ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นโรคซึมเศร้าผมก็แค่เด็ก15-16ทำไมผมไม่ได้ยิ้มเหมือนคนอื่นทำไมผมต้องรับแต่ความเครียดเข้ามาในหัวสมอง มันใช่เรื่องที่เด็กวัย15อย่างผมต้องเจอหรอผมเครียดจนขนาดที่ว่าปวดหัวจนอาเจียนเครียดจนประชดว่าอยากตายแต่ก็ไม่กล้าหรอกพอนึกถึงความฝันตัวเอง ผมเริ่มทำงานเพราะต้องการซื้อกีตาร์เพื่อทำตามความฝันแต่ไม่มีใครซัพพอร์จผมเลยเอาแต่ตั้งข้อสงสัยในตัวผมไม่เคยเชื่อใจเลยมีแต่ด่าพอผมเถียงกับบ้างว่าแม่ไม่เคยซื้ออะไรให้เลยถึงผมจะพึ่งคิดได้ว่าเขาก็ซื้อข้าวให้ผมกินทุกวันแต่พอเขาประชดว่าผมไม่ใช่ลูกช็อตนั้นแหละที่ทำให้ผมวิ่งหนีเข้าห้องแล้วก็ประชดกลับว่าอยากตายร้องไห้คิดมากไปสักพักก็เริ่มเวียนหัวอาเจียน แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากล่ะ ผมควรทำอย่างไรเพื่อให้แม่เข้าใจว่าความฝันของผมคืออะไรและจริงจังกับมันแค่ไหน