โคลงสี่สุภาพย์
11.15 น.
ฟ้าเปิด แต่ ขี้เมฆ เตลิดหนี
อากาศ ก็ ร้อนดี ตับแล้บ
ลม ก็ไม่ พัดวี ลิ้นฮิ ห้อยเฮย
ตระหนก ! ไป ฮุค แย้ป อยู่หน้าห่าเหว
12.05 น.
ฉันท์ อัษฎางค์ดุริยา
12.24 น.
ผ้วเมีย ประสา หมา ----- นั่นไง วะ ว่าแล้ว
ตายห่า นะ อีแมว ---- ต้องแจว มะ ต้องจอด
ของข้า ใคร อย่าแตะ ---- เคราแพะ ก็ แอบกอด
น้ำเต้า เอา มาหยอด ---- ยอดข้าว กระสายยา
นกเขา ก็ หงุดหงิต ---- ขอนิด ดุ ด่าว่า
เพียงน้ำ กระสายยา ---- ช้างน้อย นะ เท่าหมู
ยอยศ นะ สักดิ์หลวง --- ดันหวง กะตู้วู้
ควงปืน และ ขึ้นกู ---- ขึ้นนก กระ ดิกไก
แหลมมา เรอะ ห้าเม็ด ---- เอ็งเสร็จ จะ บอกให้
ผัวข้า มะ ให้ใคร ---- เรื่องเล่า ในตำนาน
12.45 น.
18.19 น.
เสื่อผืนหมอนใบ มา ....... หนี " เมียข้าใครอย่าแตะ "
แตะ เมียไทย แป๊ะบ้า .... " ผัวข้าใครอย่าแตะ " เหีย
เมืองไทย เมียทอเสื่อ ..... มีเหลือเฝือ เสื่อและเมีย
ไทยทำลูกเก่ง เฮีย .... เสี่ยล่ำซำ รับจำนำทอง
ชาวบ้านขาดส่งดอก .... เสี่ยบอก ดอกเบี้ยอย่าดอง
สาวขัดดอกเบี้ยทอง .... เต็มบ้านช่อง ท้องทุ่งนา
โด๊บเหล้านารีแดง .... นกเขาแข็งแรงทุกท่า
สาวใหญ่สาวน้อยมา ... จำนำเสื้อผ้าหมดตัว
เมียห้า มาไล่ล่า ...... ผัวข้าใครอย่าแตะ เว้ย
ตำนานโบราณเวย .... คำพังเพย ทองเท่ากระบอก
+++ เมียเจ๊ก ร้านขายทอง โรงรับจำนำทอง +++
เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร
17.45 น.
จารึกไว้
ด้วย
ขวัญจินตกวี
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
2ึ8/กพ/2567
๏ ... ตำนาน - เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร ... ๏
อากาศ ก็ ร้อนดี ตับแล้บ
ลม ก็ไม่ พัดวี ลิ้นฮิ ห้อยเฮย
ตระหนก ! ไป ฮุค แย้ป อยู่หน้าห่าเหว
ด้วย
ขวัญจินตกวี
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
2ึ8/กพ/2567