อย่างที่หัวข้อบอกไปล่ะค่ะ แต่จริงๆตื่นเต้นมากๆจนอยากเล่า เพราะเป็นครั้งแรกตั้งแต่puppy loveสมัยเด็กที่ทำให้ยิ้มได้เบอร์นี้ 

คือเราเล่น PenPal มาได้สักพักแล้วค่ะแต่ข้อความค่อนข้างน่าเบื่อ เราmake friendได้พอสมควรกับคนนั้นคนนี้แต่คุยไม่ค่อยนานเท่าไหร่เพราะว่าเหมือนเราเป็นคนตั้งคำถามแล้วจากนั้นก็ awkward ไปเลยหลังจากเค้าตอบสั้นๆ คือปกติเราเป็นคนคุยไม่เก่งอยู่แล้วค่ะค่อนข้างintrovertหนักมากๆ รวมถึงรู้สึกว่าหลายหลายอย่างในวัฒนธรรมหรือความเชื่อไม่ค่อยตรงกับคนรอบตัวเท่าไหร่ ไม่ได้ไม่ชอบหรือ เหยียดความคิดนะคะ แค่รู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับจุดที่เรายืนเท่านั้นเอง แต่ยังไงเราก็ยังมีความสุขกับตัวเองได้โอเคอยู่ 

เอาล่ะหาเพื่อนค่ะ เราก็ตอบคอมเม้นต์คนๆนึงไป เค้าอายุประมาณ 25 ปีแล้วก็เขียนโปรไฟล์ดีมากๆ (หน้าตาน่ารักด้วยค่ะ555) เค้าตอบมาทางอีเมลเพราะว่าเราทิ้งแค่อีเมลเอาไว้บนนั้น แต่เค้าเป็นคนแรกที่ตอบค่อนข้างยาวแล้วก็ใส่ใจมากๆ ไม่มีhey. how are you? can we be friends?กับเค้านะ ทีนี้เราก็เลยตอบยาวบ้างแล้วก็เล่นมุกกันไปกันมา เล่าเรื่องชีวิต วัฒนธรรม ปัจจุบัน อดีต ความฝัน ใดๆก็ว่าไปค่ะ แรกๆจากแค่ประมาณ 1000 คำถึง 2000 at most ก็เปลี่ยนเป็น 6000 ถึง 8000 คำตลอดแล้วค่ะ เค้าบอกเขียน10kก็ไม่เกี่ยง น่ากลัวมาก อ่านชิงแชมป์ไปเลย55555 เราชอบที่emailมันไม่กดดันด้วยค่ะ ค่อยๆคิด ค่อยๆตอบ เว้นช่องว่างให้กันและกัน จริงๆก็ตั้งแต่ แชร์เพลง แชร์หนังที่ชอบ จนdeep talkไปเลย

จนกระทั่งวันนึงเค้าทักมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์เราทั้งๆที่เราไม่ได้ทิ้งวันเกิดไว้หน้าprofileหรืออะไรแบบนั้นเลยแถมไม่ได้log inระบบมาสักพักแล้ว เค้าบอกว่าเค้าสังเกตเห็นหน้าโปรไฟล์เราอายุเปลี่ยนก็เลยลองทักมาถามดู ตอนนั้นเราแฮปปี้ค่ะ เขินเลย อวยพรน่ารักสุดๆ แบบทำไมช่างสังเกตุขนาดนั้น

แต่ยังไงก็เถอะค่ะหลังจากนั้นเค้าก็หายไปพักนึงเลย 2-3weekมั้งคะ เราก็เลยส่งอีเมลอันสุดท้ายไปเผื่อว่าเราจะตอบอะไรแย่ๆไป ปล่อยแต่ก็แอบoverthinkingนิดนึง เขียนประมาณว่าแค่ลองเข้ามาเช็คดูนะ ว่าเธอกับคาอบครัวเธอยังสบายดีอยู่ไหม ทางสุขภาพอะไรแบบนี้ แล้วเค้าก็ตอบกลับมาทันทีเลยค่ะว่าเค้าโอเคดีเค้าแค่ไม่มีเวลาเขียนอีเมลยาวขนาดนั้นเพราะว่าเค้าอยู่ในโรงพยาบาล

Addก่อนว่าเคยคุยกันมาแล้วค่ะว่าเค้ามีปัญหาทางสุขภาพหลายอย่างรวมถึงเคสที่คุณหมอบอกว่าหายากมากๆเลยต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด ตั้งแต่คุยมาเค้าเป็นคนที่สดใสมากค่ะแทบดูไม่ออกเลยว่าชีวิตเขากำลังเผชิญอยู่กับอะไร เค้าน่ารักมากๆทั้งคำพูดและความคิด แล้วก็เข้มแข็งมากค่ะ ใจเรา;-;

เค้าเป็นคนชอบถ่ายรูปก็เลยบอกว่าตัวเองแอบหนีคุณหมอคุณพยาบาลออกมาถ่ายรูปรอบรอบสถานที่บ้างเหมือนกัน ส่งมาให้ดูหมดเลย เราก็คุยกับเขาจนกระทั่งเขาออกจากโรงพยาบาลช่วงนั้นเลยค่ะ มีบ่นๆเพื่อนร่วมห้องบ้าง ไม่ก็เรื่องค่าน้ำตาลลดฮวบกลางดึก

ยังไงก็ตาม เรามีศิลปินคนโปรดเพิ่มขึ้นเพราะเค้าเลยรวมถึงอยากดูหนังแนวใหม่ๆ เค้าไม่ได้ชอบหนังเก่าอย่างเดียวค่ะเค้าชอบหนังนีช(niche)ซะอีก อาจารย์ที่มอกำลังสอนเรื่องแนวนี้ ไอเราก็เลยตามดูไปด้วยซะเลยแล้วก็มานั่งคุยกันว่าคิดยังไงกันบ้าง เราเรียนคณะเดียวกันแค่คนละประเทศค่ะ เราอยู่ปีสามเค้ากำลังเรียนป.โทปีสุดท้าย แต่เค้าดรอปไปชั่วคราวเนื่องจากปัญหาสุขภาพ

ทีนี้หลังจากนั้นเราก็ได้ไอจีเขามาค่ะ แบบงงๆเลย เปลี่ยนมาคุยในไอจีเราก็คิดว่าจะคุยกันสั้นลงไหมนะ เนื่องจากตัวโปรแกรมมันทำไว้สำหรับตอบทันทีสั้นๆเนอะ แต่ไม่เลยค่ะเค้าตอบยาวเหมือนเดิม ยาวมากสำหรับdm น่ากลัวอีกละ5555 เราก็ส่องค่ะ หน้าไอจีคือ100%คือรูปถ่ายที่เค้าถ่ายค่ะ ไปๆมาเค้าก็ส่องเราซะอีก ดันทำตัวcringeวัยเด็กทิ้งไว้ในไอจีก็เลยเขินเลย แถมเราต่อยมวยด้วยค่ะ เป็นสายรุนแรงซะได้555

โอเคกลับมาๆ เราตอบจริงๆประมาณวันละสามครั้งทั้งสองฝ่ายค่ะ แต่อย่างที่บอกแหละ นอกจากเวลาต่าง ต่างคนก็ใช้ชีวิตค่ะ เรามีโลกใบเล็กๆของเรา แต่dmนี่ตอบยาวไปจนถึงสุดปลายโลกเลยค่ะ เม้ากันสุดๆ ถ่ายรูปนั่นนี่ให้ดู ส่งโพสต์ไอจีต่างๆให้กัน ปกติเราไม่ทำแบบนี้เลยค่ะทำไม่เป็น5555 ไม่กล้าพูดคุยกับใครแม้กระทั่งในแชท แต่กับเขาคุยได้ตั้งเยอะตั้งแยะ เค้าส่งไฟล์เสียงเวลาเล่นกีตาร์หรือเปียโนให้ฟัง เราก็ส่งภาพวาดให้เวลาpaint หรือsketch รวมถึงเวลาที่เล่าเรื่องยาวๆเค้าก็อัดเสียงส่งให้แทนที่จะพิมพ์ เสียงเค้าน่ารักมากเลยค่ะ ถ้าเสียงเปล่าๆอาจจะตกหลุมรักได้เลย แต่ดันชอบนิสัยเขาซะมากกว่าไปแล้วอีกต่างหาก บ้าจริง

ยังไงก็เถอะค่ะเค้าอยู่ห่างจากเราไปมากเลย ไกลเข้าไปสิ ยากเลย

ทีนี้เราก็คุยกันต่อเรื่อยๆทุกวันล่ะค่ะ เค้าบอกว่าเค้ามีเพื่อนทางออนไลน์หลายคนเหมือนกัน แล้วก็ได้เจอในชีวิตจริงบ้าง เค้าหวังว่าจะได้เจอเพื่อนชาวเกาหลีคนนึงปลายปีนี้ที่เบอร์ลิน เอ้า ทีนี้ไอ้เราก็หงอยเลยค่ะ ทางนั้นเค้าคุยมาแล้วสี่ปี55555 ไม่รู้เพศนะคะ

เค้าเล่าให้ฟังว่าเคยไปค้างบ้านเพื่อนผู้ชายที่เป็นเพื่อนทางออนไลน์อีกคน จริงๆแล้วเค้าเป็นintrovertค่ะ extravertแค่ตอนอยู่กับคนสนิท จนนี่เรียกเค้าว่า mr.effervescentเลยถึงเค้าจะมี resting bitch face lol เพราะดูจะใช้ชีวิตเก่งสุดๆเลย ยิ่งถ้าไม่ป่วยน้า~

ยังไงก็เถอะค่ะ เราชอบเขามากๆ มีความหวังหรือไม่ก็ไม่รู้ ล่าสุดเล่าเรื่องโรงเรียน เค้าบอกว่าเค้าเจอป้ายหาเสียงเลือกตั้ง แต่คนบนนั้นเป็นอาจารย์ใหญ่สมัยมัธยมค่ะ เมืองมันช่างเล็กเหลือเกิน55555

เราชอบที่เค้าตื่นเต้นกับอะไรซักอย่างมากๆเลยเราเคยคุยกันเรื่องประวัติศาสตร์สงคราม วรรณกรรม อะไรก็ตามที่เด็กศิลปศาสตร์เรียนค่ะ สายเดียวกันขนาดนั้น แต่เป็นคนละแนวเดียวกันกับที่เคยคุยกับคนอื่นเลยค่ะ เค้ารักมันจริงๆจากใจเลย เราก็เหมือนกัน ก็เลยตาวาวกับอะไรแบบนี้ทั้งคู่ ศิลปินที่เขาชอบก็เป็นช่างถ่ายภาพขาวดำญี่ปุ่นค่ะ ติสสุดๆ จริงๆแล้วเค้าชอบอะไรเกี่ยวกับเกาหลีญี่ปุ่นมากเลยแต่ดันมาเจอเราที่เป็นคนไทย5555

เอาเป็นว่าที่เล่ามาทั้งหมดก็แค่จะบอกว่าเราชอบเขาค่ะ ชอบมากๆซะด้วย แต่สุดท้ายแล้วอนาคตจะเป็นยังไงก็ไม่มีใครรู้ เราจะได้เจอเขาไหม เค้าจะหายดีมั้ย แต่ยังไงก็อยากเป็นคนที่ได้รับรู้ชีวิตของเขาไปเรื่อยๆค่ะ แน่นอนว่านั่นคือเป้าหมายของpenpalค่ะ ชีsuccessสุดๆ

ขอที่ติดแท็กวัยรุ่นนะคะ หมดteenแล้วค่ะ อายุไม่มีteenกับเค้าแล้ว ไม่อยากโตเลยค่ะ55555555555