ณ ที่ร.พ เเม่ผมได้มานอนเป็นเวลา5วัน  เเล้วผมก็หันไปเตียง 8 มีผญคนหนึ่ง รุ่นราวคราวเดียวกับผม มันเหมือนมีอะไรยิงมาเข้ามาในใจผม เธอเป็นผญ เรียบร้อย ขยัน ดูเเลยาย เธอเก่งมาก คืนเเรก ผมหันไปสบตาอยู่หลายเครื่อง เเต่พอคืนที่2 เธอกลับบ้าน เปลี่ยนให้อีกคนมา ทำให้ผมกระวนกระวายใจ
เเล้วคืนที่3 เธอก็มาไม่ได้ ติดธุระทำให้ผมนอนงอมอีก
เช้าวันที่4 เป็นเช้าอันสดใส เป็นครั้งเเรกที่ผมชวนเธอคุย  เธอก็คุยกับผม มันทำให้ใจผมเต้นเเรกอีกครั้ง  พอช่วงบ่ายๆ เธอต้องไปสั่งยา ผมก็เดินไปพร้อมเธอ เลยอาสาพาเธอไป
เราก็บอกเธอว่า ฝากดูเเม่เราเเปบหนึ่งนะ
เธอก็ช่วยดู เราก็ซื้อชานมมาให้ตอนเย็น
นางก็ขอบคุณเรา พอหัวค่ำ นางก็มาเล่นเกมกับเรา1ตา  เเล้วพอนางลงไปเซเว่นนางก็ซื้อน้ำมาฝากเรา เราเเทบจะเอาน้ำที่เธอให้ไว้บนหิ้ง  เเต่พ.น เธอต้องกลับบ้านเเล้ว ทำให้ใจผมเฉาจริงๆ มันมีผลต่อใจผมขนาดนี้เลย
ผมควรขอเฟสเธอดีไหมครับ ผมอยากคุยกับเธอจริงๆ