รูปธรรมของ   “แค่อยากจะเรียนให้ผ่าน ไปไม่ได้จะเรียนให้ได้ความรู้”   ลักปิดลัดเปิดเดี๋ยวเป็นผู้หญิงเดี๋ยวเป็นผู้ชาย  ไม่มีสำนึกไม่รู้จักขอบคุณใครในนี้ที่เค้าเคยมาช่วยยังว่าน้อยไป  

แต่เรื่องโยนผิดให้ครู  แถมพยายามทำทุกวิถีทางให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ  แม้จะต้องลากคนอื่นเค้ามาเหยียบย่ำกล่าวหาโยนขี้ใส่เค้า  แถมคนอื่นที่ว่านั่นไม่ใช่ใคร แต่เป็นครูบาอาจารย์ที่เค้าสั่งสอนด้วยนะ  


ห้องหนึ่งเรียนกันหลายสิบคน  ต้องมีคนที่ไม่เข้าใจบ้าง  มันเข้าใจได้


แต่ไม่เข้าใจด้วยตัวของตัวเองที่ไม่ใส่ใจ  ไม่มีความพยายาม  และไม่คิดจะถามครู  ไม่คิดจะแก้ไขหรือพัฒนา  แล้วยังกล้าสรรหาเอาการบ้านทุกวิชามาเที่ยวหาคนช่วยทำ  

ไม่ต้องเป็นหมอดูก้อพอจะมองเห็นอนาคตเลยว่าโตไปจะเป็นแบบไหน  ถ้าอายุแค่นี้ยังเป็นได้ขนาดนี้  จะหามงคลใดในชีวิตหรือหาความเจริญได้มั้ยภายภาคหน้า