เรามีเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทมาก อยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนตลอด เมื่อก่อนเราไม่ชอบเขามากเพราะเขานิสัยไมาดีมากตอนอยู่รร.เก่า ฟิวเป็นหัวหน้ากลุ่ม พอม.3เราก็เลยย้ายรรไปเรียนที่อื่นเพราะ แม่ย้ายงาน พอม.4 นางมาเรียนรรเดียวกับเรา หลังจากนั้นก็สนิทกันนางบอกว่าจะปรับปรุงตัว ไม่ทำแบบเมื่อก่อน แต่นางก็เปลี่ยนขึ้นจริง มีบางครั้งที่เอาแต่ใจบ้าง แต่เราก็เลือกที่จะมองข้าม และมองข้อดีของเพื่อน จุดที่ทำให้เราเหินห่างกันเพราะว่า นางชวนเรากับเพื่อน นอีกคนไปดูหนังที่ในตัวเมืองซึ่งระยะไกลพอสมควร แล้วเราขับรถมอเตอร์ไซต์กันไป พอดูหนังจบนางบอกว่า กลับก่อนได้เลย เดี๋ยวนางจะอยู่ในเมืองต่อกับแฟนให้เอารถของนางไปไว้ที่พี่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของนางแล้วเดี๋ยวพี่เขามารับตอนสี่ทุ่ม เราก็โอเคร บอกเพื่อนดูแลตัวเองดีๆแล้วก็เกิดปัญหาเพราะพี่นางที่เป็นลูกพี่ลูกน้องไปรับไม่ได้ เพราะเอารถนางไปขับออกที่อื่น แล้วโทรมาบอกเรา เราก็บอกดูก่อนคุยกันให้ดีๆ เพราะระยะทางมันไกลมาก แล้วพอเช้านางกลับไม่ได้ เราก็เลยต้องจำใจไปรับนาง ไปกับเพื่อนเมื่อวาน ซึ่งแม่นางคิดว่านางนอนอยู่บ้านเรา พอตอนเช้าเราก็ต้องเล่าความจริงทั้งหมดให้แม่เราฟัง จากที่ปกปิดเรื่องเพื่อนไปอยู่กับผู้ แม่ก็บอกให้รีบไปรับ เพราะถ้าช้า จะมีปัญหาเรื่องแม่เพื่อนแน่ เราก็ไปรับ แล้วนางก็ขอโทษ เราก็ไม่ได้อะไรผ่านไปแล้ว พอตกเย็นนางทักมาว่าต่อไปนี้จะไม่ชวนเราไปไหน เพราะไม่อยากให้เราดูแยาหลังจากนั้นนางก็ไม่ตอบแชทเราอีกเลย ทักไปก็ไม่ตอบ แต่นางลงสตอรี่เกี่ยวกับการอยู่คนเดียว ตลอดเวลาที่คบเรามองข้ามขอเสียของเพื่อนเราเสมอ เราก็รักเพื่อนคนนี้มากถึงแม้เพื่อนจะทำแน่ๆใส่เราบ้างดีบ้าง ทุกคนว่าเราควรทำไงเราแค่คนอื่นมากเกินไปไหม