คือหนูเป็นเด็กมัธยมต้นคนนึงที่อยากแข่งวิชาการมากๆ หนูชอบเวลาที่ได้ไปเจอเพื่อนต่างโรงเรียนหรือไปแข่ง หนูอยากแข่งวิชาการเกี่ยวกับคณิตมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว พอหนูขึ้นมามัธยมหนูอยากแข่งมากๆ แต่หนูแข่งไม่ได้เพราะเขาไม่เอานักกีฬา หนูเสียใจมาก <sub>ครูที่หนูสนิทเขาก็มาแนะนำให้หนูไปสวดมนต์ค่ะ หนูก็ไป หนูว่าหนูทำออกมาได้ดีเลยนะคะ แต่หนูว่ามันไม่ใช่ทางของหนู หนูเลยออกมา พอมาปีนี้ วิชาการหนูก็ลงหมวดคณิตไม่ได้เหมือนเดิมค่ะ กลางเดือนกุมภาพันธ์ครูภาษาไทย ก็เสนอให้ว่าไปแข่ง สุทรพจน์ มั้ย


ด้วยความที่หนูเป็นคนที่กล้าที่จะพูดอยู่แล้ว หนูก็เลยรับมาเพราะหนูคิดว่า มันน่าจะไม่มีอะไรให้หนูแข่งแล้ว ครูเขาบอกว่าครูจะสอนให้ทุกอย่าง แต่พอมาซ้อมจริงๆ เขากลับให้หนูพูด พูดไปเรื่อยๆ เขาไม่สอน เขาแค่บอกว่าให้ทำแบบนั้นนะ ให้ทำแบบนี้นะ ซึ่งหนูไม่เข้าใจ เคยถามเขาแล้วว่ามันต้องทำไง เขาบอกให้หนูไปดูในยูทูบ ไปเรียนรู้แล้วมาพูดกับครู หนูเคลียด หนูเป็นคนที่เรียนรู้ไว ใครสอนอะไรหนูก็เข้าใจแล้ว แต่นี่มันเกินไปหน่อยมั้ยคะ เป็นคนที่เรียนรู้ผ่านโทรศัพท์ไม่ได้จริงๆ หนูว่าหนูเป็นสมาธิสั้น จดจ่ออะไรไม่ได้นาน หนูรู้สึกไม่มีความสุขที่ทำอยู่ตอนนี้ อย่างตอนสวดมนต์ครูที่สอนสวดเขาสอนหนูตลอดเลย หนูมีความสุขแต่หนูว่ามันไม่เข้ากับหนู แต่พอมาสุนทรพจน์หนูทั้งไม่มีความสุข ทั้งไม่เข้ากับหนู ทั้งน่าเบื่อ หนูไม่ชอบมันจริงๆค่ะ</sub>

พอสักพัก ครูภาษาต่างประเทศมาหาตัวคนแสดงละครจีน หนูอยากแสดงมาก หนูชอบภาษาจีนอยู่แล้วด้วย ชอบพูดค่ะ ชอบแสดงด้วย แถมครูเขายังเป็นมิตรอีก หนูเปลี่ยนตัวไม่ได้แล้วค่ะเพราะหนูลงภาษาไทยไปแล้ว หนูไม่รู้ว่าหนูเปลี่ยนไม่ได้หรือครูภาษาไทยไม่ให้เปลี่ยน หนูเสียดายที่หนูเลือกภาษาไทยเร็วเกินไป เวลาหนูซ้อมภาษาไทยเสร็จ หนูจะมารอเพื่อนสนิทข้างล่างตึกที่ลงละครจีนไป หนูเห็นครู เห็นนักเรียนทุกคนยิ้ม เห็นครูแนะนำว่าทำแบบนั้นทำแบบนี้ ต่างจากครูหนูมาก จะเรียกว่าอิจฉาก็ได้นะคะ เพราะอิจฉาจริงๆ อิจฉาที่ครูเขาแนะนำดีต่างกับครูหนู อิจฉาที่ทุกคนมีความสุขต่างกับหนูที่ไม่มีความสุขเลย หนูแค่อยากลองทำสิ่งที่ชอบบ้าง หนูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหนูชอบอะไร หนูอยากทำอะไร เพื่อนชอบมาเล่าให้หนูฟังว่า ตอนซ้อมกันทุกคนเฮฮากันมาก เพื่อนอยากซ้อมทั้งวันเลย เพื่อนมีความสุข หนูก็ฟังเพื่อนเล่าค่ะ นึกภาพตามว่าถ้าเราไปแสดงบ้างมันจะเป็นยังไง มันจะสนุกจริงมั้ย มันจะอยากซ้อมทั้งวันเลยหรอ

ถ้าเกิดชนะรอบนี้จะไปสระแก้วค่ะ พอชนะสระแก้ว ก็ไปเชียงราย หนูอยากไปเชียงรายมากๆ มันคือความฝันของหนูเลย เพื่อนหนูได้ไปสระแก้วแล้วค่ะ เพราะละครจีนมีทีมเดียว ส่วนหนูมี8ทีม หนูต้องสู้กับพวกเขาเพื่อไปสระแก้ว แล้วพอชนะสระแก้วก็จะได้ตั๋วไปเชียงรายทันที หนูอยากไป หนูคิดว่าเพื่อนหนูต้องได้เชียงรายแน่นอน เพื่อนหนูส่วนใหญ่ลงวิชาทหารกันเต็มเลยค่ะ ทุกคนมั่นใจกันมาก แต่หนูไม่เลย หนูไม่มั่นใจในตัวเองเลย ทุกคนดูมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่มากๆ หนูอยาก มีความสุขแบบนั้นบ้าง

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ หนูอยากระบายจริงๆ พี่ๆคิดยังไงคะ หนูควรทำยังไง ออกตอนนี้ทันมั้ยคะ หรือทนๆมันไป พี่ช่วยแนะนำหนูทีนะคะขอร้อง หนูเหนื่อยแล้ว ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ