1.      ญาติของเราโดนรถชน ถูกส่งตัวจาก รพ อำเภอ ไป รพ จังหวัด ปรากฏว่า รถ รพ อำเภอเก่ามาก และเสียระหว่างทาง ทำให้ต้องหยุดรอซ่อมรถ ญาติเสียเลือดมาก เมื่อไปถึง รพ ที่ใหญ่กว่า ก็เสียชีวิตลง หลายคนบอกว่า ทำบุญมาแค่นี้ ต้องยอมรับ แต่อดคิดไม่ได้ว่า หาก รถ รพ ไม่เสียกว่า ครึ่ง ชม คนเจ็บอาจจะรอด 

2.      เราเป็นโรคชนิดหนึ่ง ที่ต้องไป รพ ทุก ๆ 6 เดือน ซึ่งโรงพยาบาลชื่อดังระดับชาติ เก้าอี้ไม่ก็ไม่เพียงพอระหว่างรอหมอ 
ทุกครั้งที่รอคิว ต้องยืนตลอด เช่นเดียวกัน พาบุพการี ไป รพ ระดับภูมิภาค เก้าอี้ก็ไม่พอ ต้องยืน ในช่วงโควิด มีการเว้น ให้นั่งเก้าอี้บางตัว คนที่เหลือต้องยืน
และพวกเราก็ยืนติดๆกัน ช่างย้อนแย้งกับการป้องกันโรคระบาด

3.      ครั้งหนึ่ง แม่เราป่วย จำเป็นต้องเอาประวัติ จาก รพ ต่างจังหวัด ไป รพ ที่กรุงเทพ โรงพยาบาลทั้งสองแห่ง ไม่อาจเชื่อมข้อมูลกันได้ การนำข้อมูลไป คือ ต้องนั่งเครื่องบินกลับไปจังหวัด รอเอกสาร พริ้นลงกระดาษ รอฟิมล์ x-ray เดินทางไปกลับ ใช้เวลา 2 วัน ใช้เงินกว่า  5 พัน ทั้งหมดนี้ ถ้าระบบไอทีเชื่อมกันได้ระหว่าง รพ ก็ไม่ต้องเสียเงิน เสียเวลา เพราะห้าพันนี้ หมอก็ยังไม่ได้เริ่มรักษา ค่ากลับไปเอาเอกสารมาให้หมอ 

4.      ณ รพ ระดับภาค ซึ่งเราต้องเดินทางข้ามจังหวัดพาบุพการีไปรักษา  ได้รับคำสั่งจากหมอให้ทำอัลตร้าซาวด์ ซึ่งต้องพบหมอ ในอีก  1 เดือนข้างหน้า เมื่อไปจองคิว อัลตร้าซาวด์ ได้รับคำตอบว่า ไม่ว่างเลย คำตอบที่ได้จากเจ้าหน้าที่ รพ คือ ไปพบหมอ ในอีก 1 เดือน แบบไม่มีผลอัลตร้าซาวด์ แล้ว มาอัลตร้าซาวด์ แล้วมาค่อยพบหมออีกครั้ง สรุป คือ ต้องไปพบหมอ 2 ครั้ง เพราะคิวอัลตร้าซาวด์เต็มเสียแล้วก่อนวันที่หมอนัด เช่นกัน เราเองเคยไปรับบริการอัลตร้าซาวด์ รพ ระดับชาติ ต้องจองคิวข้ามปี ด้วยปัญหา เครื่องมีจำนวนจำกัด ผู้ป่วยต้องรอเป็นเดือน ยกเว้นเคสที่ด่วนจริงๆ ตอนนั้น แอบคิด ว่าประเทศขายเรือดำน้ำมาซื้อเครื่องมือแพทย์แพงๆ พวกนี้ให้เพียงพอดีมั้ย ในเมื่อประชากรสูงอายุก็มีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เครื่องมือแพทย์ก็น่าจะต้องเพิ่มตาม แถมยังบริการต่างชาติ นำเงินเข้าประเทศได้ด้วย

5.      หลายปีที่ผ่านมา เราเป็นอีกคนนึง ที่ suffer กับประกันสังคม เขาให้สังกัด รพ ทั้งที่ชีวิตไม่ได้อยู่จังหวัดเดียว เมื่อมีอุบัติเหตุในจังหวัดอื่น ต้องทำเอกสาร หากจำเป็นต้องย้าย/ส่งตัวไป รพ อื่น เสียเวลาเข้าติดต่อขอเอกสารเพิ่มขึ้นอีก 1 วัน รู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น ที่ประกันสังคมจะ unlock ระบบ รพ ที่ตนต้องสังกัด เป็นรักษาที่ รพ ใดก็ได้ เพราะบางครั้ง หมอที่ชำนาญโรคของเรา ไม่ได้อยู่ท้องที่ของเรา

แนวคิดให้ผู้ป่วยสังกัด รพ น่าจะมาจากสมมุติฐานที่ว่า กลัวคนจะไป รพ เดียว คือ รพ ชื่อดัง ทั้งที่เวลาเกิดเหตุ / ป่วย ไม่ว่าที่ไหน เราต้องไป รพ ที่ใกล้ที่สุด และหากมีโรคเรื้อรัง ก็จำเป็นต้องไปรักษาโรงพยาบาลระดับภาค และระดับประเทศ หรือ โรงพยาบาลในจังหวัดที่ตัวเองมีความพร้อม เช่น คนเฝ้าไข้ การเดินทาง ข้อจำกัด น่าจะมีจากระบบเงินใน 1 รพ ผูกกับประกันสังคม แทนที่จะทำระบบกองกลาง ให้แต่ละ รพ มาเบิกไป หากผู้ป่วยเข้าพัก 
 
ทั้งหมดนี้ เล่าเพื่อให้ช่วยกันคิดและเสนอแนะ เพราะแพทย์ พยาบาล ทำงานทุกวัน อาจไม่มีเวลาพัฒนา reform ระบบบริการ ผู้บริหารประเทศ อาจไม่ได้เผชิญปัญหาในแบบที่ประชาชาต้องเผชิญ บริการบางอย่างอาจใช้ไอทีช่วยได้ เช่น รันคิว ไม่ให้ต้องมาออกันหน้าห้องหมอแบบ NON-VIP ไม่มีเก้าอี้  หรือ สร้างระบบกองกลาง ทั้งข้อมูลผู้ป่วย  ที่ ทุก รพ ดึงข้อมูลของเราไปใช้ได้ไม่ต้องเดินทางนั่งเครื่องบินไปเอาแฟ้มประวัติ  และการเงินแบบกองกลางที่ แต่ละ รพ นำบิลการรักษามาเบิกได้ ก่อนที่เราจะเป็นศูนย์กลางสาธารณสุขระดับนานาชาติ ต้องมั่นใจว่าคนในชาติได้รับบริการที่ดี ผ่านการวางระบบมาแล้ว