ตามข้อความข้างต้นเลยค่ะพี่ๆ เรารู้จักกับพี่ที่ทำงานคนนึง ที่เขาเข้ามาทำงานกลังเราประมาณ1-2เดือน ตอนเเรกทุกอย่างดูปกติ เป็นเพื่อนที่ทำงานที่สามารถพูดคุยกันได้ในทุกเรื่อง ครอบครัว เงินทองหรือว่าลูก พี่ที่ทำงานคนนี้เขาอายุ34-35ค่ะ ส่วนหนูอายุ22ปี เวลานั่งทำงานด้วยกันเขาจะพูดตลอด ว่าซื้อนู้นนี่ให้ลูก ไอโฟนรุ่นล่าสุด มีทองใส่เต็มตัว ดูเป็นคนมีเงินมากกว่าหนูอีก จนวันนึงเขาได้แอดไลน์หนูมา หนูก็รับโดยที่คิดว่าแอดมาเป็นเพื่อนร่วมงานปกติ เเละเขาก็ทักมาในไลน์ค่ะ รอบเเรกคือลืมเอากระเป๋าเงินมาทำงานไม่มีเงินที่จะกินข้าว ขอยืมได้มั้ย100บาท หนูก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ เลยให้ยืมไป คิดว่าวันต่อไปเขาคงจะคืน เเต่เอาเข้าจริงๆ ไม่คืนค่ะ คือยืมลืมไปเลย ตอนเเรกหนูก็คิดว่าเขาควไม่มีเงินรอเงินออกมั้งถึงจะให้(เงินออกเป็นวิคค่ะ) แต่พอเงินออก ก็ไม่ให้อยู่ดี จนหนูเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่คืนเเน่ๆ ทำเหมือนยืมลืมไปเลย เเล้วก็มาเอะใจค่ะว่า จะยืมเราทำไมเเค่100เดียว ทั้งที่เขาดูมีเงิน เงินในบัญชีไม่มีให้กดเลยเหรอ (ส่วนตัวหนูไม่ได้อัคตินะคะ เราให้ได้ค่ะถ้าบอกว่าขอ เเต่นี่เขาใช้คำว่ายืม ยืมก็คือต้องคืน) เเต่หนูก็ไม่ได้ทวงนะคะ อายค่ะที่จะทวง เเต่อีกใจก็คิดว่า โห้100นึงเรากินข้าวได้2เวลาเลยนะ 
        พี่ที่ทำงานก็ถามเราค่ะว่า เขาคืนรึยัง100นึงที่ยืมไป เราก็บอกว่ายัง สงสัยไม่คืนเเล้วล่ะ ทำใจ พี่ที่ทำงานคนอื่นบอกเดี๋ยวทวงให้เอง เเต่หนูก็บอกว่าอย่าไปทวงเลย หนูอาย เดี๋ยวเขาจะว่าเเค่100ยังมาทวง(ตอนที่เขาทักไลน์มายืมคนอยู่เยอะ หนูเลยพูดออกเสียงไปค่ะว่าพี่เขาทักมายืม เพื่อนเลยรู้หมด)
        หนูเริ่มจะทำใจกับไอ้เงิน100บาทของหนูเเล้ว หนูก็คิดว่าเขาคงลืม เลยพยายามพูดเรื่องเงินขึ้นมาตลอดเวลาที่นั่งทำงานข้างกันค่ะ ว่าหนูไม่มีเงินกินล่ะ ไม่มีเงินใช้ล่ะ เผื่อเขาลืมจะได้นึกได้ สรุป เงียบค่ะ ทำเหมือนไม่ได้ยืมเรา เอาจริงๆคนเป็นลูกหนี้ยืมเงินเจ้าหนี้ จะลืมเหรอ เวลาเราฝากเขาซื้อของเราก็จ่ายเงินตลอด บางทีเราทำเหมือนให้พี่เขาออกให้ก่อน แอบบอกไปว่าไม่มีเงินมีเเต่เเบงค์500 เขายังพูดเลยค่ะว่า ไม่เป็นไรพี่มีทอน (คิดในใจทำไมไม่หักไอ้ที่ติดเราไปว่ะ) 
    พอเหตุการณ์ผ่านไปหลายเหตุการณ์มาก จนวันนี้สดๆร้อนๆเลยค่ะ เราจะไปกินก๋วยเตี๋ยวกัน เราให้พี่เขาไปสั่งไว้ก่อน ส่วนเราจะไปซื้อน้ำ เขาก็ฝากซื้อกาแฟ1แก้ว 25บาท(ไม่ได้ให้เงินเราไป เราออกให้ก่อน) พอเราซื้อกาแฟเสร็จเขาก็ถามค่ะว่า กาแฟเท่าไหร่อ่ะ เราเลยบอกว่า25บาทค่ะ เเต่เขาก็เฉยดูดกาแฟกินแบบไม่สนใจเราค่ะ ตอนเเรกเราคิดว่าเขาไม่มีเงิน เเต่พอจกเงินจ่ายก๋วยเตี๋ยวแบงค์500ม่วงมาเชียว เเล้วเขาก็ไม่พูดถึงเรื่องค่าน้ำเเม้เเต่น้อย เรารู้สึกว่าเขาเข้ามาเพื่อหาผลประโยชน์กับเรามากเลยค่ะทั้งที่เราเคยบอกเขาไปว่าเราต้องประหยัดเก็บเงินนะ เราอยากได้รถ เราใช้ได้เเค่วันล้ะ100 เเต่เขาก็ยัวเข้ามาหาผลประโยชน์กับเราทั้งที่เขาดูมีเงินมากกว่าเราอีก ทองก็ใส่เต็มตัวเลยค่ะ เรารู้สึกเสียดายเงิน125บาทเรามาก เพราะเราพูดตรงๆว่าเรางก555 ถ้าพูดว่าขอไม่มีเงินจะไม่ว่าเลย นี่คุณพูดว่ายืม คือเราเสียความรู้สึกค่ะ ส่วนเงิน ก็เสียดายเหมือนเดิมถึงจะเเค่125บาทก็เถอะ ทำงานตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะได้