สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ 22 เป็นน้องคนเล็กสุดของบ้าน บ้านเรามีพี่ชาย1คนพี่สาว1คนและเราคนสุดท้องค่ะ
เราส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ม.ปลาย เพราะไม่อยากให้พ่อแม่เดือดร้อน ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยได้ทำในสิ่งที่ชอบหรือทำในสิ่งที่อยากทำ แม่เป็นคนตัดสินใจให้ตลอด รู้สึกอึดอัด ไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากอยู่กับแม่ อยู่บ้านทีไรเหมือนโดนบงการ โดนบังคับตลอด
บ้านเราจะมีความเชื่อว่าลูกคนเล็กจะต้องเป็นคนอยู่กับพ่อแม่เป็นคนเลี้ยงดูพ่อแม่ จะได้มรดกมากกว่าคนอื่นเพราะต้องเลี้ยงพ่อแม่ แต่เราไม่อยากได้ ตอนนั้นลองบอกแม่ว่าไม่เอานะมรดกเก็บไว้ให้พี่เลย ยังไงเราก็ต้องไปมีครอบครัวไปมีชีวิตของเรา บอกตรงๆไม่อยากอยู่บ้าน
แต่แม่ก็ด่าเราเหมือนเราไปฆ่าใครตายมาเลย ว่าชีวิตเราจะไม่เจริญบ้าง บลาๆ ทั้งลามปามถึงแฟนเรา(แฟนเราเป็นผู้หญิงนะคะ) ว่าคบกันให้ตายยังไงก็ไม่เจริญ แก่ไปใครจะเลี้ยงดู เอาตรงๆเราไม่อยากกลับบ้านเลย
ไม่อยากอยู่กับพ่อแม่ตอนแก่ ผิดมั้ย?
เราส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ม.ปลาย เพราะไม่อยากให้พ่อแม่เดือดร้อน ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยได้ทำในสิ่งที่ชอบหรือทำในสิ่งที่อยากทำ แม่เป็นคนตัดสินใจให้ตลอด รู้สึกอึดอัด ไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากอยู่กับแม่ อยู่บ้านทีไรเหมือนโดนบงการ โดนบังคับตลอด
บ้านเราจะมีความเชื่อว่าลูกคนเล็กจะต้องเป็นคนอยู่กับพ่อแม่เป็นคนเลี้ยงดูพ่อแม่ จะได้มรดกมากกว่าคนอื่นเพราะต้องเลี้ยงพ่อแม่ แต่เราไม่อยากได้ ตอนนั้นลองบอกแม่ว่าไม่เอานะมรดกเก็บไว้ให้พี่เลย ยังไงเราก็ต้องไปมีครอบครัวไปมีชีวิตของเรา บอกตรงๆไม่อยากอยู่บ้าน
แต่แม่ก็ด่าเราเหมือนเราไปฆ่าใครตายมาเลย ว่าชีวิตเราจะไม่เจริญบ้าง บลาๆ ทั้งลามปามถึงแฟนเรา(แฟนเราเป็นผู้หญิงนะคะ) ว่าคบกันให้ตายยังไงก็ไม่เจริญ แก่ไปใครจะเลี้ยงดู เอาตรงๆเราไม่อยากกลับบ้านเลย