ยอมรับว่า เรื่องนี้เป็นไม่หนึ่งในไม่กี่เรื่อง ที่ทำเอาผมน้ำตาซึม(แต่ไม่ร่วง ไม่ไหลนะ 555) ในหลายๆ ฉาก
แน่นอนว่า ความลุ้นระทึกตื่นเต้นเร้าใจยังไม่อาจเท่า Descendants of the sun แต่การทำบทให้ผู้ชมซาบซึ้งในความรัก
ของพระเอกกับนางเอกนี่กินขาดกว่าหลายช่วงตัว
โดยเฉพาะการตั้งส่งข้อความล่วงหน้าของมือถือพระเอก(ตอนอยู่ในเกาหลีใต้) ไปหามือถือนางเอก
ระหว่างที่เขาถูกตำรวจเกาหลีใต้คุมตัวอยู่หลายวัน โดยเขาตั้งให้ข้อความเข้าหานางเอกทุกๆ 2-3 วัน เป็นเวลา 1 ปี
แสดงว่า พระเอกจะต้องพิมพ์ข้อความในมือถือทั้งหมด อยู่ในระหว่าง 365 / 3 กับ 365 / 2
หรืออยู่ในระหว่าง 121 ข้อความ จนถึง 181 ข้อความ ถ้าเฉลี่ย 2 ค่านี่ จะตกอยู่ที่ 151 ข้อความ
ซึ่งแม้ในซีรีย์บางเรื่อง เช่น Tomorrow with you ก็มีใช้การส่งข้อความล่วงหน้าแบบนี้ แต่ก็ไม่เพียงไม่ซาบซึ้งเท่าเรื่องนี้
แต่ยังห่างไกลความซาบซึ้งแบบเรื่องนี้ ไปหลายต่อหลายช่วงตัวเลยทีเดียว
แม้กระทั่งบทพระรอง กับนางรอง หนังเรื่องนี้ ก็ทำให้พระรอง นางรอง กลายเป็นที่น่าจดจำในแบบที่น้อยเรื่องที่จะทำ
หนังหลายๆ เรื่อง เช่น The Heirs, I Hear Your Voice, ฯลฯ มักทำฉากให้พระรอง เป็นที่น่าจดจำด้วยการทุ่มเทรักนางเอก
แต่นางเอกไม่รัก หรือไม่ก็เกือบรักตอบ ทำให้พระรองช้ำใจจนคนดูเห็นใจ
แต่เรื่องนี้ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น แต่ผมเห็นว่า กลับทำให้ทั้งพระรอง นางรอง เป็นที่น่าจดจำยิ่งกว่า
การทำบทแบบข้างต้นเสียอีก ที่ผมชอบมากๆ สำหรับพระรอง คือ ฉากที่เขาใส่แหวนหมั่นให้นางเอก
แล้วนางเอกเอาแหวนไปจำนำ ต่อมาเขาหนีการไล่ล่าไปถึงโรงจำนำนั้น แล้วเขาก็ไถ่แหวนคืนไป
เพื่อสวมให้นางรองแทนในเวลาต่อมา หนังช่างทำบทแบบไม่ลืมกระทั่งแหวนได้ขนาดนี้เลย
ต่อมาก็เรื่องมิตรภาพ ความรัก ของคนรอบข้างพระเอกนางเอก ที่ทำออกมาได้ซาบซึ้งสะเทือนใจ แทบทุกฉากทุกตอน
ซึ่งถ้าจะพรรณา กระทู้ก็จะยาวเกินเหตุไป
สุดท้ายก็มีความถามครับว่า
ตลอดเรื่อง หนังพยายามบอกอยู่ตลอดว่า มือถือเกาหนีเหนือใต้นั้น โทรหาหรือส่งข้อความหากันไม่ได้ ติดต่อกันก็ไม่ได้
ซึ่งคำนี้ ทำให้ผมเข้าใจ(ไปเองหรือเปล่า)ว่า ย่อมส่ง E-mail ข้ามประเทศหากันก็ไม่ได้ แม้จะอยู่ติดกันก็ตาม
แต่ในฉากที่ผู้ร้ายซึ่งตามฆ่านางเอก ส่ง E-mail ภาพหลักฐานพระเอกในเกาหลีใต้ ไปหานายพล Boss ใหญ่ ในเกาหลีเหนือ
และนายพล Boss ใหญ่ ในเกาหลีเหนือ ตอบ E-mail กลับมาให้ผู้ร้าย ฆ่าพระเอกทิ้งในเกาหลีใต้ไม่งั้นไม่ต้องกลับมา
(ซึ่งการรับส่ง E-mail นี้ ก็ถูกตรวจพบได้โดยทีมทหารของพ่อพระเอกในเกาหลีเหนือ ในเวลาต่อมา)
อย่างนี้แสดงให้เห็นว่า ไม่ใช่ว่า ติดต่อกันไม่ได้ ความจริงแล้ว ติดต่อกันได้ โดยผ่านทาง E-mail (แต่มือถือไม่ได้)
เพียงแต่ก็จะถูกเบื้องบนของเกาหลีเหนือตรวจพบได้ ใช่ไหมครับ หรือจริงๆ แล้ว ยังไงก็รับส่ง E-mail กันและกันไม่ได้ แต่หนังช่วงท้ายๆ
ดันลืมไป เลยหลุดบทออกมาแบบนี้ คิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ
Crash Landing on You ประทับใจความรัก มิตรภาพ ของหลายๆ ตัวละคร แต่ก็มีคำถาม
แน่นอนว่า ความลุ้นระทึกตื่นเต้นเร้าใจยังไม่อาจเท่า Descendants of the sun แต่การทำบทให้ผู้ชมซาบซึ้งในความรัก
ของพระเอกกับนางเอกนี่กินขาดกว่าหลายช่วงตัว
โดยเฉพาะการตั้งส่งข้อความล่วงหน้าของมือถือพระเอก(ตอนอยู่ในเกาหลีใต้) ไปหามือถือนางเอก
ระหว่างที่เขาถูกตำรวจเกาหลีใต้คุมตัวอยู่หลายวัน โดยเขาตั้งให้ข้อความเข้าหานางเอกทุกๆ 2-3 วัน เป็นเวลา 1 ปี
แสดงว่า พระเอกจะต้องพิมพ์ข้อความในมือถือทั้งหมด อยู่ในระหว่าง 365 / 3 กับ 365 / 2
หรืออยู่ในระหว่าง 121 ข้อความ จนถึง 181 ข้อความ ถ้าเฉลี่ย 2 ค่านี่ จะตกอยู่ที่ 151 ข้อความ
ซึ่งแม้ในซีรีย์บางเรื่อง เช่น Tomorrow with you ก็มีใช้การส่งข้อความล่วงหน้าแบบนี้ แต่ก็ไม่เพียงไม่ซาบซึ้งเท่าเรื่องนี้
แต่ยังห่างไกลความซาบซึ้งแบบเรื่องนี้ ไปหลายต่อหลายช่วงตัวเลยทีเดียว
แม้กระทั่งบทพระรอง กับนางรอง หนังเรื่องนี้ ก็ทำให้พระรอง นางรอง กลายเป็นที่น่าจดจำในแบบที่น้อยเรื่องที่จะทำ
หนังหลายๆ เรื่อง เช่น The Heirs, I Hear Your Voice, ฯลฯ มักทำฉากให้พระรอง เป็นที่น่าจดจำด้วยการทุ่มเทรักนางเอก
แต่นางเอกไม่รัก หรือไม่ก็เกือบรักตอบ ทำให้พระรองช้ำใจจนคนดูเห็นใจ
แต่เรื่องนี้ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น แต่ผมเห็นว่า กลับทำให้ทั้งพระรอง นางรอง เป็นที่น่าจดจำยิ่งกว่า
การทำบทแบบข้างต้นเสียอีก ที่ผมชอบมากๆ สำหรับพระรอง คือ ฉากที่เขาใส่แหวนหมั่นให้นางเอก
แล้วนางเอกเอาแหวนไปจำนำ ต่อมาเขาหนีการไล่ล่าไปถึงโรงจำนำนั้น แล้วเขาก็ไถ่แหวนคืนไป
เพื่อสวมให้นางรองแทนในเวลาต่อมา หนังช่างทำบทแบบไม่ลืมกระทั่งแหวนได้ขนาดนี้เลย
ต่อมาก็เรื่องมิตรภาพ ความรัก ของคนรอบข้างพระเอกนางเอก ที่ทำออกมาได้ซาบซึ้งสะเทือนใจ แทบทุกฉากทุกตอน
ซึ่งถ้าจะพรรณา กระทู้ก็จะยาวเกินเหตุไป
สุดท้ายก็มีความถามครับว่า
ตลอดเรื่อง หนังพยายามบอกอยู่ตลอดว่า มือถือเกาหนีเหนือใต้นั้น โทรหาหรือส่งข้อความหากันไม่ได้ ติดต่อกันก็ไม่ได้
ซึ่งคำนี้ ทำให้ผมเข้าใจ(ไปเองหรือเปล่า)ว่า ย่อมส่ง E-mail ข้ามประเทศหากันก็ไม่ได้ แม้จะอยู่ติดกันก็ตาม
แต่ในฉากที่ผู้ร้ายซึ่งตามฆ่านางเอก ส่ง E-mail ภาพหลักฐานพระเอกในเกาหลีใต้ ไปหานายพล Boss ใหญ่ ในเกาหลีเหนือ
และนายพล Boss ใหญ่ ในเกาหลีเหนือ ตอบ E-mail กลับมาให้ผู้ร้าย ฆ่าพระเอกทิ้งในเกาหลีใต้ไม่งั้นไม่ต้องกลับมา
(ซึ่งการรับส่ง E-mail นี้ ก็ถูกตรวจพบได้โดยทีมทหารของพ่อพระเอกในเกาหลีเหนือ ในเวลาต่อมา)
อย่างนี้แสดงให้เห็นว่า ไม่ใช่ว่า ติดต่อกันไม่ได้ ความจริงแล้ว ติดต่อกันได้ โดยผ่านทาง E-mail (แต่มือถือไม่ได้)
เพียงแต่ก็จะถูกเบื้องบนของเกาหลีเหนือตรวจพบได้ ใช่ไหมครับ หรือจริงๆ แล้ว ยังไงก็รับส่ง E-mail กันและกันไม่ได้ แต่หนังช่วงท้ายๆ
ดันลืมไป เลยหลุดบทออกมาแบบนี้ คิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ