ผมเป็นเกย์ ไม่แสดงออก ไม่เปิดเผย
เกิดมาจนอายุ 23 ปีแล้ว
ยังไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆสักที
แต่ในชีวิตจริงที่ผ่านมา ผมเคยชอบผู้ชายแบบจริงๆจังๆ แค่ 3 คนเอง (ชอบชายแท้ 2 และไบ 1 )
ชอบแต่ไม่เคยสมหวังเลย ผมก็ได้แต่ทำใจแหละ
ซึ่งในชีวิตผมที่ผ่านมา ก็เคยเปิดใจคุยกับคนหลายๆคนนะ เล่นแอปหาคู่ คุยกับทั้งเกย์ทั้งไบมาหลายต่อหลายคนแล้ว แต่ละคนที่ผม Match พิมพ์คุยกันแล้วแรกๆผมรู้สึกดีมาก เลยแลกไอดีไลน์โทรคุยกันต่อ
คุยแล้วผมรู้สึกดี ไม่อยากวางสายเลย อยากคุยด้วยนานๆ ถึงขั้นนึกฝันอยากสานต่อความสัมพันธ์แบบจริงๆจังๆ
แต่พอผ่านไปแค่ 4-5 วันเท่านั้นแหละ
ความรู้สึกของผมที่มีต่อคนคุยเริ่มเปลี่ยนไปทันที
คือ ผมไม่อยากคุยต่อ ไม่อยากรู้จัก ไม่อยากค้นหาเขาอีกแล้ว ผมเป็นแบบนี้เกือบทุกคน
จนคนที่ผมคุยด้วยบางคนนี่ เสียใจกับผมมากๆ
แต่จะให้ทำไงได้ ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
ปรึกษาเพื่อน เพื่อนเขาก็บอก
อาการแบบนี้เรียกว่า หลง ไม่ได้รักเขาจริงๆ
อาจเป็นเพราะจริงๆเราไม่ได้ชอบเขาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ก็ชิ่งไปคุยกันก่อน
ก็เลยไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมผมถึงเป็นคนที่มีความรู้สึกแบบนี้ มันก็เลยทำให้ผมเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆสักคนในชีวิต
หรืออาจจะเป็นเพราะผมค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงด้วยหรือเปล่านะ เพราะขนาดเพื่อนตัวองก็ไม่ค่อยอยากจะคุยด้วยสักเท่าไหร่
ถ้าเป็นแบบนี้ผมควรแก้ยังไงครับ
เป็นคนหลงคนง่าย พอได้คุยจริงๆจังๆไปสักพักแล้วเบื่อเร็ว แก้ยังไงกับตัวเองดี
เกิดมาจนอายุ 23 ปีแล้ว
ยังไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆสักที
แต่ในชีวิตจริงที่ผ่านมา ผมเคยชอบผู้ชายแบบจริงๆจังๆ แค่ 3 คนเอง (ชอบชายแท้ 2 และไบ 1 )
ชอบแต่ไม่เคยสมหวังเลย ผมก็ได้แต่ทำใจแหละ
ซึ่งในชีวิตผมที่ผ่านมา ก็เคยเปิดใจคุยกับคนหลายๆคนนะ เล่นแอปหาคู่ คุยกับทั้งเกย์ทั้งไบมาหลายต่อหลายคนแล้ว แต่ละคนที่ผม Match พิมพ์คุยกันแล้วแรกๆผมรู้สึกดีมาก เลยแลกไอดีไลน์โทรคุยกันต่อ
คุยแล้วผมรู้สึกดี ไม่อยากวางสายเลย อยากคุยด้วยนานๆ ถึงขั้นนึกฝันอยากสานต่อความสัมพันธ์แบบจริงๆจังๆ
แต่พอผ่านไปแค่ 4-5 วันเท่านั้นแหละ
ความรู้สึกของผมที่มีต่อคนคุยเริ่มเปลี่ยนไปทันที
คือ ผมไม่อยากคุยต่อ ไม่อยากรู้จัก ไม่อยากค้นหาเขาอีกแล้ว ผมเป็นแบบนี้เกือบทุกคน
จนคนที่ผมคุยด้วยบางคนนี่ เสียใจกับผมมากๆ
แต่จะให้ทำไงได้ ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
ปรึกษาเพื่อน เพื่อนเขาก็บอก
อาการแบบนี้เรียกว่า หลง ไม่ได้รักเขาจริงๆ
อาจเป็นเพราะจริงๆเราไม่ได้ชอบเขาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ก็ชิ่งไปคุยกันก่อน
ก็เลยไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมผมถึงเป็นคนที่มีความรู้สึกแบบนี้ มันก็เลยทำให้ผมเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนจริงๆจังๆสักคนในชีวิต
หรืออาจจะเป็นเพราะผมค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงด้วยหรือเปล่านะ เพราะขนาดเพื่อนตัวองก็ไม่ค่อยอยากจะคุยด้วยสักเท่าไหร่
ถ้าเป็นแบบนี้ผมควรแก้ยังไงครับ