สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะพี่ๆ ตอนนี้หนูไม่มีที่พึ่งเลยจริงๆค่ะ คือหนูรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นภาระของคนในครอบครัว เพราะแม่หนู ชอบใช้คำพูดแรงๆกับหนูค่ะ คือบอกก่อนเลยว่าเราสองคนทะเลาะกันบ่อยมาก แม่หนูเวลาทะเลาะกันมักจะใช้คำว่า อีหน้าด้าน อี ร้องไห้ให้ตายไปเถอะ แบบ คำแรงๆอ่ะค่ะ มันมากกว่านี้ แต่หนูไม่เลือกที่จะจำ คือเขาชอบคิดว่าหนูงอน แต่คือจริงๆหนูเสียใจ เสียใจคำพูดที่เขาพูดค่ะ ชีวิตหนูไม่มีอะไรดีเลย หนูเก่งกีฬา แต่การเรียนก็ไม่ได้แย่ไม่ได้ดีมาก หนูเป็นคนขี้เกียจค่ะ แต่หนูก็ช่วยงานแม่ตลอดนะคะ แต่ส่วนมากเขาไม่เห็น  แต่ถ้าเห็นก็จะไม่ด่าค่ะ แต่ก็ไม่ได้ชม 555  แต่พอไม่เห็น  ซึ่งหนูไม่ได้อยู่บ้านคนเดียวนะคะมีพี่ชายค่ะ แม่ก็จะคิดว่าพี่ชายทำ พี่ชายเห็นหนูทำ เขาก็ไม่ได้บอกแม่เลย ว่าหนูทำงานบ้านนะ อะไรแบบนี้  ซึ่งหนูก็เลือกที่จะเงียบค่ะ หนูเป็นคนร้องไห้ง่ายมาก ถึงจะพูดตอบกลับเขาไป เขาก็จะหาเรื่องอื่นมาด่าค่ะ หนูเครียดมาก หนูชอบคิดเรื่องที่แม่เขาชอบด่าหนู หนูเลยคิดว่า ทำไมแม่ถึงไม่บอกหนูดีๆ ใช้คำพูดดีๆแบบครอบครัวอื่นบ้าง  ทั้งๆที่หนูพยายามปรับปรุงตัวแล้วจริงๆค่ะ แม่ชอบพูดเรื่องเดิมซ้ำๆ หนูเครียดมากเลยค่ะ เห็นหน้าแม่ก็ร้องไห้แล้ว หนูเลยชอบคิดว่า แม่รักพี่ชายหนูมากกว่าหนูค่ะ เพราะทุกครั้งที่พี่ทำผิด  รึผิดมากๆ แม่ไม่เคยใช้คำพูดแรงๆกับพี่หนูเลย แรงสุดคือ  กู  แค่นั้นเลยจริงๆค่ะ แม่หนูชอบกินเหล้า กินเบียร์ หนูเคยขอเขาให้เลิก แต่เขาทำไม่ได้จริงๆค่ะ หนูไม่ชอบเวลาแม่เมาเลย คือเมาแล้วไม่รู้เรื่องอ่ะค่ะ ยิ่งตอนแม่เมา แม่ยิ่งใช้คำแรงๆกับหนู แบบ ไล่ไปตายบ้าง อะไรแบบนี้ค่ะ ตอนที่ดีๆ ก็มีนะคะ เขาดูรักหนูเลย นอนกอดกันตลอด ยกเว้นช่วงที่ทะเลาะกัน หนูก็แยกห้องนอนค่ะ แม่ชอบหยอกๆอ่ะค่ะ แบบ ชอบพูดกับพี่ชายอีกแบบ ละพูดกับหนูอีกแบบ เช่น แม่พูดกับพี้ชายก็จะแบบ มากินข้าวมาลูก พอมาพูดกับหนู บอกว่า จะแดกไม่แดก อะไรแบบนี้ค่ะ แต่เขาก็เชิงหยอกๆนะคะ หนูก็ไม่โกรธค่ะ เพราะขำๆ แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน หนูก็เริ่มคิดแล้วอ่ะค่ะ ว่าแม่หยอกหรือมันคือเรื่องจริง