สวัสดีค่ะคือเรารู้สึกว่าแฟนเห็นแก่ตัวในหลายหลายเรื่อง เราคบกับแฟนมาประมาณสี่ห้าปีค่ะ ก็คือสี่ปีจะเข้าปีที่ห้า ตอนคบกันแรกแรก เรารักเขามากค่ะรักเค้ามากถึงกับให้เงินเขาใช้วันละ 300 400 ตอนไปทำงาน เราก็รักเค้ามากค่ะรักเค้ามากถึงกับให้เงินเขาใช้วันละ 300 400 ตอนไปทำงาน ทุกวัน แต่ต้องบอกก่อนว่าอันนี้ไม่ใช่เงินที่เค้าให้เราเก็บนะคะมันเป็นเงินส่วนตัวของเราเอง แต่ตอนนั้นยังไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ คบกันได้ประมาณหกเจ็ดเดือนถึงตัดสินใจมาอยู่ด้วยกัน ตอนแรกแรกอะไรมันก็ดีค่ะเราทำให้ ตอนแรกแรกอะไรมันก็ดีค่ะเราทำให้เขาได้ทุกอย่างไม่ว่าอะไรก็ตามทั้งทำงานบ้านทั้งทำงานนอกบ้าน แต่ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะว่าทำไมเรา แต่ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะว่าทำไมเราถึงรู้สึกว่าแฟนเห็นแก่ตัวเพราะว่าจริงๆมันมีรายละเอียดยิบย่อยเยอะมากแต่ถ้าให้พูดหมดในโพสต์นี้ก็คงจะยาวเกินไป คือเรื่องของเรื่องมีอยู่วันนึงค่ะเราเลิกงานแล้วเราก็ไปกินข้าวกับแฟนแล้วแฟนก็พูดเรื่องการที่จะซื้อบ้านซื้อรถกับเรา แต่เรารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในตัวเขาเพราะว่าก่อนหน้านี้เค้าตกงานมาหนึ่งปีโดยที่ไม่ได้ทำงาน แต่เรารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในตัวเขาเพราะว่าก่อนหน้านี้เค้าตกงานมาหนึ่งปีโดยที่ไม่ได้ทำงานอะไรเลยอยู่ห้องเฉยเฉยงานบ้านไม่ทำจริงๆเรื่องงานบ้านเคยทะเลาะกันหลายครั้งแล้วค่ะ แต่เหมือนเวลาทะเลาะกันเค้าก็ทำ แต่เหมือนเวลาทะเลาะกันเค้าก็ทำครั้งสองครั้งแล้วก็เลิกทำเหมือนชีวิตต้องขับเคลื่อนการด่าค่ะถึงทำ ปัจจุบันเค้าทำงาน พอปัจจุบันเค้าทำงานเค้าเริ่มรู้สึกว่าเค้าอยากมีบ้านอยากมีรถเค้าก็เลยมาคุยเรื่องนี้กับเราค่ะ แต่เค้าจะให้ชื่อบ้านชื่อรถเป็นชื่อเขาทั้งหมดแต่จะให้เราช่วยผ่อนหรือถ้าเราไม่ช่วยผ่อนเค้ายื่นข้อเสนอมาว่าให้เอาเงินเราเป็นคนเก็บก็คือเราต้องเป็นคนเก็บเงินของเราเพื่อที่จะสร้างบ้านอีกหลังให้แม่ในอนาคตที่อยู่ต่างจังหวัด เป็นบ้านแม่ของเค้านะคะไม่ใช่บ้านแม่เรา เรารู้สึกอึดอัด ใจกับเรื่องนี้มากค่ะ เพราะว่าที่ผ่านมาเค้าก็ไม่เคยให้อะไรเราเต็มที่เลยไม่ว่าจะเป็นการทำงาน เพราะว่าที่ผ่านมาเค้าก็ไม่เคยให้อะไรเราเต็มที่เลยไม่ว่าจะเป็นการทำงานบ้านการไปรับไปส่งหรือแม้กระทั่งการรับผิดชอบค่าใช้จ่ายภายใน แต่พอมาเป็นเรื่องนี้เค้าดันจะให้เราช่วยแต่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้เลย แต่เราก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะสุดท้ายถ้าเค้าไม่มีจริงๆหรือถ้าเค้าออกรถออกบ้านมาจริงๆเราก็ต้องช่วยอยู่ดี แต่ในใจลึกลึกแล้วเราไม่ได้อยากจะช่วยค่ะ เพราะว่าถ้าทุกสิ่งทุกอย่างสุดท้ายแล้วมันไม่ได้เป็นชื่อเรา แต่เค้าก็บอกนะคะว่าถ้าวันนึงไปกันไม่ได้เลยเลิกกันจริงๆเค้าจะคืนส่วนต่างที่เราช่วยผ่อนให้ แต่เราก็ไม่มั่นใจเพราะว่าเราเห็นเพื่อนเราบางคนเป็นสถานการณ์แบบนี้ที่ช่วยแฟนผ่อนแต่สุดท้ายพอเลิกกันไม่มีเคสไหนที่จบกันด้วยดีเลยสักครั้งเคสจะต้องไปจบกันที่ศาลตลอด รายละเอียดยิบย่อยมันเยอะมากค่ะมันก็เลยทำให้รายละเอียดยิบย่อยมันเยอะมากค่ะมันก็เลยทำให้เรารู้สึกว่าเค้าเห็นแก่ตัวแต่หลักๆที่เราอึดอัดก็คือเรื่องนี้เราไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วเราไม่รู้จะต้องบอกเขายังไงดี เพราะเวลาเราพูดไปเค้าก็หาว่าเราอ่ะไม่อยากมีอนาคต จริงๆเราอยากมีอนาคตนะคะจริงๆถ้าให้เราผ่อนเองคนเดียวเราสามารถผ่อนได้ แต่เอาใจความสำคัญในคือ แต่เอาแต่ความสำคัญเลยคือเราไม่มั่นใจในตัวเขาว่าในอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นยังไง เราอาจจะพิมพ์วกไปวนมานิดหน่อยนะคะแต่ว่าเรารู้สึกว่าเราอึดอัดใจมากกับเรื่องนี้อึดอัดใจสุดสุดขอคำ เราอาจจะพิมพ์วกไปวนมานิดหน่อยนะคะแต่ว่าเรารู้สึกว่าเราอึดอัดใจมากกับเรื่องนี้อึดอัดใจสุดสุดขอคำแนะนำทีค่ะ