สวัสดีครับผมไม่แน่ใจว่าผมตั้งกระทู้ถูกหรือเปล่าครับพอดีอยากจะมีเรื่องปรึกษากับเพื่อนๆชาว pantip นะครับว่าผมจะไปต่อยังไงดีคือเรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกันได้ 4 ปีจะ 5 ปีแล้วแต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมและอาจจะรู้ล่วงหน้าด้วยซ้ำว่าอีกไม่นานเรา2คนก็คงจบลงแค่ไม่รู้ว่าช่วงไหนคือผมกับแฟนผมรู้จักสมัยมัธยมต้นเคยคุยกันในในสถานะเพื่อนรุ่นน้องกับรุ่นพี่มาก่อนพอจบมต้นต่างฝ่ายต่างก็มีแฟนเคยแต่งงานมาแล้ว 1 ครั้งพอเราสองคนประจวบเหมาะกับต่างฝ่ายต่างเลิกกันกับแฟนพี่แต่งงานมาแล้วเราก็เลยตกลงกันว่าจะคบกันเป็นแฟนปีแรกเรารักกันดีนะครับแฟนผมรักผมมากกว่าซะด้วยซ้ำแต่พอมาปีที่ 2 ด้วยความเราทำงานห่างกะแฟน และแฟนก็เรียนขึ้น ม.ปลายอาจจะเจอเพื่อนๆหรือเจอคนรู้จักพูดคุยแล้วรู้สึกโอเคแฟนผมก็เลยเผลอใจไปชอบอีกคนแต่พอผมจับได้ผมก็อยากจะหยุดความสัมพันธ์กันไว้แต่แฟนผมก็ยังยืนยันว่ารักผมเลยขอแก้ตัวด้วยกันเลิกคุยกับคนนั้นแล้วก็ออกจากโรงเรียนซึ่งผมก็คัดค้านนะครับเพราะว่าผมไม่อยากให้ใครมาทิ้งอนาคตไว้กับผมเพราะว่าผมยังไม่เชื่อว่าตัวเขาเองหรือตัวผมเองจะรักกันได้นานเพราะขนาดแฟนคนแรกผมแต่งงานแท้ๆก็ได้แค่ปีเดียวเขาก็นอกใจผมแต่แฟนก็ยังยืนหยัดที่จะออกจากโรงเรียนเพื่อให้ความเชื่อใจว่าเขาจะรักแค่ผมคนเดียวส่วนตัวผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเพราะแฟนคนนี้ผมก็รู้จักตั้งแต่มัธยมต้นผมก็เลยยอมเขาซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้พ่อแม่แฟนค่อนข้างไม่พอใจผมก็อย่างว่าแหละครับไม่มีพ่อแม่คนไหนที่จะยอมให้ลูกเสียอนาคตเพราะผู้ชายคนเดียวแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะว่าผมไม่รู้ว่าเวลานั้นตอนนั้นผมจะแคร์ใครมากกว่าถ้าแคร์พ่อแม่ของเขายังไงแฟนผมก็ต้องมาอยู่ดีถ้าแฟนผมค่อนข้างที่จะตามใจตัวเองผมเลยต้องไปให้พ่อแม่ผมไปพูดคุยกับทางพ่อแม่ของเขาแล้วก็หมั้นหมายไว้ก่อนส่วนแต่งผมบอกกับทางครอบครัวของเขาว่าตัวผมเองเคยแต่งงานมาแล้วครั้งนึงซึ่งเงินนั้นที่แต่งเป็นเงินสร้างบ้านหรือเงินเก็บของพ่อกับแม่สุดท้ายแต่งไปแล้วเขาก็เลิกกับผมทั้งที่แต่งงานกันยังไม่ถึง 2 ปีผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นผมไม่อยากให้พ่อแม่ผมต้องมาลำบากกับผมเพราะฉะนั้นแต่งได้แต่ต้องให้เวลาผมหน่อยนะครับเนื่องจากตอนนี้ผมก็มีหนี้สินพอสมควรเพราะว่าผมมีรถเป็นของตัวเองอยู่ขอให้ผมผ่อนรถผมจนหมดจึงค่อยมาพูดถึงเรื่องแต่งกันนะครับคำพูดของผมนี้ผมไม่มั่นใจนะครับว่ามันรุนแรงไปหรือเปล่าแต่ดูท่าทางสีหน้าครอบครัวฝั่งแฟนผมเขาน่าจะไม่ค่อยพอใจนะครับตามนั้นแหละครับใจเข้าใจเรานะครับถ้าผมมีลูกสาวแล้วแฟนลูกสาวพูดแบบนี้ผมอาจจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แต่ว่าถ้าเป็นนิสัยผมจริงๆผมก็เข้าใจเพราะทุกคนมันก็ต้องเริ่มจากศูนย์กันทั้งหมดและถ้าเป็นผมผมก็จะให้ลูกสาวผมถ้าไม่เรียนก็ต้องไปหาเงินช่วยกันเพื่อได้มาแต่งให้ถูกต้องตามพิธีอันนี้คือความคิดของผมนะครับแต่ผมไม่รู้ว่าความคิดของครอบครัวของเขาเป็นยังไงแต่ผมรู้แล้วล่ะครับว่าเขาน่าจะไม่ชอบผมเพราะการกระทำคำพูดเขาแล้วมาพูดลับหลังผมอย่างนู้นอย่างนี้  ผมก็น้อมรับนะครับผมไม่เคยตอบโต้เพราะผมก็ผิดแต่ผมก็มีส่วนอายบ้างผมเลยเลือกที่จะไม่ค่อยไปบ้านแฟนเท่าไหร่ถ้าไปก็อยู่ได้ไม่นานผมก็ต้องทำเหมือนมีธุระไปที่นู่นที่นี่บ้างอันนี้เป็นพฤติกรรมส่วนตัวของผมนะครับผมเข้าใจนะครับว่ามันไม่น่ารักกับผู้ใหญ่เลยแต่ผมเคยเข้าหาแล้วผมได้รับคำนินทาผมก็เลยแบบยังไม่ค่อยโอเคที่จะเข้าหานะครับอันนี้คือพูดในเรื่องพฤติกรรมของผมสำหรับครอบครัวเขานะครับขอไปสู่ขอเสร็จแล้วมั่นหมายเสร็จแล้วผมก็พาแฟนทำงานลองผิดลองถูกอยู่ประมาณ 1ปีผ่านมาแล้ว 2 ปีด้วยหนี้สินมันเยอะและก็ด้วยแฟนผมเป็นเด็กและตัวผมเป็นคนตามใจด้วยมันก็เลยไม่มีเก็บผมเลยเลือกที่จะมาทำงานที่ผมถนัดที่กรุงเทพฯเลยให้แฟนทำงานที่ห้างผมทำงานก็หลายอย่างเป็นทั้ง rider ส่งอาหาร รับจ๊อบรายวันทั่วไป แล้วทำงานประจำไปด้วยผมทำทุกอย่างเพื่อจะได้เงินมาวันหนึ่งมี 24 ชั่วโมงผมทำไปแล้วน่าจะ 20 ชั่วโมง  เพราะผมลำบากได้แต่แฟนผมลำบากไม่ได้ถึงลำบากก็อยากให้ผมลำบากกว่า พอทำงานไปจะครบ 2 ปีถามว่าแฟนมีนอกใจไหมผมมีนอกใจไหมผมยังไม่มีแต่แฟนผมเขาก็มีคุยบ้างแต่ไม่ถึงขั้นนัดหรือเจอกันผมก็ให้อภัยเขาตลอดเพราะก็แค่คุยกันยังไม่ถึงขั้นไปเจอกันหรือไปหากันถามว่ามีเลิกกันไหมก็มีเลิกกันนะครับแต่ผมก็ต้องเป็นฝ่ายง้อตลอดมันเลยทำให้ประมาณแบบว่าทุกครั้งที่เลิกกันผมก็ต้องเป็นคนที่จะไปง้อคืนนี้ทุกครั้งไม่ว่าผมผิดหรือแฟนผมผิดก็ตามหลังๆมาเขาเริ่มมีอาการเอาแต่ใจบ้างเช่นผมพูดนิดๆหน่อยๆหากไม่ถูกใจถ้าโทรคุยกันเขาก็จะตัดสายทิ้งถ้าอยู่ด้วยกันก็อาจจะประชดทำข้าวของเสียงดังแต่ไม่ถึงขั้นทำลายข้าวของถามว่าผมตามใจไหมผมก็ตามใจไปง้อเขาอยู่ดีครับตอนนี้ผมอยู่ด้วยกัน 4 ปีจะเข้า 5 ปีแล้วครับสิ่งที่จะพูดต่อไปนี้คือความรู้สึกฝั่งของผมแค่ฝ่ายเดียวนะครับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมก็คือเริ่มจากถ้าเทียบกับความรู้สึกรักตั้งแต่แรกจนถึงปัจจุบันส่วนตัวผมยังมีความเป็นห่วงเป็นใยเท่าเดิมเพิ่มเติมอาจจะเป็นคนหัวโบราณนิดนึงอาจจะด่าหรือสั่งสอนเขาหาเขาทำผิดแต่ตัวเขาเริ่มจากรักผมมากๆแคร์ผมมากๆจนทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเขาไม่ค่อยที่จะสนใจหรือแคร์ผมเหมือนแต่ก่อนเช่นหากทำผิดถ้าเราจับได้ก็เฉยๆอารมณ์ประมาณแล้วไงใครแคร์จะไม่มีการขอโทษมีแต่ไม่พอใจก็เลิกกันไปเลยแต่ตัวผมรู้ดีว่ามันเป็นคำพูดชั่ววูบแต่พออารมณ์เย็นลงก็อาจจะดีขึ้นแต่ก่อนหามีการดูเหมือนจะเลิกกันผมก็อาจจะง้อบ้างกรณีที่ผมผิดนะครับถ้าผมไม่ผิดผมก็อาจอธิบายว่ามันอย่างนี้อย่างนี้นะเราไม่ควรโกรธกันนะประมาณนี้แต่ทุกวันนี้ด้วยความที่แฟนผมทำตัวกับผมเหมือนเบื่อผมผมก็เลยเวลาทะเลาะกันผมก็จะออกหาเขาทำให้เขาเย็นลงค่อยมาคุยกันหรือเวลาทะเลาะกันถ้าผมพูดคุยง้อไปแล้วเขาไม่ตอบอ่านเฉยๆผมก็จะตบท้ายด้วยคำว่าใจเย็นก่อนแล้วค่อยมาคุยกันนะผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิดหรือเปล่าอาจไม่ง้อเขาหรือเปล่าหรือเขาต้องการให้มันเป็นอย่างนี้หรือเปล่าผมก็ไม่รู้เหมือนกันโดยส่วนตัวผมคิดว่าผู้หญิงส่วนมากมีอะไรเขาไม่ค่อยบอกส่วนผมก็ไม่รู้อะไรเลย  แต่ผมก็ไม่รู้สึกว่าเขาต้องการนะครับผมแค่รู้สึกว่าเขาต้องการให้ผมหายไปสักพักเวลาที่เขาโกรธแค่นั้นที่นี้ก็ตามกระทู้เลยครับเราสองคนทะเลาะกันบ่อยมากหลังๆนี้คือถ้าพูดไม่เข้าหูกันก็สามารถโกรธกันได้เลยวันนึงสามารถโกรธกันได้อยู่ประมาณ 4 ครั้งแล้วก็มันถี่กันเกินไปเฉลี่ยอาทิตย์ละ 5-6 วันที่ทะเลาะกันด้วยความที่ทะเลาะกันแล้วตัวเขาเองเวลาผมง้อเขาชอบอ่านแล้วไม่ตอบหรือตอบก็จะประมาณแบบว่าอ้อหรอ อือ อืม ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะไปต่อยังไงดีส่วนตัวผมก็เลยเลือกที่จะเงียบเวลาเขาโกรธขอตัวผมรู้สึกว่าเวลาเขาหายโกรธเรื่องนั้นจะเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นทันทีและช่วงนี้หรือปัจจุบันนี้ผมยอมรับนะครับว่าผมค่อนข้างไม่พอใจเพราะผมถือว่าผมแคร์ครอบครัวผมมากอะไรที่รู้สึกว่าแฟนพูดด้วยความโกรธหรือไม่ตั้งใจพูดว่าครอบครัวผมอย่างนู้นอย่างนี้หรือด่าเป็นพ่อตายแม่ตายผมก็ถึงขั้นอาจไม่พอใจจากไม่เคยแคร์คำด่าคำพูดผมก็ได้มาแคร์คำพูดเหล่านั้นทำให้ผมโกรธแต่ส่วนตัวผมเวลาผมโกรธเขาไม่เคยขอโทษผมและเวลาผมบอกให้เขามาขอโทษผมเขาก็บอกว่าเขาไม่ผิดและเขาเลือกที่จะเงียบไปแต่ตัวผมยอมรับว่าเรื่องแบบนี้มันเกินไปเพราะผมคบกันมายังไม่เคยพูดถึงพ่อแม่เขาสักครั้งพอหายโกรธกันเขาก็ทำเหมือนเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแต่ตัวผมความรู้สึกมันอาจจะพังไปแล้วเพราะว่าไม่มีใครคนไหนหรือผมเคยคบกับคนไหนยังไม่มีใครพูดขนาดนี้มาก่อนแต่ผมก็รักเขานะครับแต่อาจจะไม่เผลอคิดไปบ้างนะครับว่าหากเขาไปจากผมจริงๆผมอาจจะไม่ง้อให้เขากลับคืนมาหาผมแต่ถ้าอยู่กับผมผมก็จะรักเขาแบบนี้ตลอดไปถึงเขาจะคิดไม่ดีหรือไม่เคารพกับครอบครัวผมแล้วก็ตามผมก็ยังทำตามหน้าที่ความรักของผมเสมอ  จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่งแฟนเขาอาจจะเหนื่อยจะทำงานผมเลยเห็นเขาแอบไปปรึกษากับพ่อกับแม่เขาว่าเขาจะลงไปอยู่บ้านดีไหมผมไปเห็นคำตอบพ่อแม่เขาก็แอบน้อยใจอยู่นะครับ พ่อกับแม่เขาบอกว่าถ้ามันลำบากก็กลับมาอยู่บ้านก็ได้นะลูกแฟนผมก็ถามว่าแล้วตัวผมเองไม่กลับด้วยจะเป็นยังไงล่ะเพราะงานตัวผมมันยังไม่มีปัญหาอะไร  ผมได้ยินคำตอบนั้นผมรู้สึกว่าทำให้ผมคิดถึงชีวิตคู่เป็นทองแผ่นเดียวกันน่าจะเป็นไปกันยาก คำตอบก็คือถ้ามันเลือกที่จะอยู่ที่นั่นก็ปล่อยมันเถอะเรามาอยู่กับพ่อกับแม่นั่นแหละดีแล้วแล้วแฟนผมก็บอกว่าเดี๋ยวจะลองคิดดูถ้ามีงานแถวบ้านนะ  ความรู้สึกผมตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงต่อไปแต่ผมยังไม่บอกนะครับว่าผมรู้เรื่องที่เขาไปปรึกษากับพ่อแม่ของเขาแล้วพ่อผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะบอกผมเมื่อไหร่ว่าเขาได้ปรึกษากับพ่อกับแม่เขาแบบนั้น ทุกวันนี้เวลาพูดคุยกันถ้าแฟนผมไม่พอใจในคำพูดผมอะไรสักอย่างนึงเขาก็ใช้นิสัยแบบเดิมก็คือตัดสายผมทิ้งหรือเลือกที่จะเงียบไม่พูดไม่คุยแต่ผมก็มีการกระทำอยู่ป่าวก็คือจากที่ผมตามง้อหรือพูดคุยอะไรผมก็เริ่มมีอาการไม่ตามเขาผมก็เลือกที่จะเงียบเหมือนกันเพราะไม่ใช่ว่าโกรธหรือประชดอะไรเขานะครับแต่ผมรู้สึกว่ากำลังใจของผมหรือความรู้สึกของผมที่จะตามเขามันหมดไปแล้วตั้งแต่ที่เขาปรึกษากับพ่อกับแม่เขานั่นแหละและตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมหมดรักเขาหรือยังแต่ผมคิดกับเขาตอนนี้ว่าตัวผมรู้ว่าตัวเขากับผมน่าจะไปกันไม่รอดแต่ตราบใดถ้าเขาจะเลือกอยู่กับผมผมก็จะรักปกป้องหรือทำทุกอย่างที่ครอบครัวผัวเมียหลายๆคนเขาทำกันวันแรกผมเป็นยังไงวันนี้ผมก็เป็นอย่างนั้นผมยังยืนยันว่าผมรักเดียวใจเดียวไม่นอกใจแต่จะไม่มีวันทิ้งเขาทั้งที่รู้ว่าอนาคตน่าจะไปต่อกันไม่รอดแน่นอนจนกว่าเขาจะเป็นคนไปเองและผมก็จะตั้งคำถามให้เขาครั้งสุดท้ายถึงเขาจะตอบหรือไม่ก็ตามผมก็ได้แค่ถามไปว่าคิดดีแล้วใช่ไหมถ้าคิดดีแล้วก็ขอให้โชคดีถ้าเขาได้มาเห็นกระทู้นี้แล้วเขาน่าจะรู้แหละว่าเป็นผมแต่ยังไงถ้าเธออ่านจบแล้วก็อย่าให้รู้ไว้ว่าเค้ารักเธอเสมอนะแต่บางทีความรู้สึกเค้ามันก็ไม่สามารถต้านความรู้สึกที่มันผิดหวังโดดเดี่ยวและเสียใจไว้ได้นานเพราะความรู้สึกนั้นมันกระทบจิตใจตลอดเวลาไม่ใช่ครั้งคราว แต่ยังไงผมก็ยังจะขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆนะครับว่าผมจะอะไรยังไงต่อดีไหมหรือควรถอยดี  สามารถพูดคุยกันได้ครับขอบคุณนะครับที่เสียเวลามาอ่านกระทู้ของผม