พอดีพอเราได้ซื้อสองสิ่งให้แฟนเรา สิ่งแรกคือปาการาคาก็ถือว่าokในระดับหนึ่งคือพันกว่าบาท ต่อมาใกล้จะวันเกิดเขาเราเลยซื้อนาฬิกาให้เขาราคาหมื่นกลาง วันแรกที่เขาเห็นเขาบอกว่าดีใจชอบมัน แต่เราก็เห็นเขากดโทรศัพท์เล่นโทรแต่เราก็ถามเขา ชอบไหมลองใส่ดูสิ เขาก็ทำตามเราบอก ...เราก็พาไปตัดสาย!...แต่ต่อมาไม่กี่วันคือลูกเขาอยากได้นาฬิกาเลยคุยเรื่องยี่ห้ออะไร! เราก็เลยบอกไปยี่ห้อโน้นนี่นั้นราคาเท่าไร?แล้วเขาก็เลยมองนาฬิที่ใส่ในข้อมือแล้วพูดว่า..อ้าว!นี่มันยี่ห่อ..นี่นิ!..เราเลยถามว่า...อ้าวที่ใส่มา2-3วันหรือที่ให้ดูวันแรกไม่ได้สนใจหรือใส่ใจดูอะไรเลยเหรอว่ายี่ห้ออะไรค่ะ?..เขาก็อ้างว่าเขาอ่านไม่เห็น?..เราเลยสงสัยว่าสรุปสิ่งที่เราซื้อให้ด้วยใจต่อให้ราคาไม่เป็นแสนเป็นล้าน แต่เราก็ตั้งใจซื้อให้เขา แต่เขากลับใส่อยู่มือ ดูเวลา แต่ไม่ได้สนใจแม้แต่ยี่ห้อหรือแบบไหนสะด้วยซ้ำ...เรานั่งเลือกเป็นอาทิตย์ กลัวไม่เหมาะกับเขา กลัวเขาไม่ชอบ ..แต่เรากลับรู้สึกว่าเขาไม่ได้ยินดี ยินร้ายสะด้วยซ้ำแม้แต่ยี่ห้อเขายังไม่อ่าน จนเรานั่งกินข้าวแล้วคุยเรื่องลูกชายเขาอยากได้นาฬิดา เขาถึงพูดว่า..อ้าว!นิมัยยี่ห่อนี่นิ!..เราฟังถึงกับงง!เฮ้ยย.

แสดงว่าแม้แต่ตอนเขาใส่ พาไปตัดสายเขาไม่ได้ใส่ใจมองมันสะด้วยซ้ำว่าเราซื้อให้เขายี่ห้ออะไรค่ะ!!