6 มีนาคม 2567
เนื่องจากพรุ่งนี้ลุงกะป้าจะไปเที่ยวเมืองจีนอีกครั้ง  วันนี้ต้องเคลียงานที่ครั่งค้างทั้งงานราช งานหลวงให้เสร็จเพื่อที่ตอนค่ำเราจะแว้นเข้าพักโรงแรมในเมืองเอาแค่นอนได้ใกล้สนามบินเป็นพอเพราะเที่ยวบินของลุง ตอน 6 โมงเช้า มันเช้าไปสำหรับคนบ้านนอกอย่างเราถ้าจะเข้าเมืองในเช้าวันที่ 7  
ก่อนหน้านี้ประมาณ 1 เดือน ซ้อมเดินอุ่นเครื่องไว้บ้าง พอให้มันอยู่ตัวไม่โอดโอยเวลาเดินไกล ๆ   เป็นการฝึกหายใจเสียมากกว่า  ให้ร่างกายมันรู้ว่าวัน ๆ จะต้องทำอะไรเป็นประจำบ้าง

7 มีนาคม 2567
พวกเราเลือกที่จะเดินทางคนละเที่ยวบิน และคนละสายการบิน  ด้วยเหตุผลที่ว่า เราบินไปจีนด้วนสายการบินเสฉวนแอร์ไลน์ซึ่งฟูเซอร์วิส โหลดกระเป๋าได้ ปัญหาคือ แล้วจากเชียงใหม่ไป กทม. เอาไงดี เอาเป็นว่าลุงไปก่อนไม่ต้องโหลดกระเป๋า อยากได้อะไรก็ให้ไปหาเอาที่ กทม. เราเน้นข้าวผัด 7-11 พวกแกงสำเร็จรูป สำหรับใช้ที่โน้น อาหารเป็นหลักเพราะคาดว่าจะทานของเขาไม่ได้แน่นอน  ส่วนป้าไปเที่ยวบิน PG จะได้โหลดกระเป๋าได้เอาของใช้เสื้อผ้าเครื่องกันหนาวต่าง ๆ ไปเน้นพร้อมใช้สำหรับอากาศติดลบหน่อยก็จะดี แล้วค่อนไปแพคกระเป๋าใหม่ที่ กทม. เพราะเวลาเดินทางจริง ๆ คือค่ำเลยมีเวลาเตร่ที่สุวรรณภูมิมากหน่อย   เสื้อผ้าหน้าผมให้จัดหนักเลยก่อนขึ้นเครื่องเพราะคืนนี้เราจะนอนในสนามบินกัน  เพราะพวกเรามานั่งคำนวณเวลาแล้ว  อยากเดินทางยาว ๆ ให้มันจบ ๆ เพื่อจะได้มีเวลาพักยาว ๆ บ้างเช่นกันค่อยไปปรับตัวเอาในเมือง รื่อหลง   ตอนเช้าที่รู้ ๆ มาคือสถานีรถบัสจะเปิดตอน 6.00 น.  ดังนั้น  สักตี 5 เราค่อยออกจากสนามบินกัน    ก่อนเดินทางก็เริ่มทานยาแพ้ที่สูงไว้ทานทุกวันจนกว่าจะลงมาจากที่สูง เช้า-เย็น




8 มีนาคม 2567


ออกจากสนามบินมาอากาศ จิ๊บ ๆ -3 เอ้งงงงงง  นั่งรถไฟไปสถานีรถบัส  ก็ไม่หนาวนะ พอออกจากสถานีเท่านั้นแหละแม่เจ้า  ชาหน้าเลย  รีบเข้าไปซื้อตั๋ว บอกเขาว่าจะไปซื่อกู่เหนียง  เขาก็เคาะ 120/คน  เริ่ม เอาแล้วไง  ลุงเริ่มละ อะไร ทำไม ฉันดูมาราคา 95  เหตุผลที่เขาบอกคือถ้า...ถ้าคุณจองมาเมื่อวานหรือจองจะไปพรุ่งนี้ ราคา 95 หยวนนะได้ แต่จะไปเดี๋ยวนี้ 120 จบป๊ะ (สีหน้าบอกประมาณนั้น)  เราจะทำไรได้นอกจาก OK. (มาคิดดูดี ๆ ก็น่าจะประมาณนี้นะที่ดู ๆ มามันก็หลายปีแล้วของก็ขึ้นเอา ๆ  อีกอย่างคือมันเป็นรถที่สบายนั่งได้ 7 คน เท่านั้น)  ที่สำคัญพอไปถึงแล้วเขาส่งถึงหน้าโรงแรมเลยไม่ต้องลากกระเป๋าไปหาหรือลงป้ายซื่อกู่เหนียงแล้วเดินทวนน้ำไป  ป้าเลย OK. ไม่มีบ่น เอาจริงถ้าเราเดินไปก็ประมาณ 1 กม. แต่เหนื่อยแน่นอน  ฮ้อ!!!ลืมบอกไปว่าพักที่ Changping Inn  ตามรีวิวนี่แหละ ดีจริง พูดภาษาอังกฤษได้ป๋อเลยรู้เป็นคนไทยก็ตลกได้อีก แล้วการเดินทางตามรีวิวบอกว่าใช้เวลาในการเดินทางอย่างมาก 5 ชม.  แต่เราใช้เวลาเดินทางย่นได้เหลือประมาณ 3.30 ชม.  มีเวลาพักและเดินสำรวจเมืองเล็ก ๆ นี้เพื่อปรับสภาพร่างกาย หาซื้อออกซิเจน ไข่ ตุนไว้บ้าง  พยายามทำตัวให้ปกติเหมือนอยู่บ้านให้มากที่สุดไม่โหน แต่ต้องช้าลงเพราะจะเหนื่อยง่าย ๆ (ป้าแอบกลัวตัวเองจะไม่ไหวเหมือนกัน) ส่วนเรื่องอาหารตามสะดวกนะคะแล้วแต่ชอบส่วนพวกเราไม่เอาเขาเลยคะ  เพราะพยายามแบ่งใจให้แล้วแต่มันไม่ได้จริง ๆ สิ่งที่พวกเราเอาไปคือโจ๊ก-ข้าวต้ม ซอง มาม่าคัพ แล้วก็มีแกงสำเร็จรูปพวกพะแนง แกงเขียวหวานแห้งไปด้วย   ส่วนป้าพกข้าวผัด 7-11 ไปด้วย 3 กล่อง ขอ โรงแรม เวฟให้   หรือไม่งั้นเราก็จะเจรจากับทางโรงแรมขอทำพวกไข่เจียว ไข่ดาว โป๊ะข้าวให้ กินเพื่ออยู่จริง ๆ ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน  


มีต่อนะคะ