่สาเหตุที่เราไปเป็นเพราะว่าไปเป็นเพื่อนแม่ล้วนๆ

แม่เราเป็นคนที่เกือบจะเรียกได้ว่าเป็นพวกคลั่งศาสนาได้แล้วด้วยซ้ำ(ไม่ได้มีเจตนาแต่เราว่าคล้ายๆ) โดยที่แม่เรามักจะไปที่ไหน มักจะไปวัดเสมอ สมมุติว่า เรากับแม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน1สัปดาห์ แม่เราจะมีแพลนไปวัดแล้ว9ที่(ที่มาจากเน็ต ไม่รวมวัดที่พาทาง)และมักจะถามญาติหรือคนรู้จักว่ามีวัดไหนแนะนำบ้าง

เราเองก็ไม่ใช่สายเข้าวัดเลย(อาจจะเพราะเจนคน+กลุ่มเพื่อนที่ไม่ค่อยเครง)เราถูกพามาวัดตลอดเลย  และเวลามาเราก็มักจะอยู่คนเดียวตลอด เพราะแม่ก็มีกลุ่มเพื่อนที่พามา+ญาติ มันทำให้เราเคว้งมาก

พอเราบอกว่าไม่ไปวัดได้ไหม แม่เราก็มักจะพรรณนาว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแม่ ใครจะรับผิดชอบ ถ้าแม่โดนลักพาตัว ใครจะรับผิดชอบ ซึ่งทำให้เรารู้สึกดิ่งมาก

หรืออีกเหตุหากเวลาแค่เราอยู่บ้านแล้วแม่ชวนไปวัดแล้วเราปฏิเสธ แม่ก็บอกว่าอยู่บ้านทำไร วัดๆก็เอาแต่เล่นเกมอยู่นั่นแหละ ขี้เกียดสันยาว

เหตุการณ์มันรามปามมาแม้กระทั้งตอนเรามีกิจกรรมไปซ้อมแข่งงานโรงเรียน  เราจำได้ดีเลยว่าแม่เราว่าเราแล้วนำใบขออนุญาตไปเขียนบทสวดแล้วให้เราเอาไปท่อง100รอบ  ก่อนจะไปส่งเราตอนซ้อม มันทำให้เรารู้สึกอึดอัดมาก

ปัจจุบันเรายังอยู่กับแม่อยู่และกำลังทำเรื่องต่อมหาลัยด้วย  แต่คิดว่าถ้าเราอยู่คนเดียวอาจจะไม่ได้เข้าวัดอีกนาน  คิดว่าเราคิดดีแล้วไหมคะ  หรือเราผิดไหมถ้าไม่ไปวัด????