สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยต้องขอเกริ่นเรื่องที่จะเล่าสักนิดนะคะ พอดีเรากับแฟน เป็นคู่รักเลสเบี้ยน ซึ่งอายุห่างกันราวๆ6-7ปี ซึ่งเรากำลังอยู่ในวัยที่กำลังจะเรียนจบ และแฟนเราทำงานแล้ว(แฟนเป็นผู้หญิงเหมือนกัน) เรื่องมีอยู่ว่าฐานะทางบ้านแฟนไม่ดี มีหนี้สินมาจากทางบ้านตลอด ทำงานและอาศัยอยู่ในกทม. มีเงินเดือนประมาณ23000-25000/เดือน ซึ่งเขามีหนี้สินที่ต้องจ่ายหนี้เนื่องจากที่บ้านก่อไว้จำนวนเกือบๆเเสน โดยจะต้องเจียดเงินเดือนตัวเองไปจ่ายหนี้ทุกเดือนอยู่ที่ 5000/เดือน+ที่บ้านจะขอจ่ายค่าไฟ+จิปาถะอื่นๆราวๆ 3000/เดือน ซึ่งกลายเป็นว่าเราที่อยู่ห้องพักเดียวกันกับเขาต้องจ่ายค่าห้องเอง เนื่องจากเขาก็ไม่พอใช้+ที่บ้านเราซัพพอร์ตได้เต็มที่ แต่เรื่องการกินหรือของใช้เล็กๆน้อยๆเขาจะออกให้ ซึ่งปัญหาที่เกิดขึ้นก็คือระหว่างที่เรากำลังจะรองานหรือรอสอบอะไรต่างๆที่เข้ามา แฟนเราจะรีบเร่งให้เราหางานทำไวๆ โดนให้เหตุผลว่าจะได้ช่วยกันทำมาหากิน เก็บเงินด้วยกัน แต่ด้วยตัวเราที่ตอนนี้ไม่อยากเร่งรีบกับชีวิตเพราะต้องการสอบงานที่เราอยากจะทำก่อน กลายเป็นว่าเขามาบอกว่าเราไม่ได้สร้างความมั่นคงให้เขาแน่ใจเลยว่าเราจะไม่เลิกกับเขา อันนี้ประเด็นแรก
ประเด็นที่สอง มีการทะเลาะกันเพราะหนี้จากที่บ้านเขามีมาตลอดๆปีนึงเป็นตกเป็นแสนกว่า เขาบอกกับเราว่าเราไม่สร้างความมั่นคง ไม่ช่วยเขาเก็บเงิน เรากินแต่อาหารดีๆ ซึ่งเราก็กินมาตลอดเงินเรา (บางครั้งเขาอยากจ่ายเอง) เราผิดตรงไหน ที่เรากินอาหารที่เรากินมาตลอดชีวิต ซึ่งประเด็นนี้ทำให้เราย้อนกลับไปถามเขาว่า ทำไมเขาไม่โทษคนที่สร้างหนี้ให้เขาจริงๆบ้างว่า เหตุผลที่เขาใช้เงินไม่พอ หรือไม่สามารถสร้างตัวได้คืออะไร(ที่บ้านเขาสร้างหนี้แต่ไม่ทำงานค่ะ เขารับภาระคนเดียว) เขาก็กลับมาว่าเรา "ช่วยอะไรไม่ได้สักอย่าง" คำถามคือเราผิดหรอคะ ที่พึ่งเรียนจบอยากลองใช้ชีวิตดูก่อนจะทำงาน 2.มีวิธีแก้ปัญหาพูดให้เขาเข้าใจในมุมเราบ้างได้มั้ย 3.เราควรพอหรือควรคุยกันดี เพราะมีปัญหาเรื่องนี้มาตลอดจนเริ่มมาคาดคั้นให้เรารีบทำงานเกินไปค่ะ 
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ

ปล.กินดีที่เขาหมายถึงคือมื้อละตกประมาณไม่เกิน600฿ แต่กินแค่อาทิตย์ละครั้งตามเงินที่เราได้มาจากทางบ้าน