สวัสดีครับ เรื่องราวนี้พึ่งเกิดขึ้นสดๆในห้องสอบวันนี้เลยครับ เห็นมันน่าสนใจดี เลยหยิบมาเล่าครับ และทำให้ผมมีคำถามได้คิดในตอนสุดท้ายด้วยครับ เกิดเหตุการณ์ที่ผมไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นในห้องสอบ และ รู้สึกสงสารเพื่อนร่วมห้องสอบ ขอแทน ตัวละครในเรื่องนี้ว่า " เค้า " นะครับ โดยผมเป็นนักศึกษาคือคนที่นั่งข้างๆเค้าเองครับ โดยที่ผมกับเค้าสอบคนละวิชากัน ( มอ.ผมเค้าจะให้นั่งกัน แถวละ 3 คนติดกันเลยครับ โดยมีผมคั่นกลาง เพื่อไม่ให้ 2 คนด้านข้าง ลอกวิชาเดียวกันได้มั้งครับ ผมคิดว่า ทางมอ เลยจัดทีนั่งกันแบบนี้ เพื่อป้องกัน การลอกกันมั้งครับ ผมแปลกใจมากครับ ผมเคยสอบแต่แบบ 1 คน 1 โต๊ะ นั่งห่างกัน ) โดย วิชาที่เขาสอบเป็น ภูมิปัญญาไทย เวลาสอบ 12:00 - 14:00 เวลาเท่ากันกับผมที่สอบวิชาการตลาด โดยข้อสอบเป็นเขียนทั้งหมด ผมก็ทำข้อสอบเสร็จเหลือเวลา 1 นาทีสุดท้ายจะหมดเวลาสอบพอดี ในห้องนั้นทุกคนเร่งรีบกันมากๆครับ ผมก็เกือบทำไม่ทันเพราะผมเขียนคำตอบไป หลายบรรทัดมากๆ ต่อ 1 ข้อย่อย คะแนนที่ต่อ 1 ข้อให้ 10 คะแนน มีทั้งหมด 5 ข้อ แต่ข้อย่อยนี่ โคตรเยอะโคตรยาก ผมทำได้ เนื่องจากผมติวข้อสอบ อ่านหลายวัน จนจำคำตอบได้เกือบเป๊ะๆ จนหมดเวลาสอบ แล้วก็ได้เกิดเหตุการณ์ขึ้น อาจารย์บอกว่า วิชาของคนข้างๆผมนั้น หมดเวลาแล้ว วางปากกาได้แล้วค่ะ ( อาจารย์ค่อยข้างมีอายุหน่อยประมาณ 40-50 ปี ) ( คนข้างๆผมนั้น ลักษณะน่าจะเป็นเด็กเนิร์ดที่ดูเหมือนเด็กพิเศษ หน่อยๆ เป็นผู้ชายที่ตัวเล็กเท่าเด็กประถมเลย เพราะ ท่าจับปากกาของเค้าดูไม่แข็งแรงไม่มั่นคง ผมเห็นเค้าเขียนช้ามากๆคงเพราะเจ็บมือ เห็นเขียนแป๊ปๆแล้วกำแบมือบ่อยๆ ที่ผมเห็นได้ขนาดนี้เพราะเค้าถนัดขวา ส่วนผมถนัดซ้าย เวลาผมก้มลงเขียน แล้วเงยหน้าพักหายใจ จึงเห็นว่า เค้าเขียนช้ามากๆแต่ผมเห็นถึงความพยายามความตั้งใจที่เค้ามีต่อวิชาที่เค้าสอบอยู่ เค้าเขียนจนมือเค้าแดงไปหมด เพราะผมเห็นตอนเค้าแบมือ มือเค้าโคตรแดง ) ต่อไปนี้จะเป็น บทสนทนา ระหว่างเค้า กับ อาจารย์ นะครับ โดยผมกับเค้านั่งแถวหน้าสุด ประมาณว่าเป็นหัวแถว ตามที่มหาลัยจัดที่นั่งให้ตามขื่อครับ

อจ. : เหลือเวลาอีก 2 นาที ค่ะ
นศ. : ทำท่ารีบเขียน เขียนแบบอ่านไม่ออกเลย (ตอนนั้นผมเหลืออีกนิดก็จะทำข้อสอบเสร็จแล้ว จึงขอพักหายใจแป๊ป)
อจ. : เหลือเวลาอีก 1 นาที ค่ะ
นศ. : ทำท่ารีบเขียน 2 เท่า (ผมทำข้อสอบเสร็จแล้ว แต่ยังนั่งอยู่ อยากรู้ว่าเค้าจะทำข้อสอบเสร็จมั้ย + ผมไม่ได้มีธุระรีบไปไหนครับ)
อจ. : หมดเวลาสอบ วิชานี้แล้วค่ะ นศ. กรุณาส่งคำตอบมาที อจ.ด้วยนะคะ
นศ. : (ทำท่ารีบเขียนมากๆ 3 เท่า) อจ.ครับ ผมขอเวลา 10 วิ ได้มั้ยครับ 
อจ. : ไม่ได้ค่ะ นศ. หมดเวลาสอบแล้วค่ะ (อจ.กำลังเดินไปหยิบใบคำตอบจาก นศ.)
นศ. : ขออีก 2 คำ ครับอาจารย์ (น้ำเสียงสั่นคลอน)
นศ.คนอื่นรวมในห้อง รวมถึงคนที่ทำข้อสอบอยู่แถวหลังๆ : หัวเราะกันคึกคัก 🤣 (ผมก็อมยิ้ม 😆 เอ็นดูในความต่อรอง)
อจ. : ไม่ได้ค่ะ อาจารย์ต้องทำตามหน้าที่ค่ะ นักศึกษาวางปากกานะคะ
นศ. : โอเคครับอาจารย์ (น้ำเสียงสั่นคลอนหนักกว่าเดิมเหมือนจะมีเสียงซื้ดน้ำมูกด้วย)

หลังจากนั้นเค้ารีบเก็บปากกาเก็บของ ด้วยสีหน้าที่สิ้นหวังน้ำตาคลอนิดๆ สะพายกระเป๋าออกห้องสอบไปอย่างรวดเร็วผมเดาว่า เค้าคงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้วมั้งครับ🥹
เค้าน่าจะอ่านหนังสือมาหนักมาก ไม่ต่างจากผม ไม่งั้นสีหน้ากับน้ำเสียงของเค้าคงไม่สั่นเหมือนคนจะร้องไห้ขนาดนี้ เห็นเค้าพยายามเขียนตลอด แทบจะไม่พักเลยคงเจ็บมือมาก สงสารเค้า เห็นใจเค้า เห็นใจทุกคนครับ วิชาแบบนี้ต้องเขียนทุกข้อ แถมข้อมีเยอะมากๆ ข้อย่อยอีก สิบๆข้อ กลับให้เวลาทำแค่นี้ แล้วเนื้อหาที่ให้อ่าน ที่มีในข้อสอบ ก็เยอะมากๆยาวมากๆ มันจึงเกิดคำถามขึ้นมาในหัวเล่นๆตรับ ถ้าเกิดผมเป็นอาจารย์ท่านนั้น จะยอมให้เวลา 10 วิ กับเค้ามั้ย? โดยผมคิดว่า แค่ 10 วิ นั้น ไม่ได้มากมายอะไร เพราะ เค้าไม่ได้ขอ 15 วิ หรือ 20 วิ หรือ 1 นาที แถมเค้าดูเป็นเด็กพิเศษถึงจะเขียนช้ามากๆแต่ดูเค้าตั้งใจทำมากๆเลย แถมเขียนแบบอ่านออกง่ายมาก ( แอบเห็นตัวหนังสือเค้าในใบคำตอบพอดี )ในขณะที่ของผมนี่เขียนไปจะได้คะแนนมั้ยเนี่ย กลัวอาจารย์อ่านไม่ออกจังเลย🤣 ผมว่าเราก็คนเหมือนกันอันไหนช่วยๆได้ก็ช่วย ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรง คนไทยมีน้ำใจอยู่แล้ว หยวนได้ก็หยวนแถมทำให้ลูกศิษย์เคารพรักอาจารย์ท่านนั้นมากกว่าเดิมด้วย ลองนึกภาพเล่นๆถ้าผมได้มีโอกาสเป็นอาจารย์ ผมอยากเป็นอาจารย์แบบไหน? คงเป็นอาจารย์ที่ใจดี แต่ใจดีต้องอยู่ที่สถานการณ์ด้วย ไม่ใช่ใจดีไปหมด ลองนึกภาพว่า อยากให้ลูกศิษย์รักหรือลูกศิษย์เกลียด ผมก็อยากให้ลูกศิษย์รักมากกว่าครับ จากที่ดูๆมาตั้งแต่สมัยผมเป็นนักเรียน คุณครูที่เข้มงวดในกฎ โหด ยอมหักไม่ยอมงอ พอถึงวันเกิดของคุณครูท่านนั้น นักเรียนจะไปร่วมอวยพรกันน้อยครับ แต่...ถ้าเป็นคุณครูที่ใจดี อันไหนช่วยได้ช่วย ยอมได้ยอม ปล่อยได้ปล่อย นักเรียนยิ้มแย้ม สนุกสนาน เฮฮา รักคุณครูที่ใจดีครับ ดูเป็นธรรมชาติ ไม่ต้อง Fake ยิ้มที่ไม่จริงใจกับอาจารย์ที่ไม่ได้อยากถ่ายรูปด้วย คำตอบของผม จึงอยากที่จะเป็นอาจารย์ที่ลูกศิษย์เคารพรักและยิ้มแย้มทุกครั้งที่ได้เจอผมคุมห้องสอบ หรือ สอนใน Class ครับ ( แม้ลูกศิษย์จะยิ้มแบบ Fake ๆ ให้ผม แต่ก็ยังดีกว่า ทำหน้าบึ้งใส่นะครับ 🤣 )
และมีคำถามอีกข้อครับ สมมติอาจารย์ท่านนั้นให้ เวลา 10 วิ กับ เค้า อาจารย์ท่านนั้นจะโดนอะไรเหรอครับ? ทำไมถึงต้องเก็บข้อสอบ ตามเวลาเป๊ะๆครับ ไม่สามารถหยวนๆได้เลย เหรอครับ? หลังจากที่อาจารย์ได้ข้อสอบไปแล้ว ถ้าได้รับคำตอบเลยเวลา จะเกิดอะไรขึ้นครับ? กระบวนการตรงนี้มันเป็นยังไงผมสงสัยมากครับ🧐

ขออภัยครับ ผมลืมรายละเอียดตรงนี้ไป ตอนที่ผมเข้ามานั่งสอบนั้น เค้า ได้ไปถาม อาจารย์ท่านนั้น (คนที่เก็บข้อสอบ) น่าจะไปถามเรื่องที่กระดาษคำตอบกับข้อสอบยังไม่ได้วางให้ อยู่บนทีนั่งของเค้าครับ (โดยปกติแล้ว ทาง มอ ผมจะมีกระดาษคำตอบพร้อมกับข้อสอบคำถามวางไว้บนโต๊ะของตัวเอง ตามที่นั่งทุกโต๊ะครับ โดยจะวางไว้ให้ทุกโต๊ะ ย้ำนะครับ ว่า วางข้อสอบไว้ให้ทุกโต๊ะจริงๆ วางไว้ให้ก่อนที่จะถึงเวลาให้ นศ. เข้าห้องสอบได้ครับ ข้อสอบจะวางไว้ไม่เว้นว่างซักโต๊ะเดียวครับ แล้วจึงรอ ประมาณ 30 นาที ถึงจะเริ่มเก็บกระดาษคำถามที่ไม่มีคนมานั่ง = คนที่ไม่ได้มาสอบ) โดยผมก็เอ๊ะใจว่าทำไม โต๊ะข้างๆผม(โต๊ะของเค้า)ถึงไม่มีข้อสอบวางอยู่นะ โดยที่อาจารย์ท่านนั้น บอกว่า ให้เค้ากลับไปนั่งที่ของตัวเอง เดี๋ยวอาจารย์จะเอาไปให้ ซึ่งผมมองว่า ทำให้เวลาอันมีค่าของเค้า  ได้ถูกอาจารย์เอาจากเค้าไป พูดง่ายๆคือ เสียเวลาโดยที่มาจากตัวของอาจารย์เองครับ แบบนี้เรียก บกพร่องในหน้าที่มั้ยครับ?