ตามความรู้สึกโอยคิดง่ายๆ  ว่า คนที่เป็นหนี้คือคนที่ไม่มีรายได้สม่ำเสมอ  รายได้รายเดือนสูงต่ำไม่เท่ากัน  บางเดือนได้น้อย
บางเดือนได้มาก  บางเดือนไม่ได้เลย  จึงไม่สามารถวางแผนชีวิต  วางแผนอนาคตได้เลยว่า  เดือนนี้จะมีรายได้เท่าไหร่
เพราะไม่สามารถคำนวณรายได้ที่แน่นอน   ทำให้คนที่มีรายได้ไม่แน่นอนจำเป็นต้องกู้เพื่อมาชดเชยส่วนรายได้ที่ขาดหายไป

****มาดูในกลุ่มข้าราชการที่มีรายได้ที่มั่นคง  สม่ำเสมอ  ถึงแม้รายได้จะน้อย  แต่เมื่อมีรายได้ที่มั่นคงเราก็สามารถวาง
แผนการใช้จ่าย  การออม  ตรงตามเป้าหมาย 

หนี้ครัวเรือนของไทยตอนนี้เกิน 90% ของจีดีพีแล้ว  พอมาเจาะลึกกลุ่มผู้ที่เป็นหนี้หงัยมีกลุ่มข้าราชการเป็นหนี้เยอะมากๆ
ทั้งๆ ที่กลุ่มนี้สามารถวางแผนให้เป็นไปตามเป้าหมาย   เป็นหนี้ของที่จำเป็น  เช่น ที่อยู่อาศัย  รถ   วางแผนว่าจะซื้อบ้าน
ราคาไหน  รถราคาไหน  ให้สมดุลกับรายได้ที่ได้เท่ากันและสม่ำเสมอ

ถ้าเป็นกลุ่มผู้มีรายได้อิสระ  ทำมาค้าขาย  sme  อันนี้ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร  แต่ข้าราชการทำไมเป็นหนี้เยอะมาก

ยกตัวอย่างข้าราชการคนนึงมีรายได้ 30000/เดือน   รถก็ใช้ จยย.ไปก่อน  หรือหารถที่ผ่อนเดือนละ 7-8 พัน/เดือน
ส่วนที่อยู่อาศัยก็เช่าเดือนละประมาณ 5000/เดือน ไปก่อนก่อน   อนาคตเงินเดือนขึ้นค่อยซื้อบ้านเดี่ยว  
*****รายได้ 30000 ผ่อนรถ 7000  เช่าบ้าน 5000  รวมเป็น 12000  เงินเดือนเหลือ 18000   อาจจะเก็บออมเดือน 5000
เหลือ 13000 เอาไว้จ่ายในแต่ละเดือน ซึ่งแต่ละเดือนอาจจะใช้จ่ายเดือนละ 10000  เหลือ 3000 ก็เอาไว้เก็บออมได้อีก

สุดท้ายมาดูกลุ่มข้าราชการครู  ผู้ซึ่งมีรายได้ถือว่ามากเป็นอันดับต้นๆ   บางคนอายุ  35 ได้เป็น ผอ.แล้ว  บางคน 35 ได้
เป็นครูชำนาญการพิเศษแล้ว ซึ่งเงินเดือนประมาณ 30000  และในอนาคนเงินเดือนมากขึ้นเรื่อย  แต่หนี้ก็ยิ่งเป็นหนี้
มากขึ้นไปอีก  

บางทีก็แปลกใจ  มันไม่ค่อยมีเหตุและผลในตัวของมันเอง