ได้เจอ ได้รู้จัก ได้รัก แต่ไม่ได้ครอบครอง
                  เรื่องราวที่เราเขียนต่อไปนี้เป็นเรื่องราวของตัวเราเองและผู้ชายคนหนึ่ง(ซึ่งแอบรักมาโดยตลอด)เราเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่สอบติดมหาลัยชื่อดังแถวๆภาคกลาง  เราได้เดินทางเข้ามาก่อนวันเปิดเทอม 1 อาทิตย์ เรามาตัวคนเดียวไม่มีเพื่อนและไม่รู้จักใครเลย เราพักอยู่กับรูมเมทซึ่งเขาเป็นเพื่อนคนแรกในมหาลัยของเราก็ว่าได้555555
                  จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้มาจากทางมหาลัยนั้นจัดสอบวัดผลความรู้ภาษาอังกฤษของนักศึกษาปีหนึ่งทุกคนก่อนจะเปิดภาคเรียน ซึ่งเราต้องไปสอบคนเดียวเพราะรูมเมทของเราสอบไปแล้ว เราจึงได้พิมพ์ข้อความลงในไลน์กลุ่มของนักศึกษาปี 1 ว่าหาเพื่อนไปสอบที่คณะ……………อาคาร………… ซึ่งหลังจากที่เราได้ส่งข้อความนั้นไปก็มีเพื่อนที่เขาไปสอบที่เดียวกันกับเราของเมคเฟรน ซึ่งเราก็ได้ทิ้งไอจีให้เพื่อนคนนั้นไป แต่แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งพิมพ์ข้อความตอบกลับเรามาพร้อมกับทิ้งไอจีของเขาไว้  สักพักไอจีก็มีการแจ้งเตือนมาว่ามีคำขอผู้ติดตาม
เราก็เขาไปส่องไอจี สิ่งที่เราเห็นคือเขาเป็นผู้ชายค่อนข้างที่จะฮอตเขามีผู้ติดตามหลักพัน ต่างกับเราที่มีแค่หลักร้อย🥺 เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาอยู่ในระดับกลางๆ(เราก็กลาง555)แต่เขาเป็นผู้ชายที่มีความมั่นใจในตัวเอง เขาแต่งตัวเก่ง เขาร้องเพลงเพราะ เขาเล่นกีตาร์ได้ เขาเล่นกีฬา รวมๆแล้วเขาก็ perfect แหล่ะ (แต่ตอบแชทช้ามากกก) เขาได้มีการส่งข้อความมาถามว่าเราสอบห้องไหน จะไปยังไง จะมากี่โมง สารพัดคำถาม แต่เราทั้งคู่ลืมแนะนำตัว5555555 เขาบอกว่าเขาชื่อพาร์ท(สมมติ) เรียนอยู่คณะนี้นะสาขานี้นะ(คณะเขาเป็นคณะที่ค่อนข้างจะฮิตในหมู่สาวๆนิดนึง) หลังจากที่มีการพูดคุยกันในไอจีมาสักพักหนึ่ง จนมาถึงวันสอบเราก็รีบไปมหาลัยตั้งแต่เช้าเลยแหล่ะแต่ก็ไม่ได้เจอเขา เพราะคนเยอะมากกก หลังจากที่เราสอบเสร็จเขาก็ทักมาว่าเจอกันที่ศูนย์อาหารหน่อยไหม เราก็โอเค แต่คนเยอะเกินไปทำให้เราหากันไม่เจอ😢 แต่สุดท้ายก็เจอเพราะเราหาจุดเด่นของสถานที่นั้นได้นั่นคือก็เซเว่นนน  เราเจอเขาครั้งแรกเขาใส่แมสสีดำ รูปร่างสมส่วนหุ่นดีด้วยย แต่เขาชวนเราไปหาเพื่อนที่นั่งกินข้าวอยู่ แต่เราก็ปฏิเสธไปเพราะว่าเราจะไปกับเพื่อนของเรา(แต่สุดท้ายเพื่อนก็ทิ้ง😢)เราก็เลยทักไปหาเขาว่า ลงมารับหน่อยย เขาตอบมาว่าแปปนะเพื่อนยังกินข้าวไม่เสร็จ เราก็เดินรอ ทั้งรอทั้งนั่ง เรานั่งอยู่เกือบชั่วโมงได้ เราก็เลยเดินรอเขา เดินรอไปเรื่อยๆจนเราเดินมาถึงประตูหน้ามอที่เป็นทางกลับห้องของเรา เราก็เลยบอกเขาไปว่างั้นเรากลับห้องแล้วนะ(วันนั้นก็แอบไม่พอใจเขาเล็กน้อย เพราะเขาบอกว่าจะมาแต่เขาไม่มา เขาปล่อยให้เรารอ เราก็รอโดยที่เราไม่รู้เลยว่าเขาจะมาไหม) วันต่อมาเขาก็ทักมาว่า พรุ่งนี้ไปมอไหม แต่เราก็ปฏิเสธไป(ช่วงนั้นเราคิดถึงบ้านมากเราเลยไม่อยากออกไปไหนทำใจไม่ได้) เขาชวนไปรับน้องแต่เราไม่ได้ลงทะเบียนไว้เราก็เลยไม่ได้ไปกับเขาอีก(จะว่าไปก็สงสารเขานะ) วันต่อมาเขาก็ทักมาว่าไปมอไหม แต่เขาบอกว่าเพื่อนฝากถาม แต่เราก็ดันโง่ไปตอบแบบดักทางของเขาว่า เพื่อนคนไหนอะ ของไอจีเพื่อนได้ไหม ซึ่งเขาก็บ่ายเบี่ยงที่จะให้ไอจีของเพื่อน เราก็รู้แหล่ะว่าเขาเป็นคนชวนเองแต่ใช้คำว่าเพื่อนมาอ้าง(หรือเราคิดไปเองนะ) แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ไป555555 อยู่มาวันหนึ่งเขาอัพสตอรี่เราได้กดเข้าไปดู ในสตอรี่นั้นเขาติดโควิด เราก็ได้กดความรู้สึกเศร้าไป พร้อมกับพิมพ์บอกไปว่า หายเร็วๆน๊า เขาก็ตอบขอบคุณกลับมา  เราก็เลยพิมพ์ถามว่าเรียนวิชาA ที่ไหน(เพราะมหาลัยเราเรียนวิชานี้หลายที่) เขาตอบกลับมาแต่เขาตอบผิด5555เขาดูผิด เราก็เลยขอด่าเขาไป เราก็ด่าเขาแบบหยาบคายแต่เขาขอว่าอย่าด่าแรง เราก็เลยให้เขาแคปมาให้ดู พอเราเห็นเเล้วเราดีใจเลยเเหล่ะ เขาเรียนห้องเดียวกันกับเราทั้งเวลาและก็วันที่เรียน หลังจากนั้นเราก็ได้มีการคุยกันที่สนุกมากขึ้น มีการหยอกล้อกันไปมา แต่แล้วโชคชะตาดันไปเข้าข้างเรา วิชา A ของเราเปลี่ยน ทำให้ไม่ได้เรียนกับเขา แต่เราก็ทักบอกเขานะว่าไม่ได้เรียนด้วยกัน เราดีใจมากกที่ไม่ได้เรียนกับแกอะ(เราปากแข็งอีกละ) แต่ก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็ได้เจอกัน และก็เจอจริงๆแหล่ะ เราอัพสตอรี่ไปเล่นที่คณะหนึ่งซึ่งมันอยู่ใกล้กับคณะเขา เขาเห็นอยากไปด้วยแต่เราดันไปนั่งเล่นที่หอเพื่อนแล้ว แต่เขาก็เดินมาใกล้หอเพื่อนเรา(เพื่อนพักหอใน) ซึ่งตรงข้ามกับหอพักเพื่อนเรามันจะมีเซเว่น ร้านขายชุดนักศึกษาของมหาลัยอยู่แถวนั้น เขาก็มาซื้อเสื้อ เราก็รอเพื่อนตากผ้าเราก็เร่งเพื่อนไปเพราะอยากไปเจอเขา5555  เราก็เลยลงมานั่งแถวหอพักเพื่อนสักพักเขาก็เดินมา เราก็ให้เพื่อนของเราเดินไปด้วย แต่เพื่อนก็ทิ้งแล้วรีบวิ่งขึ้นหอพัก เราก็เลยต้องได้ไปเดินกับเขา 2 คน (ความรู้สึกตอนนั้นก็คืออยากเวลาไว้ตรงนั้นเลยจริงๆ) เราทั้งคู่ก็เดินคุยกันไปไกลพอสมควรเดิน ถ้ามองไกลๆก็เหมือนคู่รักคู่หนึ่งที่เดินคุยกันมีกลิ่นความรักฟุ้งกระจายออกมา เราเดินคุยกันไปด้วยความสนุกสนานมีความสุขจนถึงเวลาประมาณ 4โมงเย็น  รถรับส่งก็มารับเขากลับที่พัก☹️ เราได้คุยกันแทบจะทุกเรื่อง ซึ่งการคุยครั้งนั้นมันเต็มไปด้วยความสุข นับว่าเป็นความสุขครั้งแรกของเราหลังจากที่มาเรียนเลยเเหล่ะ