เราเองค่ะวันนี้อยากเลาในกระทู้ปกติจะระบายในเฟสเเล้วตั้งส่วนตัวเเต่วันนี้อยากมาเล่าค่ะ
ม.1เราไม่มีเพื่อนมีเพื่อนคนเดียวเเต่เพื่อนคนนั้นตอนม.1ชอบโดนผ.ชเเกล้งทางกายเเละบลูลี่ด้วยเเถมเพื่อนคนนึงตาสั่นๆตลอดเวลาเลยมีคนเเกล้งเเละล้อประจำ เวลาเราเห็นตอนเเรกไม่สนใจคาะเพราะเราเห็นเคยมีคนไม่ช่วยห้ามก็โดนผ.ชผลักเราเลยกลัวไม่กล้า ทนมองไม่ไหว ได้เเต่โทรหาครูที่ปรึกษาบอกไป ครูรับเรื่อง เเต่ตักเตือนผ.ชเฉยๆพอเทอม2มันก็ทำเหมือนเดิมตอนเทอม1(ขอเเทนเพื่อนที่โดนเเกล้งว่าGค่ะ)เราก็ไม่มีเพื่อนเพราะมาจากโรงเรียนอื่นพอมาร.รใหม่ เพื่อนในห้องก็มีเพื่อนสนิทเป็นคู่เป็นกลุ่มกันหมด ไม่กล้าเข้าไปเเทรก ตอนเเรกคิดว่าจะทำตัวให้ชินกินข้าวคนเดียวเเต่อาย ยอมรับว่าอาย เลยไปชวนGมากินข้าวตลอดพอมาเทอม2 Gโดนเเกล้งอีกละเราก็เบียวนิดนึงเลยเข้าไปห้ามละบอกว่า ทำไรเนี้ยว่างมากเหรอไม่มีไรทำหรอเเกล้งGอยู่ เกรดตัวเองยิ่งโง่ๆอยู่ (เราไม่ได้พูดยาวขนาดนี้เเต่เว้นๆ)โคตรกลัวเลยตอนนำจำได้เเต่เเม่บอกตลอดว่าเราหน้าโหดต้องยิ้มเยอะๆ ไอเพื่อนผ.ชมันก็ดูเเล้วไป มีอีกมันเอารองเท้าเพื่อนเราไม่เเอบ เรารู้ใครเอาเลยเดินไปหาอิเด็กผ.ชหน้าตี๋หล่อค่ะเเต่นิสัยเเย่ๆสุดเลยโทรหาครูตอนนั้นครูยังไม่รับเลยเเกล้งพูดไปว่า ครูคะผ.ชเอารองเท้าGไปเเอบค่ะ มีหลายเหตุการณ์มากค่ะที่Gโดนเเกล้ง มันเหมือนเรื่องธรรมดาที่เขาต้องเจอเราก็ช่วยตลอดเราก็ไม่รู้ว่าทำไมผ.ชถึงไม่ทำเราเลยทั้งทีเราไปขัดพวกมันตลอดเเม่Gเป็นคนดีมาก ตอนGป่วยขาพลิกเราต้องช่วยพยูงไปห้องพยาบาลเลยเอาโืทรสับGโทรหาเเม่เขาเเม่เขารับทันทีเเละจะมารับทันที เเล้วไว้Gที่ห้องพยาบาลค่ะ  **อยากบอกการเเกล้งเป็นอะไรที่เเย่มากกกกกกกกเเย่ๆสุดๆ** 
พอม.2เราได้อยู่ห้องเดียวกับGอีกครั้งเเต่เพื่อนห้องเก่าม.1ไม่มีสักคนเพราะเราโทรหาครูฟ้องตลอดจนครูรู้เยอะเลยเอาเรากับGพามาเเยกออกค่ะ