สวัสดีค่ะทุกคนอันนี้เป็นกระทู้เเรกของหนูนะคะ เริ่มเลยดีกว่าค่ะ หนูเกิดมาในฐานะครอบครัวไม่ได้รวยแถมค่อนข้างที่จะรำบาก เพราะเเม่ของหนูมีลูก3คนเเล้วได้เลิกลากับพ่อของหนูเเม่เลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ ปัจจุบันพี่ๆทั้ง2เป็นผู้ชายมีงานทำหมดเเล้วเเต่บ้านก็ใช้จ่ายไม่พอ หนูอยู่ ม3จะขึ้น4 หนูทนดูความรำบาคทางการเงินที่บ้านไม่ไหว หนูทำงานรับจ้างเขียนงาน\เเก้ศูนย์ต่างๆที่จะช่วยเขาได้ ได้เงินมาทีหนึ่งก็ 1000บาท ต่ออาทิตย์บางครั้งก็500-600 หนูทำทุกอย่างที่ได้เงินเลยค่ะพอได้เงินมาก็ให้เเม่หมดครบทุกจำนวนไม่มีส่วนเเบ่งให้ตัวเองหนูบอกตรงๆเลยค่ะเหนื่อยมากท้อมาก เพราะไม่ว่าหนูให้ตังค์เเม่เท่าไหร่ทำงานหนักเเค่ไหนไม่ได้นอน2-3วันหนูไม่เคยเป็นลูกที่ดีของเเม่เลยคนในครอบครัวคนอื่นๆด้วยค่ะ หนูไปโรงเรียนบ่อยๆเพราะไปส่งงานให้ลูกค้าในช่างปิดเทอมเขาก็คิดว่าหนูไปหาผู้ชาย กลางวันหนูจะนอนบ้างทำงานบ้างค่ะ เพราะเวลากลางคืนส่วนใหญ่ทำงานให้ลูกค้า เวลาชีวิตหนูเเย่มากๆเลยค่ะ เพราะบางทีทำงานจนวูบไปก็มีเพราะเขียนงานทีก็400-500หน้าอดนอน3-4วันถึงเสร็จ เเต่ที่บ้านของหนูเขาไม่เคยที่จะมองว่าหนูดีในสายตาเขาเลยบางทีก็เเอบเสียใจ ที่หนูทำเพราะหนูอยากให้เขาเเบ่งเบาภาระค่ารถค่าหนี้ [ค่ากินค่าไป รร ค่ากินข้าวทุกวันหนูออกเองหมดเลยค่ะ]เเต่หนูเเค่อาศัยพักพิงบ้านของเเม่มั้งคะที่ไม่ได้จ่ายเงินให้เขาเลยในส่วนตรงนี้เขาก็เลยคิดว่า หนูไม่ช่วยอะไรเขามั้งคะ หณุเหนื่อยสุดๆเลยค่ะเล่ากับใครก็กลัวไปรำบาคใจเขา ไม่เข้าใจเลยว่าเราทำหน้าที่ลูก-หลานเเย่รึป่าว เเน่นอนค่ะถ้าหนูอายุ17-18 หนูหางานทำที่ได้เป็นเงินก้อนใหญ่ๆให้เเม่เเน่ๆค่ะเเต่ตอนนี้ยังไม่สามารถทำได้เพราะพึ่งจะอายุ15 หนูอยู่ในจุดที่ว่า ทำงานก็รู้ไร้ค่า ไม่ทำก็ไร้ค่า หนูพูดไปก็จะทำหใ้ทุกอย่างเเย่กว่าเดิม ทุกคนคิดไงคะถ้าเป็นหนูทุกคนจะทำยังไง เพราะสะภาพจิตใจหนูย้ำแย่มากโดนด่าโดนว่าสารพัดเขาดีเเค่ตอนหนูให้ตังค์[2-3วันเเรก]นอกจากนั้นก็ดุหนูตลอดเลย🥲🥲