บางทีเราอยู่บ้างพ่อ แม่ น้องเราคุยกันแต่พอเราเดินเข้ามาหยุดกัน เหมือนไม่อยากให้เรารู้ โอเคเราก็พยายามปล่อยผ่านไป เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพ่อแม่ แต่น้องเรา เวลาเดือดร้อนพ่อแม่ช่วยเสมอ พ่อแม่ลงทุนปลูกบ้านให้ แต่เวลาเราเดือดร้อนเราขอความช่วยเหลือกับพ่อแม่ น้องเรามักจะพูดว่า
“คิดได้แค่นี้เองหรือ” เรากับน้องอายุห่างกัน 5 ปี ซึ่งน้องเรามักชอบตบหัว ดึงหัวเรา ต่อหน้าเพื่อนๆเค้า ซึ่งเราก็ทนเราไม่อยากทะเลาะเพื่อให้พ่อแม่เสียใจ แต่เรื่องที่เราทำใจไม่ได้เลยคือ น้องเราทำเรื่องอะไรกะทางแบงค์แล้วยืมหน้าร้านเรา โดยที่คาดว่าจะปรึกษาพ่อแม่แต่ไม่มีใครบอกเราเลย เราดิ่งเลยเฮ้ย!พ่อแม่ทำไมไม่บอกเราอะ ถ้าน้องเราไม่กล้าให้พ่อกะแม่บอกได้นิ เราเป็นคนนอกหรอ!นี้คือความคิดของเรา น้องเราเป็นคน toxic นะสำหรับเรา แต่ที่เราทนคือพ่อกะแม่
เราพยายามระงับตัวเองไม่ให้โมโหเพื่อทะเลาะเรากลัวแม่ไม่สบายใจ
     เราลองย้อนมานั่งคิดคือ น้องเราได้มอเตอร์ไซค์ 3 คัน บ้าน 1 หลัง ส่วนเราได้มอเตอร์ไซค์คันเดียว น้องเราขออะไรได้หมดทุกอย่าง เวลาเราร้องขออะไรมักจะโดนบ่นเสมอ เราพยายามมองโลกในแง่บวกแต่ตอนนี้มันไม่ไหวจริง
     หรือว่าเราเป็นคนใจดีเกินไปทุกคนเลยทำร้ายเราแบบนี้ ตอนนี้เราคิดว่าบ้านไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัยสำหรับเราแล้ว ยิ่งอยู่เรายิ่งแย่ หรือพ่อแม่รักน้องเรามากกว่าเรา