แฟนคนนี้เป็นแฟนคนที่2ในวัยมัธยมของเราตอนเลิกกันเลิกกันไม่มีปัญหาชู้สาวเข้ามาเกี่ยวข้องเลยค่ะเลิกกันค่อนข้างดีเลยเพราะแค่ว่าไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกันเขาต้องการอีกอย่างเราต้องการอีกอย่างจากนั้นเราก็ห่างหายกันไปนานหลายเดือนเลยค่ะแต่ก็ยังติดตามกันทางโซเชียลนะคะต่อมาช่วงเดือนธันวาเขาก็ทักเรามาเพราะเขาเป็นห่วงที่เห็นเราลงสตอรี่ตัดพ้อชีวิตตัวเขาอาจจะคิดว่าตัวเขาเป็นต้นเหตุแต่จริงๆเป็นคนรอบตัวเราเองเราก็อธิบายไปไม่รู้เขาเข้าใจหรือเปล่าตัวเรายอมรับว่าก็ยังรู้สึกแอบมีหวังว่าจะกลับมาคบกันคงเพราะเลิกกันตอนที่ยังรู้สึกด้วยแหละแต่ก็ไม่ใช่เขาแค่ให้ความหวังเราแค่นั้นเขาทำเหมือนจะกลับมาแต่ก็ไม่ขอคาสายเหมือนตอนที่รักกันยอมรับว่าพอรู้ว่าเขาไม่กลับมาก็แอบเคืองๆในใจแหละว่าถ้าไม่กลับมาแล้วจะทำแบบนี้ทำไมแต่ก็ไม่ได้อยากตื้ออะไรก็มูฟออนต่อไปพอเดือนต่อมาเขามีแฟนใหม่แล้วก็ลบเราออกจากโซเชียลทั้งหมดไม่ว่าจะเฟซหรือไอจีเราก็ไม่ได้คิดอะไรคงเพราะเขาอยากทำให้คนนั้นสบายใจพอเขาคบกันได้สักพักเขาก็เราเรื่องราวตอนที่คบกับเราไปเล่าให้คนใหม่ฟังซึ่งเท่าที่เรารู้มา(รู้จากเพื่อนของแฟนใหม่เขาที่เป็นเพื่อนกับพี่สาวเราอีกที)มันไม่จริงเลยค่ะเราเลยรู้สึกโกรธและเกลียดเขามากๆแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรต่อแต่นึงถึงทีไรเหมือนมันเป็นไฟในใจเราเราอย่าด่าเขามากๆแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เรารู้สึกแย่ผิดหวังในตัวเขามากๆไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ตอนคบกันเราให้เขาได้ทุกอย่างไม่เคยบังคับเราขอแค่เวลาจากเขาทะเลาะกันมีแต่เรื่องเดิมๆเรื่องที่เขาไม่มีเวลาให้เราเขาเล่นเกมดูหนังเราไม่เคยว่าแต่เขาไม่แบ่งเวลามาดูแลเราบ้างเลยเราไม่รู้ว่าในมุมมองเขาเราเป็นยังไงเราเคยให้เขาบอกแต่เขาก็ไม่เคยเล่ามุมมองนี้ให้เรารับรู้มีแต่โทษตัวเองจนเรารู้สึกแย่ไปด้วยและจากที่เราคิดและพิจารณาจากสิ่งที่ฟังแล้วมันไม่จริงเราเลยโกรธเขามากๆเกลียดจนไม่อยากมองหน้าไม่อยากเจอ

เราผิดไหมคะถ้าจะรู้สึกแบบนี้?




ปล.เนื่องจากเราพึ่งเคยตั้งและเคยเล่นเราเลยไม่สามารถลงดีเทลเนื้อเรื่องได้มากเพราะเกรงว่ามันจะยาวเกินไปจนพิมพ์ไม่รู้เรื่องถ้าอ่านแล้วงงถามได้นะคะ