คือเรากับแฟนอยู่ห่างกันคือรักทางไกลนั้นแหละ เรากำลังจะขึ้นมหาลัยแต่ดรอป ส่วนแฟนเรียนพยาบาลอยู่ปี3จะปี4  เราคบกับแฟนได้4ปี มีคบๆเลิกๆแต่ก็ตัดกันไม่ขาด ปัญหาคบๆเลิกๆคือฝ่ายชายไม่มีเวลาให้เราเลยยิ่งเรียนพยาบาลยิ่งไม่มีเวลา ช่วงที่เราเรียนอยู่ม.ปลายเราก็ลงไปหาเขาไปเล่นไปนอนด้วยกัน คือส่วนมากมีแต่เราไปหาเขา ถึงเราจะไม่ค่อยมีตังพอปิดเทมอเราก็รีบไปหาเขา จัดแจงเวลอะไรของตัวเองเพื่อที่จะเจอเขา แต่พอที่กับเราเค้าแถบจะไม่มาหาเลยพูดว่าไม่มีเวลาเลย เรียนหนัก หาเวลาว่างไม่ได้ แต่เราโดนที่บ้านห้ามว่าห้ามไปแล้วตอนที่เรียนเขาให้ไปเพราะกลัวกระทบการเรียนเลยยอมพอจบเลบหักดิบไม่ไหมไป ให้ฝ่ายชายมาหาบ้าง เราก็มองมันก็จริงอย่างที่บ้านพูดทำไมเขาไม่หาเวลามาหาเราบ้างเสาร์อาทิตย์เขาก็หยุดทำไมไม่เตรียมตัวมาหากันบ้างเลยเราไม่สำคัญพอเลยใช่ไหม เราก็ไปพูดกับแฟนว่าที่บ้านพูดแบบนี้ๆนะ เราแค่อยากรู้ความคิดเขาแต่เขาพูดว่า เค้าว่าเธอก็รู้ทุกอย่างในชีวิตเค้าแล้วนะยอมรับว่าเรารู้ทุกอย่างจริงแต่เราไม่เข้าใจมากพอ
เค้าบอกว่าเครียดเรื่องเรียนต้องเข้าเวร ดูเคส ทำงาน
ความหมายเราอยากให้เขามาหาผู้ใหญ่ฝ่ายเรา เราจะได้ไม่โดนว่าโดนด่า โดนกรอกหูให้หาคนอื่น พอโดนเราก็คิดว่ามันก็จริงทำไมเค้าไม่มาเลย เราก็เลยไปถามแฟนก็กลายเป็นทะเลาะกันอีก เราโคตรจะรักเขาแต่รักเราไม่เท่ากันจริงๆ พี่ๆเพื่อนๆมีความคิดยังไงบ้างค่ะ ตอนนี้ก็เริ่มท้อใจมากเลย

เขาบอกว่าจะพยายาม เขาขอเวลาเรียนก่อน เราต้องให้เวลาเขาหน่อย