จุมพลชวนคำรณและอาทิตย์ลงไปกินข้าวที่โรงอาหาร
พอชวนเสร็จ เขาก็เดินออกนอกห้องไปเลย
เสื้อก็ไม่ได้ใส่ คำรณและอาทิตย์ยังดูงงๆ
แต่ก็เดินตามจุมพลไปทั้งๆที่ไม่ได้สวมเสื้อ

แต่พอลงไปข้างล่าง พวกเขาสามคนก็ดูไม่ได้แปลกแยกอะไรมากมาย
เพราะนักศึกษาชายในหอ 3 แต่งกายกันหลากหลายมาก
สวมเสื้อกล้ามก็มี ที่ไม่สวมเสื้อก็มี 
การแต่งกายของพวกเขาทั้งสามคน
จึงไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด

จุมพลเห็นเพื่อนร่วมห้องอีกสามคนลงมาที่โรงอาหารด้วย
พวกเขาแต่งตัวกันอย่างเท่ สวมเสื้อเรียบร้อย
ทั้งสามเดินไปนั่งอีกโต๊ะนึง
จุมพลรู้แค่ว่าโต๊ะนั้นมีวฺศวะ 1 พละ 2 
แต่ยังไม่รู้จักชื่อ

เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง
ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งเดินมายืนกลางโรงอาหาร

เขาหล่อและเท่มาก แต่ดูโหดๆ เสื้อก็ไม่ใส่
เขาพูดเสียงดังมากว่า
"วันนี้จะขอสุ่มดูสมาชิกใหม่ในหอหน่อย"

เสียงแกดุมาก น่าจะเป็นพี่ที่โหดมาก 

"ขอสุ่มจากชั้น 3 ก่อนก็แล้วกัน 
ตอนนี้เราอยู่หอ 3 ก็อยากสุ่มดูหน้าสมาชิกชั้น 3
เอาห้องอะไรดี"

แกหยุดนิดนึงก่อนจะพูดต่อ
"สมาชิกห้อง 303 ทั้งหมดลุก"

เอาแล้วไง โต๊ะของจุมพล ทั้งจุมพล คำรณและอาทิตย์
ลุกพร้อมกัน อีกโต๊ะหนึ่ง วิศวะ 1 กับพละ 2 นายก็ลุกพร้อมกัน

เห็นดังนั้น รุ่นพี่คนนั้นโกรธมาก 
"อยู่ห้องเดียวกัน ทำไมนั่งแยกกัน"

แกตะโกนด่าดังมากจนคนทั้งโรงอาหารเงียบกันหมด

"ไม่มีใครบอกเหตุผลได้เลยเหรอว่าทำไมถึงนั่งแยกกัน"

ทั้ง 6 หนุ่มยืนนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไร

"เลือกที่จะเงียบใช่ไหม งั้น ต้องถูกลงโทษนะ
แต่ฉันจะลงโทษแค่ 3 คนเท่านั้น
โต๊ะที่ฉันเลือกคือโต๊ะถอดเสื้อ"

คำรณ จุมพลและอาทิตย์โดนดีตั้งแต่วันแรกที่มาถึง
การลงโทษครั้งแรก ไม่โหดมาก 
แค่ให้ชายหนุ่มทั้งสามนอนลงบนพื้นข้างโรงอาหาร
แล้วก็กลิ้งไปกลิ้งมา ก็แค่นั้น และให้ไปนั่งกับเพื่อน

การเลือกลงโทษเพียงแค่นี้เหมือนเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู

ตอนนี้ชายหนุ่มทั้ง 6 มานั่งด้วยกัน แต่ทั้งหมดยังอยู่ในความเงียบ
ไม่ได้คุยกัน

นักศึกษาวิศวะทักขึ้นก่อน

"พวกนายเป็นไงบ้าง"

จุมพลเป็นคนที่ตอบเขา "ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง"

"พวกนายต้องเตรียมใจกันไว้หน่อย 
เท่าที่ฉันทราบ ที่นี่ หอ 3 โหดสุด 
ยิ่งมีแต่ผู้ชายอยู่ด้วยกัน ก็ยิ่งโหด
ที่พวกนายเจอเป็นเพียงออเดิฟเท่านั้น
และที่หอสามเข้าหอก่อนที่อื่น
และก่อนมหาลัยเปิดตั้งเกือบเดือน
เพราะที่นี่อยากมีเวลารับน้องนานๆ
หลังจากนี้ต้องเตรียมใจไว้เลย

ฉันอยากให้เรา 6 คนรักกันให้มาก
ให้ผ่านความโหดของการรับน้องไปให้ได้
ตอนนี้อาจยังไม่กล้าคุยกัน
แต่ให้รับรู้ไว้ว่าคนที่พักในห้องเดียวกัน
จะพึ่งพาอาศัยกันได้ ใครที่ไม่เคยเจออะไรโหดๆ
ก็นึกว่าพวกนายเข้ามาฝึกที่โรงเรียนลูกผู้ชายก็แล้วกัน
จำคำที่ฉันบอกไว้ให้ดีๆนะ ถึงยังไม่มีอะไรคุยกัน
บางคนอาจเหม็นขี้หน้ากัน แต่จงรักกันให้มากๆ
เพราะในหอ 3 แห่งนี้ จะไม่มีใครสนใจพวกเราอีกแล้ว
นอกจากเพื่อนที่พักห้องเดียวกัน 
พวกเราต้องรักกันให้มากนะ ไอ้เพื่อนร่วมห้อง 303"