คบกันมาจะ4ปีพลาดมีลูก แต่จะให้อธิบายตรงๆ มันก็ไม่ใช่ ว่าพลาดหรอก เพียงแค่ตอนนั้นยังไม่พร้อมมีลูก  ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ excited about love   แต่ถึงเค้าจะเกิดก็เกิดด้วยความรัก  ตอนนี้เราก็เลี้ยงลูกได้ดีไม่ขาดตกบกพร่อง
แต่ประเด็นคือ ตอนนี้ความสัมพันธ์ เรากับแฟน มันเริ่มจะลดลง ส่วนตัวตัวเรามันจะเหลือแค่ความสงสาร  อยากขอความคิดเห็นว่าเราจะอยู่ด้วยกันเพียงคำว่าสงสาร ได้ไหม อยากถามประสบการณ์คนที่เคยผ่านมันมา
** ความสัมพันธ์ที่ดีมันต้องพากันไปในทางที่ดีขึ้นใช่ไหมล่ะแต่สำหรับเราเราเหมือนยืนอยู่บนเส้นได้อ่ะ ถ้าตกลงมาก็คือเจ็บแต่ถ้าประคับประคองก็คงต้องเดินแบบทุลักทุเล แต่การเดินบนเส้นเนี่ยมันทำให้ไม่มีจุดหมายเลยเห็นเราต้องเดินไปเรื่อยเรื่อยเรื่อยๆเรื่อยๆ เดินไปแบบไม่มีเป้าหมายของชีวิต

แต่ลึกลึกในใจพอมาทบทวนตัวเองแล้วเหมือนเราจะอยากอยู่คนเดียวมากกว่าการมีชีวิตคู่เพราะที่ผ่านมาถ้านับถึงความล้มเหลวของชีวิตคู่ครั้งนี้คือครั้งที่สองของชีวิต  ความรู้สึกของเราตอนนี้อยากอยู่ กับลูกแค่สองคน