เริ่มต้นจาก พ่อกับแม่ เลิกกันเพราะแม่ติดการพนัน เสียบ้านเสียรถ เสียไปหมดทุกอย่าง ระหว่างเรียน ก็มีแต่พ่อที่ส่งเราเรียน ค่าหอ ค่าใช้จ่ายรายสัปดาห์ ไปรับปริญญานู่นนี่นั่น พ่อจัดการให้ผมหมด ส่วนแม่ก็ส่งมาบ้าง นานๆครั้ง (คือนานจริงๆคือแทบจะไม่ติดต่อกันเลย) พอเรียนจบเราก็กลับมาอยู่บ้านแม่ คือเริ่มต้นทำงาน เงินเดือนเราก็ไม่ได้เยอะให้ได้เท่าที่ไหว ไม่เคยได้ให้พ่อเลยเพราะแกไม่เคยขอ มีแต่บอกให้เราประหยัด เราไม่ไหวจนบางครั้งเราต้องโทรไปขอ แต่ก็ไม่ได้เยอะ ไม่เกิน 1000 บาท
เข้าเรื่องเลยครับ จนตอนนี้ผมช่วยแม่ผมจนผมติดเครดิตบูโรสะเอง รถมอไซค์ผมผ่อนด้วยตัวเองจนหมด ก็มาขอให้ผมช่วยเอาเล่มเขียวเข้าไฟแนนซ์ให้ เงินที่ได้จากการกู้หรือรถเข้าไฟแนนซ์ ผมไม่เอาด้วยสักอย่าง บอกกับผมว่าไหวส่งได้ ผมก็ช่วย จนเขาโทรมาทวงหนี้จนผมเหนื่อย ทั้งที่ผมไม่ได้เป็นคนก่อหนี้  แต่ก่อนหน้าที่จะกู้ จะเข้าไฟแนนซ์ ผมให้มาตลอดครับ ถึงเงินจะเหลือน้อยผมก็ให้ จากเคยมีร้านค้าขายของชำ แกก็ไม่เปิดแบบสม่ำเสมอ จนลูกค้าหาย จนตอนนี้ก็ปิดไปแล้ว แล้วพอผมให้เงินไปบอกว่ายืมนู่นนี่นั่นผมให้จนผมไม่มี พอผมไม่มีก็ไม่ได้มีไรมาซัพพอร์ทผม จะออกปากขอพ่อก็ไม่กล้าครับ อยากกินไรก็ไม่ได้กิน จนบางเดือนเงินที่ผมคิดว่าเหลือน้อยๆยังต้องใช้หนี้แทนแกเลยครับ พอใช้หนี้มาก็ยังมาขอผม  ผมไม่ไหวจริงๆครับ ผมเหนื่อยมากๆ ผมควรทำไงครับ ดูเป็นลูกอกตัญญูมั้ยครับ