อยากจะแชร์เรื่องนี้ให้ทุกได้อ่านสิ่งที่เราได้เจอมา ก่อนที่เราจะเจอกับเรื่องที่ไม่คิดว่าจะเจอเริ่มที่เราเป็นคนต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในมหาลัยแห่งหนึ่งที่กรุงเทพ จากนั้นด้วยความที่พ่อแม่เป็นคนต่างจังหวัดเป็นห่วงก็เลยอยากให้เราอยู่หอในมหาลัยตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรแล้วก็เป็นคนไม่กลัวผี หรือจะพูดง่ายๆคือไม่สนใจสิ่งลี้ลับอะไร พออยู่หอในก็จะมีเพื่อนที่เป็นรูมเมตอยู่ด้วยยิ่งทำให้เกิดความสบายใจ แต่แล้วเราก็ไม่ใช่คนที่สัมผัสกับสิ่งแปลกๆได้นะ แต่มักจะโดนผีอำบ่อยๆ จะรู้สึกขยับตัวหรือพูดไม่ออกเลย แรกๆก็คิดว่าอาจจะคิดไปเอง พอเริ่มถี่ขั้นเรากลัวมาก แล้วก็เริ่มหนักขึ้น บางครั้งแขนขาช้ำทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรมา แต่มันก็บ่อยจนจะเริ่มไม่กลัว แต่ทุกครั้งจะเห็นเหมือนเป็นผู้หญิงที่ผมยาวจนปิดหน้าเราไว้ สิ่งที่เราทำได้คือนอนนิ่งดูผมนั้นแต่ไม่เห็นหน้า ส่วนตัวไม่เคยเล่าให้เพื่อนฟังเลยเพราะการโดยผีอำคนจะเชื่อว่าเราคิดไปเอง เป็นการพักผ่อนไม่เพียงพอไปในทางวิทยาศาสตร์ หลังจากนั้นก้ผ่านมาเรื่อยๆ จนขั้นชั้นปีที่ 2 เราย้ายไปอยู่หอนอกเพราะอยากอยู่ส่วนตัวขึ้น หอพักเป็นหอ 4 ชั้น มีคนดูแลหอเป็นตากับยาย ที่จะอายุราวๆ 50-60 ปี เราก็อยู่ปกติไม่ได้อะไรจนวันเราออกไปข้างนอกแล้วกลับมาเจอยายดูแลหอ เราก็ยิ้มทักทายปกติ แต่ยายกลับทักเราแล้วพุดว่าอยู่คนเดียวตอนเดินเข้าห้องให้หันหลังเข้าห้องจะได้ดูว่ามีใครตามเรามาไหม ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดกับสิ่งที่ยายพูดเราไม่ได้ทำตามเพราะเราก็ไม่เข้าใจว่าใครจะตามมา พอตกเย็นเราก็เข้านอนปกติจนเราสะดุ้งตื่น เจอผุ้ชายคนหนึ่งยืนมองเราจากมุมห้องความรู้สึกตอนนั้นจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ปกติโดนอำก็จะไม่เห็นรูปร่าง แค่จะขยับตัวพูดไม่ได้ แต่จังหวะนั้นคือเขาจ้องนานมากในใจก้นึกถึงแต่พ่อแม่เพราะพ่อแม่ก็อยู่ไกล เราเองก็ไม่เคยไปทำอะไรไม่ดี หลังจากนั้นอยู่ไม่ได้ก็เลยย้ายออกทั้งที่เข้าได้แค่เดือนเดียว เลือกย้ายมาอยู่กับเพื่อนที่หอในเหมือนเดิม แต่หอในเป้นหอเช่านะก็จะมีฟอนิเจอร์แอร์ปกติ ลักษณะห้องก็คือดีเลยแต่ตอนนั้นเป็นจังหวะช่วงโควิดมหาลัยเราได้เรียนออนไลน์ก็คือ ปี 2-3
ปีที่เราได้เรียนปกติคือปี 4 แต่เราก็ไม่ได้กลับต่างจังหวัดเพราะตอนนั้นก้เริ่มเที่ยวใช้ชีวิต จนผ่านไปถึงตอนที่เราอยู่ปี 4 จะบอกว่าเรากับเพื่อนเรียนคนละคณะกัน คณะเพื่อนเราจะจบตอน 3 ปี ครึ่ง แต่เราเรียน 4 ปี ปกติเรามีเพื่อนก็จะไม่คิดอะไรกับสิ่งที่เจอมา พอถึงช่วงที่เพื่อนจบเพื่อนก็ย้ายกลับไปอยู่บ้านทำให้เราได้อยู่คนเดียวอีกครั้งแต่ก่อนจะอยู่คนเดียวมันปิดเทอม ทำให้เราไปหาที่สาวที่พักอีกจังหวัด หลังจากเรื่องนี้ก็เจอเรื่องที่เสียใจที่สุดในชีวิต..