เดือนนี้ผมได้ไปงานศพเพื่อนที่ได้จากไป 3 คนด้วยอุบัติเหตุก็มีด้วยโรคร้ายก็มี
และในงานศพเพื่อนได้ฝากเพลงหนึ่งไว้ให้เปิดในงานศพ (หลังจากที่ทำพิธีศาสนาจบแล้ว)
.......
ทำให้ผมนั่งนึกถึงเพื่อนเก่า ๆ ที่ห่างหายกันไปนาน
บางคนเงียบหายไปเฉย ๆ
เหมือนในพันทิป อยู่ๆ เพื่อนที่เคยคุยกันก็หายไป ก็หลายคน
คิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ สมัยที่เคยสนิทกัน แล้ว จู่ๆ ก็หายตัวไปได้ ส่วนใหญ่ก็จะอ้างว่า           ไม่ว่าง
แต่เมื่อว่างแล้วก็ไม่เคยคิดจะ ติดต่อกลับมาเลย เธออาจไม่คิดว่าผมเป็นเพื่อน     แต่ผมยังนับถือว่าเธอเป็นเพื่อน     ตลอดไป
............


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จะคอยเป็นพลัง สร้างความหวังนั้นไว้
ขอเธอจงตระหนัก ที่รัก อย่าร้องไห้
ตราบที่สองหัวใจนี่ไง ยังสู้อยู่คู่เคียงกัน
*จะเป็นผู้คุ้มครองตักเตือน
ดังเช่นเพื่อนผู้หวังดี
ความหม่นกลัวทั้งหลายที่มี
บอกชั้นซิบอกมา
หากวันใดพบเจอ ใครทำเก้อจงรู้ว่า
โอ้.ขวัญตาซบลงมาบนบ่าฉัน
รักนั้นเป็นอย่างไร ในหัวใจใครรู้บ้าง
หากไม่มีใครชี้ทาง คงอ้างว้างกว้างไกล
ฉันไม่ใช่นักปราชญ์ อาจพลาดเพราะรักได้
เธอจงโปรดเข้าใจ และขออย่าได้อำลา