สวัสดีครับผมมีปัญหาครอบครัวรูปแบบหนึ่งอยากจะปรึกษาเพื่อนเพื่อนพี่พี่ครับคือผมกับแฟนคบกันมาได้เจ็ดปีแล้วเราแต่งงานกันมาสองปีมีลูกด้วยกันแล้วหนึ่งคนชื่อจริงๆมันก็เป็นปัญหาภายในครอบครัวนะครับเรื่องพวกนี้แต่ผมอยากจะถามความคิดเห็นของคนทั่วไปที่มองเข้ามา ผมพยายามไม่เข้าข้างตัวเองพยายามจะบอกทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเองให้หมดครับ 
จะเล่าพื้นฐานนิสัยคร่าวๆของตัวผมเองนะครับผม โดยพื้นฐานแล้วผมก็เป็นคนดื้อเงียบเอาแต่ใจเล็กน้อยจะเป็นคนชอบวางแผนอะไรเป็นระบบเป็นระเบียบต้องทำ โดยพื้นฐานแล้วผมก็เป็นคนดื้อเงียบเอาแต่ใจเล็กน้อยจะเป็นคนชอบวางแผนอะไรเป็นระบบเป็นระเบียบต้องทำตามแผนให้ได้ทุกอย่างเป็นคนทำงานบ้านงานช่างทุกอย่างภายในบ้าน เธอชอบติดนิสัยพูดไม่ดีในบางประโยคอาจจะเหมือนพูดตรงหรือพูดไม่รู้กาลเทศะเกินไปในบางอารมณ์
ส่วนตัวแฟนผมเป็นตรงกันข้ามเลยครับอาจจะเป็นคนขี้ คิดเล็กคิดน้อยคิดมากในบางเรื่องบางทีคำพูด คิดเล็กคิดน้อยคิดมากในบางเรื่องบางทีคำพูดของผมที่พูดตรงหรือไม่รู้กาลเทศะก็อาจไปกระทบจิตใจเขา เก็บสะสมมาเรื่อยเรื่อย
-ปัญหามันเริ่มมาอย่างเลยครับเมื่อช่วงปลายปีที่ผ่านมาผมเริ่มจับได้แล้วว่าแฟนนอกใจคุยกับผู้ชายในแอพพลิเคชั่นหนึ่งคือไม่ได้เป็นการปลอมตัวเข้าไปคุยเป็นการเอาตัวจริงเข้าไปคุยเลยแต่ผู้ชายคนนั้นเค้าอยู่ไกลกันกับแฟนผมครับคือเค้าคบกันเป็นแฟนเลยนะครับมีการสร้างแอคเค้าท์โซเชียลมีเดียขึ้นมาต่างหากแล้วบล็อกผมไว้ ไม่ให้ผมเห็น บางเรื่องมันก็ปิดไม่มิดครับเพราะว่าคนมันอยู่ด้วยกันมันก็เห็นกันอยู่ครับผมรู้สึกแปลกแปลกกับแฟนมาตั้งแต่ช่วงกลางปีแล้วแต่ผมก็พยายามไม่คิดอะไรไม่อยากเข้าไปรุกล้ำบางเรื่องมันก็ปิดไม่มิดครับเพราะว่าคนมันอยู่ด้วยกันมันก็เห็นกันอยู่ครับผมรู้สึกแปลกแปลกกับแฟนมาตั้งแต่ช่วงกลางปีแล้วแต่ผมก็พยายามไม่คิดอะไรไม่อยากเข้าไปรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของเขา ผมเริ่มปรับปรุงตัวมาได้สักพักนึงแล้วแต่ก็จะมีบางคำพูดผมเริ่มปรับปรุงตัวมาได้สักพักนึงแล้วแต่ก็จะมีบางคำพูดที่ผมเป็นคนพูดไม่คิดเกินไปแต่การกระทำผมอาจจะ ตรงข้ามกับคำพูดตรงข้ามกับคำพูดพูดง่ายง่ายก็อาจจะไม่ใส่ใจเอง
กลับมาเลือกที่ผมกลับได้ว่าเขานอกใจผมผมก็ถามที่มาที่ไปเอายังไงจนคุยกันเฮียแล้วเขาก็บอกให้เลิกกับเขาซะยังไงก็ไม่มีใครเหมือนเดิมแล้วมันก็ดูเป็นทางออกที่ดีนะครับแต่ตัวผมเองผมก็ยังรักเขาอยู่ผมรู้สึกให้อภัยเขาได้อยู่เขายังไม่ได้อะไรถึงขั้นที่ผมจะรับไม่ได้ขนาดนั้นอีกอย่างนึงจะพูดในในก็คือมีภาระผูกพันธ์เกี่ยวกับลูกผมอยากให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์และผมก็ยังรักเขาอยู่ผมแยกไม่ได้หรอกครับว่าลูกก็ส่วนลูกแม่ของลูกก็ส่วนแม่ของลูกผมทำ  ลูกก็ส่วนลูกแม่ของลูกก็ส่วนแม่ของลูกผมทำไม่ได้แล้วจริงๆเขาพูดคำนี้กับผมมา ผมก็พยามปรับปรุงตัวแก้ไขมาเดือนกว่ากว่าให้โอกาสเขาเขาก็เหมือนจะพยายามเลิกคุยกับคนนั้นนะครับแต่ก็เหมือนยังตัดไม่ขาดแต่ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยเรื่อยตามเวลาผู้ชายคนนั้นผมคุยไปเคลียร์กับเขาบอกเค้าหมดทุกอย่างว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงเขาก็โกหกผู้ชายคนนั้นไม่ว่ายังไงผมก็บอกความจริงกับเขาทั้งหมดก็เหมือนจะคุยกันโอเคกับผู้ชายคนนั้นแล้วผู้ชายคนนั้นก็บอกว่ามันผ่านมาหลายเดือนแล้วเราทำใจไม่ได้ผมก็พยามปรับปรุงตัวแก้ไขมาเดือนกว่ากว่าให้โอกาสเขาเขาก็เหมือนจะพยายามเลิกคุยกับคนนั้นนะครับแต่ก็เหมือนยังตัดไม่ขาดแต่ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยเรื่อยตามเวลาผู้ชายคนนั้นผมก็คุยไปเคลียร์กับเขาบอกเค้าหมดทุกอย่างว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงเขาก็โกหกผู้ชายคนนั้นไม่ว่ายังไงผมก็บอกความจริงกับเขาทั้งหมดก็เหมือนจะคุยกันโอเคกับผู้ชายคนนั้นแล้วผู้ชายคนนั้นก็บอกว่ามันผ่านมาหลายเดือนแล้วเราทำใจไม่ได้ต้องใช้เวลาผมเองก็พยามใจเย็นๆคุยกับผู้ชายคนนั้นว่าคือเรามีครอบครัวกันแล้ว คุณควรจะหยุดนะเขาก็รับปากผมไว้ก็เหมือนจะดีขึ้นนะครับแต่ก็ประเด็นมันก็ไม่ใช่อยู่ตรงนี้เท่าไหร่ครับ
ประเด็นมันอยู่ที่ว่าหลังจากที่ผมจับได้ว่าเขามีแฟนแล้วทีนี้เขาก็มีเพื่อนมาเป็นสื่อกลางในการเคลียร์ปัญหาให้พยามพูดเปิดใจถึงปัญหาที่ผ่านมาของชีวิตคู่ผม แบบนี้ เป็นคนเพอร์เฟคชั่นนิส ขยายความก็คือเป็นคนที่แบบวางแผนเจ้ากี้เจ้าการอะไรแล้วเพราะอะไรที่มันเป็นต่างก็อาจจะรู้สึกรับไม่ได้เป็นคนวางเป็นระบบเป็นระเบียบส่วนตัวแฟนผมก็รู้สึกอึดอัดในเวลาบางทีที่ผมเข้าไปรุกล้ำ ที่ส่วนตัวของเขาแต่ผมไม่รู้นะครับว่าคนอื่นคิดยังไงกันแต่ผมมองว่าการที่เราเป็นครอบครัวกันแล้วพื้นที่ส่วนตัวมันก็ต้องยอมเสียกันไปอยู่แล้วมันจะต้องมีอะไรอีกไหมครับที่จะต้องปิดบังกันอีกมันเป็นพื้นที่ครอบครัวไม่ใช่หรอครับผมก็ไม่เข้าใจวิธีคิดแบบนี้ของแฟนเท่าไหร่นะครับแต่ผมก็ต้องยอมรับมันไปเหมือนจำ ที่ส่วนตัวของเขาแต่ผมไม่รู้นะครับว่าคนอื่นคิดยังไงกันแต่ผมมองว่าการที่เราเป็นครอบครัวกันแล้วพื้นที่ส่วนตัวมันก็ต้องยอมเสียกันไปอยู่แล้วมันจะต้องมีอะไรอีกไหมครับที่จะต้องปิดบังกันอีกมันเป็นพื้นที่ครอบครัวไม่ใช่หรอครับผมก็ไม่เข้าใจวิธีคิดแบบนี้ของแฟนเท่าไหร่นะครับแต่ผมก็ต้องยอมรับมันไปเหมือนจำยอมยังไงไม่รู้แต่ก็ พยามเข้าใจแหละครับพอได้เปิดใจคุยกันผมก็อารมณ์ประมาณว่าโอเคเข้าใจแล้วว่าตัวผมเองมันไม่ดีอย่างนี้ที่ผ่านมาผมเป็นคนปากไม่ดีพูดไม่คิดทำให้ พยายามเข้าใจแหละครับพอได้เปิดใจคุยกันผมก็อารมณ์ประมาณว่าโอเคเข้าใจแล้วว่าตัวผมเองมันไม่ดีอย่างนี้ที่ผ่านมาผมเป็นคนปากไม่ดีพูดไม่คิดทำให้กระทบจิตใจคนอื่น แต่ผมดันมองเป็นคนละจุดกับเขาผมมองว่าผมทำ แต่ผมดันมองเป็นคนละจุดกับเขาผมมองว่าผมทำหน้าที่พ่อของลูกทำหน้าที่แฟนที่ดีไม่เคยนอกใจเขากลับบ้านตรงเวลาไม่สูบบุหรี่ไม่กินเหล้ากับเพื่อนกลับมากินกับแฟน อย่างกับครอบครัวให้มากที่สุดคือมันดีที่สุดสำหรับ อย่างกับครอบครัวให้มากที่สุดคือมันดีที่สุดสำหรับผมแล้ว
แต่ แฟนผมเองยังอยากมีพื้นที่ส่วนตัวยังอยากใช้ชีวิตเที่ยวกับเพื่อนเค้าบอกว่าตอนสมัยวัยรุ่นเค้าไม่เคยไปเที่ยวแบบนี้เค้าอยู่ในครอบครัวที่ค่อนข้างเคร่งในการเที่ยวเรื่องพวกนี้ครับ ผมเข้าใจนะครับว่าอยากเปิดประสบการณ์แต่ว่าบางทีมันรู้สึกแปลกแปลกตรงที่ว่าถ้าเขาเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ทีแรกที่ผมรู้จักเขามันก็ไม่เป็นอะไรหรอกครับแต่ทีนี้มันมาเป็นตอนหลังหลังจากมีสามีมีครอบครัวมีลูกแล้วยังอยากจะไปใช้ชีวิตเดียวกับเพื่อนเพื่อนโดยปล่อยให้สามีอยู่บ้านกับลูกอารมณ์เค้าก็เหมือนกันรักลูกก็รักลูกลูกนะครับลูกของเขาแต่ว่าการกระทำ ผมเข้าใจนะครับว่าอยากเปิดประสบการณ์แต่ว่าบางทีมันรู้สึกแปลกแปลกตรงที่ว่าถ้าเขาเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ทีแรกที่ผมรู้จักเขามันก็ไม่เป็นอะไรหรอกครับแต่ทีนี้มันมาเป็นตอนหลังหลังจากมีสามีมีครอบครัวมีลูกแล้วยังอยากจะไปใช้ชีวิตเที่ยวกับเพื่อนเพื่อนโดยปล่อยให้สามีอยู่บ้านกับลูกอารมณ์เค้าก็เหมือนกันรักลูกก็รักลูกลูกเหรอครับลูกของเขาแต่ว่าการกระทำสวนทางกันวันหยุดทั้งทีอยากมีเวลากับครอบครัวแต่เค้ามักจะอยากไปเที่ยวหาเพื่อนหรือเพื่อนเค้าก็จะมามาหามันรู้สึกทำให้วันหยุดวันครอบครัว ที่อยากจะมีเวลาอยู่ด้วยกันมันหายไปอันนี้ไม่เท่าไหร่ครับมันมีอยู่ว่าล่าสุดเพื่อนเค้าย้ายไปอยู่กรุงเทพทีนี้เพื่อนเพื่อนเค้าก็ชวนไปเที่ยวกรุงเทพกรุงเทพอยากไปไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่อยากพาแฟนผมไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่แฟนผมคนไม่เคยไปก็อยากไปแล้วก็ปล่อยให้ผมอยู่กับลูกสองคนผมก็ถามกลับกับแฟนว่าคนละครึ่งได้ไหมอยากไปด้วยอยากมีเวลาครอบครัวไปเจอเพื่อนแต่ก็ไปกับครอบครัวด้วยได้ไหมเธอก็ไม่เข้าใจนะครับทำไม  ที่อยากจะมีเวลาอยู่ด้วยกันมันหายไปอันนี้ไม่เท่าไหร่ครับมันมีอยู่ว่าล่าสุดเพื่อนเค้าย้ายไปอยู่กรุงเทพทีนี้เพื่อนเพื่อนเค้าก็ชวนไปเที่ยวกรุงเทพอยากไปไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่อยากพาแฟนผมไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่แฟนผมคนไม่เคยไปก็อยากไปแล้วก็ปล่อยให้ผมอยู่กับลูกสองคนผมก็ถามกลับกับแฟนว่าคนละครึ่งได้ไหมอยากไปด้วยอยากมีเวลาครอบครัวไปเจอเพื่อนแต่ก็ไปกับครอบครัวด้วยได้ไหมเธอก็ไม่เข้าใจนะครับทำไมเพื่อนเค้าคิดไม่ได้ว่าแบบคนเค้ามีครอบครัวแล้วมีลูกมีสามีแล้วยังอยากชวนเขาอีกส่วนตัวแฟนผมก็เหมือนผมตามใจเค้าไปหลายหลายอย่าง เหมือนกับกล้าทำเหมือนกับกล้าทำอะไรมากขึ้นแต่ผมก็พูดตรงตรงกับเขาไม่ได้หรอกครับว่าไม่อยากให้ไปเที่ยวอยากให้อยู่กับครอบครัวเพราะถ้าพูดไปมันก็จะกลายเป็นทะเลาะกันมันเป็นความสุขของเขาผมก็ไม่อยากไปขวางอะไรหรอกครับแต่ในใจลึกลึกแล้วผมก็น้อยใจเสียใจนะครับที่เจออย่างนี้ ทุกวันนี้ผมเป็นคนคิดมากมากขึ้นแต่เค้าเหมือนเป็นคนคิดน้อยลงเหมือนสลับกันยังไงไม่รู้ครับถ้ากระทุ้งนี้สร้างไปแล้วมันไม่มีประโยชน์อะไรก็ไม่เป็นไรครับผมแค่อยากมาระบายด้วยแหละครับส่วนพี่พี่เพื่อนเพื่อนคนไหนมีความคิดเห็นอย่างไรก็คอมเม้นต์กันได้ครับขอบคุณมากครับที่รับฟังทุกคนสุดท้ายนี้ถ้าบางประโยคมันอาจจะพิมพ์ไม่ตรงคำพูด ทุกวันนี้ผมเป็นคนคิดมากมากขึ้นแต่เค้าเหมือนเป็นคนคิดน้อยลงเหมือนสลับกันยังไงไม่รู้ครับถ้ากระทุ้งนี้ตั้งไปแล้วมันไม่มีประโยชน์อะไรก็ไม่เป็นไรครับผมแค่อยากมาระบายด้วยแหละครับส่วนพี่พี่เพื่อนเพื่อนคนไหนมีความคิดเห็นอย่างไรก็คอมเม้นต์กันได้ครับขอบคุณมากครับที่รับฟังทุกคนสุดท้ายนี้ถ้าบางประโยคมันอาจจะพิมพ์ไม่ตรงคำพูดแปลกแปลกก็ขออภัยไว้ณที่นี้ด้วยนะครับผมใช้ Google พิมพ์ให้