ผมเคยเจอกับแฟนคนนี้ครั้งแรกที่โบสถ์และกิจกรรมของโบสถ์สัปดาห์แรก ปีที่แล้วเดือนมีนาคม 2566 ผมรู้จักกับผู้หญิงญี่ปุ่นครับ ผมเล่นมุกไปเรื่อย ผมไล่จีบ จนขอที่ติดต่อทางออนไลน์ของนางได้ครับ. ผมซึ่งตอนนั้นได้ใบลากลับบ้านของทหารเกณฑ์เพียงแค่ 7 วันครับ ถือว่าคุ้มค่าตอนนั้น..

ทุกครั้งผมกลับค่ายทหารครับเราก็โทรหากันถามถึงชีวิตกันและกัน รวมทั้งถึงวันลาหยุด ใบลา ก็มีปัญหาด้านการสื่อสารภาษากันอยู่บ้างแต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ทุกเดือนที่ผมกลับบ้านเดือนละครั้ง ไม่ผม ก็เธอจะถามว่าลา 7 วัน เสนอทริปไปไหนด้วยกันตลอด อย่างน้อยแล้วเธอมาใช้เวลากับผมทุกครั้งที่ลา 4 วัน จนผมสัญญาว่าถ้าออกจากการปลดประจำการมาแล้ว ผมจะหาเวลามาเที่ยวกับคุณเยอะๆนะครับ เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบเต็มที่สักที พอผมปลดประจำการเสร็จ ผมก็ดันไปสมัครงานแล้วเจออีกคนที่ผมชอบและถูกใจ ด้วยความเจ้าชู้ของเรา เราเลยจีบ และใช้เวลากับเขามากกว่าคนที่เราเคยสัญญาไว้ จากที่ต้นเดือนไปเที่ยวด้วยกันทุกวัน ก้เหลือ 2-3 วันต่อสัปดาห์กับคนที่เราเคยสัญญาไว้

.......ทีนี้ ผู้หญิงที่เป็นแฟนคนญี่ปุ่นชวนเราไปลอยกระทง เราอ้างไปว่า เลิกงานช้า ดึก 5 โมงกว่าๆ อาจจะไปลอยกระทงด้วยไม่ได้ครับ พอผมเลิกงานเพื่อนร่วมงานที่ผมชอบชวนไปลอยกระทง แฟนผมแกก็พิมพ์แชท โทรตาม ผมไม่ได้ตอบเลย ผมกับผู้หญิงที่ผมชอบถ่ายรูปด้วยกันโพสต์ติดแท็ก แฟนผมก็เห็น นางเลยโกรธหนักมากและจะเลิก ผมเลยห่างจากคนที่ผมชอบ ผมไปง้อแฟนไว้ครับ ส่งดอกไม้ พาไปเที่ยวด้วยกันจนหลังเทศกาลวันขึ้นปีใหม่

........ด้วยความที่เราเหงาเราเบื่อ เราเลยกลับไปคุยกับผู้หญิงทีชอบอีกคน ไม่ใช่แฟนเรา เราก็ไปโกหกเขาอีกว่าเลิกไปละ จนกระทั่ง ผู้หญิงคนที่เราชอบเทเราเองนั้น เราเลยกดไลค์โพสต์เศร้าบนไอจี กดเทรดเศร้าบนไอจี ลงโน้ต แฟนผมเลยถามว่าเป็นอะไร ผมพยายามโกหกว่าชอบไปงั้น นางจึงเค้นให้ผมตอบให้ได้ ผมเลยบอกความจริงอีกครั้ง เราไม่คุยกันอีก 5 วัน

.......จนกระทั่งผมไปโบสถ์ไปเจอแฟนผมที่แรกที่เธอเป็นสมาชิก ผมจึงเข้าไปทักทายหลังจากนมัสการเสร็จ แฟนคนนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว จากปกติจะยิ้มแย้ม พูดและตอบ แต่นี่ถามคำตอบคำ เหมือนตอบผ่านๆก้มหน้า ผมพยายามจะพูดด้วยจนถึงเวลากลับบ้านของผม ผมก็กลับ และส่งข้อความหาแฟน นางอ่านแต่ไม่ตอบเลย ไม่ได้บล๊อค ไม่ได้ลบเพื่อนผมด้วย. ผมเลยถามเพื่อนที่หอ ผมได้คำตอบว่าแฟนร้องไห้.

.......และวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมไปที่แรกที่แฟนกับผมเจอกัน ผมก็ไม่เห็นแฟนคนนี้อีกแล้ว เพื่อนเพื่อนของเธอกีดกั้นผมออกจากเธอ

ปล.อีกอย่าง พิธีจบปริญญาตรีผมอยากจะเจอเธอเหลือเกินก่อนเธอกลับญี่ปุ่นในปีนี้

จนตอนนี้ผมแทบจะไม่เหลือใคร ผู้หญิงทั้งสองคนเทผมหมด

ไม่เหลือเลย😭😭😭😭😭😭

สุดท้ายนี้ขอเตือนใจว่าการซื่อสัตย์ต่อคนที่เรารักนั้นเป็นสิ่งที่ควรมีอย่างยิ่ง และรักษาคำพูด