ก่อนอื่นหนูไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากอย่างไหนดีเพราะอย่างนั้นโพสต์นี้ก็จะยาวหน่อยนะคะ
หนูขอเริ่มจากเรื่องการที่ได้ขึ้น M00 ของเธียร์เตอร์แล้วกันค่ะ อย่างที่หนูได้มาเล่าในไลฟ์เมื่อวานตอนที่รู้ว่ามีคนชวนไปขึ้น M00 หนูก็ดีใจมากเลยค่ะ หนูไม่เคยขึ้นเธียร์เตอร์เลยซักครั้งเลย เพราะตอนนั้นหนูยังไม่มีความกล้าและยังไม่เก่งมากพอ แต่ตั้งแต่ตอนแรกตอนที่หนูได้ดูคลิปของรุ่นพี่ชิมาซากิที่ขึ้นเพลงนี้ก็ทำให้หนูอยากขึ้นเพลงนี้มาตลอดค่ะ ติดที่ว่าหนูเป็นคนที่ไม่มั่นใจเรื่องสกิลการร้องเพลงของตัวเองมากๆ เพราะว่าฝังใจด้วยค่ะเพราะร้องเพลงให้คนอื่นฟังแล้วทุกคนบอกว่าเพี้ยนหนูก็เลยไม่ค่อยกล้าร้องเพลงค่ะ อย่างที่เมื่อวานบอกในไลฟ์ว่าตอนที่ติดที่นี่ก็ไม่กล้าเซ็นสัญญาด้วยเพราะกลัวร้องเพลงไม่ได้ค่ะ แรกๆ มาตอนสอบร้องเพลงหนูก็ครอง 1 ใน 3 อันดับบ๊วยอยู่เสมอในช่วงแรกๆ การที่จะมาให้ร้องเพลงเดี่ยวเต็มเพลงสำหรับหนูเป็นอะไรที่กลัวมากๆ ค่ะ แต่ก่อนวันที่จะมีคนมาชวนขึ้นเพลงนี้หนูก็ได้ไปเจอคลิปของคนๆ นึงค่ะ เขาก็มีสตอรี่ประมาณหนูเลยแต่เขาเริ่มกล้าที่จะร้องค่ะ เพราะงั้นตอนที่มีคนชวนก็เลยรู้สึกว่าอยากทำให้ได้บ้าง หนูอยากจะเลิกที่หยุดอยู่กับความกลัวซักที เพราะว่าหนูมีคติประจำใจว่าถ้าไม่กล้าก็จะไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำเลยตัดสินใจลองดูค่ะ เพราะงั้นตั้งแต่ที่รู้ว่าจะได้ร้องเพลงนี้เลยพยามหาวิธีการฝึกค่ะ เพราะว่าอยากทำให้ดีที่สุดค่ะ หนูนั่งฟังเพลงนี้ทั้งวันแล้วก็นั่งฟังคีย์ว่าแต่ละคนร้องยังไงแล้วทำยังไงเราถึงจะร้องเพลงนี้ได้ เอาจริงๆ เป็นอาทิตย์ที่หนูเครียดมากแบบหนูไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเลยจนกระทั่งถึงวันรันทูค่ะ วันที่ได้มาเหยียบเธียร์เตอร์ครั้งแรกก็รู้สึกว่าอยากขึ้นมากๆ อยากทำให้ได้ ที่จริงหนูก็มีกังวลและถามคนอื่นว่ามาขึ้นแทนได้ไหมเพราะว่าไม่มั่นใจเลยค่ะ แต่เขาก็บอกว่าหนูทำได้ต้องขอบคุณมากๆจริงๆ ขอบคุณเอ็มมี่กับแจนรี่ที่คอยเชียร์อัพว่าหนูทำได้และช่วยไกด์ให้ ขอบคุณพี่เนเน่ด้วยค่ะถ้าไม่มีพี่เนเน่หนูก็คงไม่ได้ขึ้น แล้วก็พี่นายที่ชวนเพลงมากๆ ถ้าพี่นายไม่ได้ชวนหนูก็คงไม่ได้ก้าวออกมาจากในกำแพงของตัวเอง ㅠ—ㅠ ไม่รู้ว่ามันดีรึเปล่าแต่หนูก็ดีใจค่ะที่แสดงเมื่อวาน (ที่สำคัญได้ดูรุ่นพี่แสดงในที่พิเศษด้วย 🫂) วันนี้พอมาเปิดดูสเตจเมื่อวานหนูก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะเพราะรู้สึกว่าดีใจที่กล้าออกมาทำในสิ่งที่กลัว
ในส่วนการได้ออกงานกับรุ่น 4 เป็นอะไรที่สนุกมากเลยค่ะ คือเหมือนพวกเราก็เต้นด้วยกันทุกอาทิตย์แต่ทุกคนอาจจะไม่ได้เห็น รู้สึกดีใจสุดๆ ที่ได้ออกงานด้วยกันอีกครั้งค่ะ รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยยุคโชโจเลยแต่ว่าเป็นเด็กสาวที่เก่งขึ้นทั้ง 6 คนรู้สึกว่าเราแต่ละคนในรุ่น 4 ก้าวขึ้นมาไลบมากค่ะ มันแบบภูมิใจมากเลยค่ะ ถ้ามีโอกาสก็อยากได้เต้นพร้อมกัน 11 คนอีก ㅠ—ㅠ
#แอลไดอารี่ #LBNK48 #BNK48
https://www.instagram.com/p/C4qbU4LSBUt/?igsh=MWt2ZzBhajMwN3pjYw==
แอลไดอารี่
ก่อนอื่นหนูไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากอย่างไหนดีเพราะอย่างนั้นโพสต์นี้ก็จะยาวหน่อยนะคะ
หนูขอเริ่มจากเรื่องการที่ได้ขึ้น M00 ของเธียร์เตอร์แล้วกันค่ะ อย่างที่หนูได้มาเล่าในไลฟ์เมื่อวานตอนที่รู้ว่ามีคนชวนไปขึ้น M00 หนูก็ดีใจมากเลยค่ะ หนูไม่เคยขึ้นเธียร์เตอร์เลยซักครั้งเลย เพราะตอนนั้นหนูยังไม่มีความกล้าและยังไม่เก่งมากพอ แต่ตั้งแต่ตอนแรกตอนที่หนูได้ดูคลิปของรุ่นพี่ชิมาซากิที่ขึ้นเพลงนี้ก็ทำให้หนูอยากขึ้นเพลงนี้มาตลอดค่ะ ติดที่ว่าหนูเป็นคนที่ไม่มั่นใจเรื่องสกิลการร้องเพลงของตัวเองมากๆ เพราะว่าฝังใจด้วยค่ะเพราะร้องเพลงให้คนอื่นฟังแล้วทุกคนบอกว่าเพี้ยนหนูก็เลยไม่ค่อยกล้าร้องเพลงค่ะ อย่างที่เมื่อวานบอกในไลฟ์ว่าตอนที่ติดที่นี่ก็ไม่กล้าเซ็นสัญญาด้วยเพราะกลัวร้องเพลงไม่ได้ค่ะ แรกๆ มาตอนสอบร้องเพลงหนูก็ครอง 1 ใน 3 อันดับบ๊วยอยู่เสมอในช่วงแรกๆ การที่จะมาให้ร้องเพลงเดี่ยวเต็มเพลงสำหรับหนูเป็นอะไรที่กลัวมากๆ ค่ะ แต่ก่อนวันที่จะมีคนมาชวนขึ้นเพลงนี้หนูก็ได้ไปเจอคลิปของคนๆ นึงค่ะ เขาก็มีสตอรี่ประมาณหนูเลยแต่เขาเริ่มกล้าที่จะร้องค่ะ เพราะงั้นตอนที่มีคนชวนก็เลยรู้สึกว่าอยากทำให้ได้บ้าง หนูอยากจะเลิกที่หยุดอยู่กับความกลัวซักที เพราะว่าหนูมีคติประจำใจว่าถ้าไม่กล้าก็จะไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำเลยตัดสินใจลองดูค่ะ เพราะงั้นตั้งแต่ที่รู้ว่าจะได้ร้องเพลงนี้เลยพยามหาวิธีการฝึกค่ะ เพราะว่าอยากทำให้ดีที่สุดค่ะ หนูนั่งฟังเพลงนี้ทั้งวันแล้วก็นั่งฟังคีย์ว่าแต่ละคนร้องยังไงแล้วทำยังไงเราถึงจะร้องเพลงนี้ได้ เอาจริงๆ เป็นอาทิตย์ที่หนูเครียดมากแบบหนูไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเลยจนกระทั่งถึงวันรันทูค่ะ วันที่ได้มาเหยียบเธียร์เตอร์ครั้งแรกก็รู้สึกว่าอยากขึ้นมากๆ อยากทำให้ได้ ที่จริงหนูก็มีกังวลและถามคนอื่นว่ามาขึ้นแทนได้ไหมเพราะว่าไม่มั่นใจเลยค่ะ แต่เขาก็บอกว่าหนูทำได้ต้องขอบคุณมากๆจริงๆ ขอบคุณเอ็มมี่กับแจนรี่ที่คอยเชียร์อัพว่าหนูทำได้และช่วยไกด์ให้ ขอบคุณพี่เนเน่ด้วยค่ะถ้าไม่มีพี่เนเน่หนูก็คงไม่ได้ขึ้น แล้วก็พี่นายที่ชวนเพลงมากๆ ถ้าพี่นายไม่ได้ชวนหนูก็คงไม่ได้ก้าวออกมาจากในกำแพงของตัวเอง ㅠ—ㅠ ไม่รู้ว่ามันดีรึเปล่าแต่หนูก็ดีใจค่ะที่แสดงเมื่อวาน (ที่สำคัญได้ดูรุ่นพี่แสดงในที่พิเศษด้วย 🫂) วันนี้พอมาเปิดดูสเตจเมื่อวานหนูก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะเพราะรู้สึกว่าดีใจที่กล้าออกมาทำในสิ่งที่กลัว
ในส่วนการได้ออกงานกับรุ่น 4 เป็นอะไรที่สนุกมากเลยค่ะ คือเหมือนพวกเราก็เต้นด้วยกันทุกอาทิตย์แต่ทุกคนอาจจะไม่ได้เห็น รู้สึกดีใจสุดๆ ที่ได้ออกงานด้วยกันอีกครั้งค่ะ รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยยุคโชโจเลยแต่ว่าเป็นเด็กสาวที่เก่งขึ้นทั้ง 6 คนรู้สึกว่าเราแต่ละคนในรุ่น 4 ก้าวขึ้นมาไลบมากค่ะ มันแบบภูมิใจมากเลยค่ะ ถ้ามีโอกาสก็อยากได้เต้นพร้อมกัน 11 คนอีก ㅠ—ㅠ
#แอลไดอารี่ #LBNK48 #BNK48
https://www.instagram.com/p/C4qbU4LSBUt/?igsh=MWt2ZzBhajMwN3pjYw==