14.30 น.
เห็นภาพ ตำตา ว่านั่น มันภาพจริง
ภาพนั่น มันไม่นิ่ง มี สิ่งเคลื่อนไหว
ขัดตา ขัดหู ดูไป ยิ่งขัดใจ
ภาพ มโน ในจิต ติดใจ แล
สื่อภาษาใจ ภาษากาย สายตาคน
รุกรี้ รุกรน กายคน นั้น มันไถแถ
กริยาภาษากาย สายตาวาววอแว
อ่านดูได้ อะไรแท้ อะไรเทียม
มโนคิด ขีดเขียน นั่งเทียนไข
ต้องเข้าใจ ใครกัน มันสื่อเสี้ยม
แลใช้ ไลค์แชร์ไป ด้วยใจเรียม
มโนเดา ว่าเขาเยี่ยม กระเทียมดอง
ข้องใจ ใครจ้องหน้า ตวาดแว้ด
นำธง ทรงแบด แซดบ่อย ต่อยเตะ ถอง
หัวฟู หัวร้อน นอนดึก คึกคะนอง
จำเข้าห้อง กรงขัง นั่ง มโน ไปเอง
14.53 น.
21.14 น.
เจ้าแม่นุ้ย หมุ่ย เจ้าแน้ แหลมาขอ
หวย ห้าเจ็ด พ่อ มโนกลับ เจ็ดห้า
อดแดกหวย ด้วยแหก มโนฮา
เจรจา ภาษาใต้ มโนรั่ยน้า
ขี่หร้ดเก๊ง ครูเร่งให้มารับลูก
เด็กกระตุกครู ครูอะอ้า
พ่อเกาะท้าย แม็งรับจ้างมา
ฮาหุยฮา ภาษาถิ่น กลื่นเหม็นคลุ้ง
21.29 น.
จารึกไว้
ด้วย
ขวัญจินตกวี
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
11/มีค/2567
๏ ... มโน ... ๏