พี่สาวเราเป็นคนขี้เอาแต่ใจมาก และเราเป็นคนที่โดนกระทำตลอด พี่สาวเราเป็นคนพูดจาแรง พูดจาไม่คิดถึงใจอีกฝ่าย ใครพูดไม่เข้าหูคือโวยวายตลอด เรากับพี่สาวห่างกัน1ปี เรา17 พี่สาว 19 

ส่วนเราไปทำงาน กับมาบ้านก็มาโดนพี่สาวเราบ่น พี่สาวเรายังไม่เคยทำงาน และเวลาทำงานค่าเดินทางค่าใช้จ่ายมันเยอะ เดือนนึงหมดไปกับค่าเดินทาง3*** ยังไม่รวมค่ากิน เราขอแม่ว่าจะไปอยู่หอ เพราะมันใกล้ที่ทำงาน ใกล้ที่ทำงานแม่ด้วย แต่ไกลจากบ้านเยอะพอสมควร คือพี่สาวไม่ให้ไป และเราก็ต้องเอาเงินที่ได้จากทำงาน มาเลี้ยงพี่เราอีก และก็ต้องส่งเงินให้แม่เอาไปใช่หนี้ และที่พี่เราอยากได้ ก็เป็นเราที่จ่ายให้ตลอด ค่าเน็ตของพี่หมดไป300 และเงินตอนนั้นมันติดลบ ไม่มีเงินไปจ่ายค่ารถ เลยติดเขาก่อน ถ้าเราไม่จ่ายค่าเน็ตให้พี่ เขาก็จะมาบ่นมาด่า เราเลยตัดปัญหาที่เราแทบไม่มีเราก็ให้เขา และเขาไม่เคยรู้เลยว่าเราต้องจ่ายอะไรบ้างพอทะเลาะกัน ก็บอกว่าเราเป็นคนชวนทะเลาะ ทั้งที่เขาพูดจาแรงใส่เรามาตลอด พอเราเงินหมดเขาไปขอแม่ และพี่เขามีเงินเก็บและมาบอกตลอดว่า ไม่มีเงิน พอตอนเราไม่ค่อยมีเราให้เขาตลอด เรายอมเขาตลอดเวลาทำงานเราคิดตลอดว่าพี่กินข้าวบ้างแล้วรึยัง มีตังกินข้าวไหม เราโครตเอาใจพี่สาวตัวเองมาตลอด เราเป็นคนที่ไม่สู้คน ยอมคน แต่ก็ตามคนทัน เราทำงานเรารู้เกี่ยวกับโลกภายนอกว่าเป็นยังไง พี่เราไม่เคยทำงานไม่เคยออกจากบ้านไม่เคยรับถึงคนภายนอก รับรู้แค่ตอนที่เรียน โรงเรียนมันก็เป็นสังคมที่เริ่มใหญ่ขึ้น พอทำงานสังคมการทำงานมันมีเรื่องกดดัน เอาเปรียบ โดนนินทา มันเยอะ คือต้องเอาตัวเองให้รอด เราจบแค่ม.3 คือเรายังเรียนต่อได้ แต่ตอนนั้นแม่บอกว่าไม่มีเงิน ตอนนั้นเราไปสอบเพื่อเข้าเรียน พอแม่บอกแบบนั้น เรากับทำข้อสอบไม่ได้ แต่กับเป็นเราติดตัวสำรอง ถ้าตอนนั้นเราไปก็ได้เรียน แต่เราเลือกที่จะไม่ไป เลือกที่จะขอแม่หางานให้ เผื่อช่วยเขา เราเป็นคนที่อดทนเก่งมาก คือเราทำงานได้7เดือน ทำงานร้านอาหาร หน้าที่เราที่เราได้ทำ 

บริการ

แคชเชียร์

เก็บโต๊ะ จัดโต๊ะ 

ล้างจาน

กวาดร้าน ถูร้าน

อยู่หน้าร้านไม่ว่าจะท้อ จะเหนื่อย จะโดนลูกค้าด่ามาก็ต้องอดทน คือตอนนั้น เราโดนทั้งลูกค้าด่า พี่ที่ทำงานด่า และครอบครัวที่ไม่ใช่เซฟโซนอีก พอลูกค้าไม่อยู่ เราไปร้องไห้ในห้องน้ำ และบอกกับตัวเองเสมอว่า อดทน ต้องสู้ ต้องเก่งเหมือนแม่ จนทำงานได7เดือน เราทนไม่ไหว พี่ทำงานไม่มีใครคุยกับเราเลบซักคน เราอยู่คนเดียวตลอด เราเลยตัดสินใจลาออก ก่อนออกก็โดนพี่เขาไล่อีก555 พอมีเงินชดเชยมาก็มาเลี้ยงพี่ตัวเอง จนหมด พอพี่เรามีเงินเก็บก็ไม่เอาออกมาใช้ พอเราบอกว่าพี่ก็เลี้ยงบ้างสิ เขาบอกตลอดว่าไม่มี และพอเราอยู่เฉยๆ เขาก็ทะเลาะกับเรา พอเราไม่อยากตอบโต้ ก็ด่าเรา พอเราพูดความจริง ตอบโต้กับ เขาก็ยอมรับไม่ได้ 

เป็นอะไรที่อึดอัด ไม่เป็นตัวของเอง มันเหนื่อยครอบครัวไม่เคยเป็นเซฟโซนเลยที่ดีเลย ทะเลาะกันที่ไรก็ชอบว่าปกป้อง ทำให้เราสำนึกผิด และเรายอมพี่สาวเรามา16ปี และพึ่งมากล้าพูดบ้าง ทุกคนมันมีขีดจำกัดของตัวเองเสมอ พูดไปก็เป็นเราที่ผิดอยู่ดีเราไม่เคยโกรธพี่เขาเลย มีแต่น้อยใจ โกรธตัวเองมากกว่า ที่ไม่เคยทำอะไรใหถูกใจ เราก็อยากให้เขาไปหางานทำบ้าง จะได้รู้ว่ามีปัญหาอะไรบ้าง จะได้เข้าใจบ้าง รักพี่สาวหนูมาก แต่เขาชอบบอกตลอดว่าหนูเห็นคนอื่นดีกว่าเสมอ😔

ตอนนี้เรากำลังหางานทำ เพื่อที่จะไม่ต้องมาทะเลาะกันอีก 

ทำงานเราก็อยากไปอยู่หอ เราเอาตัวเองรอดได้ ดูแลตัวเองได้ และอีกอย่างจะได้ประหยัดค่าเดินทางไปครึ่งนึง ค่าเดินทาง ค่ากิน ให้แม่ เลี้ยงพี่ เดือนนึงก็หมดไป 8***กว่า 

ถ้าไหนที่เราทำงานไกล และพี่ไม่ให้ไป อยากจะบอกพี่มากว่าให้จ่ายค่ารถให้ ถ้าเขาจ่ายเรายอมอยู่บ้าน  ้

หนูศึกษามาหมดแล้ว ถ้าไปอยู่หอ ยังน้อยมันยังมีเงินเก็บให้20% ดีกว่าไม่มีเงินเก็บเลย 

*ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ ถ้าหนูพูดผิดหรืออะไรบอกหนูได้นะคะ หนูอยากได้คำปรึกษาของทุกคนด้วย ขอบคุณนะคะ 🙏💖