สวัสดีค่ะใครก็ตามที่มาอ่านขอบคุณมากนะคะ
เราอายุ19ปีทำงานในบ.เล็กๆที่หนึ่งเงินไม่ได้ดีมากแต่ก็เป็นที่เดียวที่รับเพราะอายุน้อยและเรียนไม่จบ(เราไม่มีเงินเรียนต่อค่ะไม่มีเงินไปเอาวุฒิด้วยอยู่ตัวคนเดียวค่ะ)เราทำงานที่นี้เข้าเดือนที่5 สาขาที่อยู่ติดๆกันบอกให้เราชวนแฟนเรามาทำงานเราก็เห็นด้วยเพราะอีกสาขาใหญ่กว่าเงินเริ่มต้นก็ดีกว่าเรา
แต่ในใจเราก็กลัวว่าแฟนจะมาเจอเรื่องแบบเราคือเราโดนพนักงานอีกสาขาข่มตลอดพี่แกอายุประมาณ28เป็นคนไทใหญ่ยกตัวอยากง่ายๆ พี่แกจะชอบด่าเราว่าโง่ ถ้าเราไม่คุยอะไรเรื่องงานพี่แกจะพูดให้เราพูดใหม่ซ้ำๆหลายรอบแล้วก็บอกว่าเราพูดไม่รู้เรื่อง แล้วการกระทำแบบนี้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเจ้าของร้านไม่อยู่ ถ้าเจ้าของร้านอยู่พี่แกจะไม่คุยกับเราเลย แม้กระทั่งเราสวัสดีพี่แกก็จะไม่รับไหว้ เจ้าของร้านแกก็เข้าใจว่าพี่แกไม่เคยว่าอะไรให้เรา สุยท้ายแฟนเราก็ตัดสินใจย้ายมาทำงานที่นี่แล้วก็โดนเหมือนเราเป๊ะ ก่อนหน้านี้เราอดทนเพราะเรากลัวจะไม่มีเงินแต่แฟนเราเจอแบบนี้จนนิสัยแฟนเราเปลี่ยนไป กลายเป็นคนเงียบๆ นอนตื่นสายทุกวันที่ไปทำงานซึ่งก่อนหน้านี้แกเป็นคนตรงเวลา กลายเป็นคนไม่พูดและเงียบ เราเริ่มรู้สึกไม่โอเคเราจึงบอกเจ้านายสาขาเราว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้และเราไม่โอเค ผลที่เราได้กลับมาคืนแกบอกว่าเราอคติ พร้อมบอกว่าเลิกคิดแบบนั้นแล้วทำตัวให้ปกติ ให้นอบน้อมเหมือนเดิมเหมินที่เคยทำ ตอนนี้แฟนเราทำงานมาได้15วันกับ1เดือนเรากับแฟนตัดสินใจว่าจะให้แฟนลาออก 
              พื้นเพเเฟนเราแกก็อายุ19แล้วก็ไม่ได้มีครอบครัวหรือใครมาซัพพอร์ตเหมือนเราแต่ไม่หนักเท่าเราแกไม่อายที่จะตะโกนบอกคนที่ไม่เอาขาตั้งขึ้น
คนทำของตกกระจายเต็มพื้นแกจะรีบเข้าไปช่วย ใครรถล้มรถยางแบน น้ำหมดหมด แฟนเราจะเข้าไปช่วยเสมอ แล้วก็จะบอกเราเสมอว่าอย่าอายที่จะช่วยจะได้ไม่รู้สึกเสียใจทีหลังที่ไม่ได้ช่วย ที่ทำงานเก่าของแกก็รักแกมากจนกระทั่งตอนนี้ก็ยังอยากจะให้แกกลับไปทำ
      แต่กลับกันคนที่ทำงานบอกว่าแกไม่ได้เรื่องไม่มีมารยาทสอนยาก 
 
เราเหนื่อยและอึดอัดหวังว่าเรื่องมันจะผ่านไปไวๆหลังจากแฟนเราออกแน่นอนเราจะโดนอีกเยอะแต่เราก็จะทน คิดเห็นยังไงแชร์กันได้นะคะ ในชีวิตไม่มีใครจะมารับฟังเราเลยจริงๆ