สวัสดีค่ะ
เราอยากสอบถามผู้รู้ ผู้ที่เคยประสบพบกับเหตุการณ์ที่เรากำลังเป็นอยู่
เราเป็น ผญ ที่มีครอบครัวเเล้ว มีแฟนแล้ว
แต่เราเป็นคนขี้เหงามาก
เราเปลี่ยนสายการทำงาน
มาทำงานโรงแรม ที่อยู่เป็นกะ ช่วงเราปรับตัว เราจึงหาเพื่อน มาคุยแก้เหงา
เราจึงได้เพื่อน ผญ 2 คนมาคุยเล่นเป็นเพื่อนกัน คอล กันแชทกัน เราอายุเท่ากัน
แต่เรารู้สึกดีกับ เพื่อน ผญ 1ใน2คนนั้น
เขาค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงมาก ถึงขั้นเป็น Introvert เลยละค่ะ
เขาเล่าชีวิตของเขาให้เราฟัง ว่าเขาเคยเป็นโรคซึมเศร้า ชีวิต ผลิกผัน เลิกกับสามี ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวมาเป็นปี และเรื่องราวต่างๆ
ด้วยความที่เพื่อนอีกคน มีครอบครัวจึงเข้ามาคุยกับเราไม่เยอะ จึงทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น
เราขอให้ชื่อเพื่อนคนนี้ ว่า1
เราคุยกันเรื่อยมาจนถึงนัดเจอกันพวกเรามีความสุขกันมากแต่ธรรมดาเพื่อนกันก็ต้องมีงอนกันบ้างแต่1ค่อนข้างที่จะงอนเราเยอะไปหน่อยส่วนเราก็ค่อนข้างที่จะแคร์เขามากเหตุการณ์หลังจากที่เราเจอกันครั้งนั้นเราทะเลาะกันแล้วเราก็ดีกันไม่นานเราก็กลับมาทะเลาะกันอีกและทำให้เราเลิกคุยกันไปถึง 2 เดือนแต่ก็มีเรื่องที่ทำให้พวกเราได้กลับมาเจอกันอีกจึงทำให้ความรู้สึกของเราค่อนข้างที่จะรู้สึกมากขึ้นเพราะเพื่อนๆก็อยากให้เราดีกันและเราสองคนก็เลยกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งความรู้สึกของเราค่อนข้างที่จะใส่ใจเขามากกว่าเพื่อนคนอื่นแคร์และเข้าใจเขามากกว่าใครๆเรามาเจอกันเที่ยวกันกินข้าวด้วยกันและเราก็ต่างคนต่างกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองแต่เราก็ยังคุยกันอยู่เรื่อยๆจนวันหนึ่งเรานัดที่จะมาเจอกันอีกครั้งและมันก็เป็นจุดแตกหักครั้งใหญ่ของเราซึ่งเราทะเลาะกันในเรื่องไร้สาระมากทำให้เราทั้งสองตัดขาดซึ่งกันและกันเป็นระยะเวลาเกือบ 4 เดือนในระหว่างนั้นเราคิดถึงเขาทุกวันแต่เราไม่ทักไปไม่คุยเพราะเขาและเราต่างคนต่างบล็อกกันและกันจนวันหนึ่งเขาส่งข้อความมาหาเพื่อนคนที่ 2 ที่สนิทกับเราว่าเขาชอบเรามากกว่าเพื่อนจึงทำให้เราสับสนและเริ่มลังเลว่าเราชอบเขาหรือเปล่าเราใช้เวลาคิดพิจารณาอยู่ประมาณ 20 วันจึงทักทวิตเตอร์ไปหาเขาเนื่องจากเขาไม่ได้บล็อกทวิตเตอร์ของเราและเรายังติดตามกันอยู่จากที่เราทักไปเขาก็ตอบกลับมาว่าคิดถึงเราจากนั้นเราก็เริ่มเปิดใจคุยกันและเราก็ยอมรับใจตัวเองว่าเราชอบเขาเหมือนกันส่วนเขาก็ยอมรับว่าเขาชอบเราแต่เพราะเรามีครอบครัวแล้วจึงทำให้เขาไม่สามารถที่จะกลับมาเป็นเพื่อนกับเราได้ด้วยความที่เราอยากรู้ใจตัวเองไปมากกว่านั้นเราทั้งสองจึงตัดสินใจเรียนรู้กันด้วยการเริ่มคุยกันมากกว่าเพื่อนแต่พอเราคุยกันแล้วก็เริ่มสับสนว่าเขาชอบเราจริงๆหรือเปล่าเพราะเขาเองก็ชอบผู้ชายเราก็ยังชอบผู้ชายเหมือนกันและบางทีทำให้เราสับสนว่าเขาจริงจังกับเราจริงๆไหมจนวันหนึ่งเขาเริ่มเผยออกมาว่าเขาคบกับผู้ชายคนนึงในระหว่างที่ไม่ได้คุยกับเราและตอนนี้เขาก็ยังรู้สึกชอบเขาอยู่เรารู้สึกแย่เราจึงตัดความสัมพันธ์ว่าเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะแต่ใจเราตอนนั้นเสียใจนะแต่เราก็มีครอบครัวมีคนรักของเราส่วนเขาก็ยังชอบผู้ชายอยู่แต่เขาก็ยังบอกกับเราอีกว่าเขาก็ยังชอบเรามากกว่าเพื่อนอยู่ดีแล้วหลังจากนี้เราจะเอายังไงต่อเพราะบางทีเราก็คิดถึงเขามากแต่เราก็คุยกันน้อยลงเราสับสนกับตัวเองว่าเราจะไปทางไหนดีเราจะจบความสัมพันธ์ทุกอย่างเลิกคุยกับเขาไม่พบเจอเขาอีกหรือจะคุยกันต่อไปแต่ใจเราก็ยังโหยหาและคาดหวังในตัวเขาบ้างทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเขาก็ยังชอบผู้ชายและเราเป็นคนตัดความสัมพันธ์นั้นเองเรางงในตัวเองสับสนในตัวเองว่าเราจะต้องทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้
สับสน ว่าตัวเองเป็นอะไร?
เราอยากสอบถามผู้รู้ ผู้ที่เคยประสบพบกับเหตุการณ์ที่เรากำลังเป็นอยู่
เราเป็น ผญ ที่มีครอบครัวเเล้ว มีแฟนแล้ว
แต่เราเป็นคนขี้เหงามาก
เราเปลี่ยนสายการทำงาน
มาทำงานโรงแรม ที่อยู่เป็นกะ ช่วงเราปรับตัว เราจึงหาเพื่อน มาคุยแก้เหงา
เราจึงได้เพื่อน ผญ 2 คนมาคุยเล่นเป็นเพื่อนกัน คอล กันแชทกัน เราอายุเท่ากัน
แต่เรารู้สึกดีกับ เพื่อน ผญ 1ใน2คนนั้น
เขาค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงมาก ถึงขั้นเป็น Introvert เลยละค่ะ
เขาเล่าชีวิตของเขาให้เราฟัง ว่าเขาเคยเป็นโรคซึมเศร้า ชีวิต ผลิกผัน เลิกกับสามี ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวมาเป็นปี และเรื่องราวต่างๆ
ด้วยความที่เพื่อนอีกคน มีครอบครัวจึงเข้ามาคุยกับเราไม่เยอะ จึงทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น
เราขอให้ชื่อเพื่อนคนนี้ ว่า1
เราคุยกันเรื่อยมาจนถึงนัดเจอกันพวกเรามีความสุขกันมากแต่ธรรมดาเพื่อนกันก็ต้องมีงอนกันบ้างแต่1ค่อนข้างที่จะงอนเราเยอะไปหน่อยส่วนเราก็ค่อนข้างที่จะแคร์เขามากเหตุการณ์หลังจากที่เราเจอกันครั้งนั้นเราทะเลาะกันแล้วเราก็ดีกันไม่นานเราก็กลับมาทะเลาะกันอีกและทำให้เราเลิกคุยกันไปถึง 2 เดือนแต่ก็มีเรื่องที่ทำให้พวกเราได้กลับมาเจอกันอีกจึงทำให้ความรู้สึกของเราค่อนข้างที่จะรู้สึกมากขึ้นเพราะเพื่อนๆก็อยากให้เราดีกันและเราสองคนก็เลยกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งความรู้สึกของเราค่อนข้างที่จะใส่ใจเขามากกว่าเพื่อนคนอื่นแคร์และเข้าใจเขามากกว่าใครๆเรามาเจอกันเที่ยวกันกินข้าวด้วยกันและเราก็ต่างคนต่างกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองแต่เราก็ยังคุยกันอยู่เรื่อยๆจนวันหนึ่งเรานัดที่จะมาเจอกันอีกครั้งและมันก็เป็นจุดแตกหักครั้งใหญ่ของเราซึ่งเราทะเลาะกันในเรื่องไร้สาระมากทำให้เราทั้งสองตัดขาดซึ่งกันและกันเป็นระยะเวลาเกือบ 4 เดือนในระหว่างนั้นเราคิดถึงเขาทุกวันแต่เราไม่ทักไปไม่คุยเพราะเขาและเราต่างคนต่างบล็อกกันและกันจนวันหนึ่งเขาส่งข้อความมาหาเพื่อนคนที่ 2 ที่สนิทกับเราว่าเขาชอบเรามากกว่าเพื่อนจึงทำให้เราสับสนและเริ่มลังเลว่าเราชอบเขาหรือเปล่าเราใช้เวลาคิดพิจารณาอยู่ประมาณ 20 วันจึงทักทวิตเตอร์ไปหาเขาเนื่องจากเขาไม่ได้บล็อกทวิตเตอร์ของเราและเรายังติดตามกันอยู่จากที่เราทักไปเขาก็ตอบกลับมาว่าคิดถึงเราจากนั้นเราก็เริ่มเปิดใจคุยกันและเราก็ยอมรับใจตัวเองว่าเราชอบเขาเหมือนกันส่วนเขาก็ยอมรับว่าเขาชอบเราแต่เพราะเรามีครอบครัวแล้วจึงทำให้เขาไม่สามารถที่จะกลับมาเป็นเพื่อนกับเราได้ด้วยความที่เราอยากรู้ใจตัวเองไปมากกว่านั้นเราทั้งสองจึงตัดสินใจเรียนรู้กันด้วยการเริ่มคุยกันมากกว่าเพื่อนแต่พอเราคุยกันแล้วก็เริ่มสับสนว่าเขาชอบเราจริงๆหรือเปล่าเพราะเขาเองก็ชอบผู้ชายเราก็ยังชอบผู้ชายเหมือนกันและบางทีทำให้เราสับสนว่าเขาจริงจังกับเราจริงๆไหมจนวันหนึ่งเขาเริ่มเผยออกมาว่าเขาคบกับผู้ชายคนนึงในระหว่างที่ไม่ได้คุยกับเราและตอนนี้เขาก็ยังรู้สึกชอบเขาอยู่เรารู้สึกแย่เราจึงตัดความสัมพันธ์ว่าเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะแต่ใจเราตอนนั้นเสียใจนะแต่เราก็มีครอบครัวมีคนรักของเราส่วนเขาก็ยังชอบผู้ชายอยู่แต่เขาก็ยังบอกกับเราอีกว่าเขาก็ยังชอบเรามากกว่าเพื่อนอยู่ดีแล้วหลังจากนี้เราจะเอายังไงต่อเพราะบางทีเราก็คิดถึงเขามากแต่เราก็คุยกันน้อยลงเราสับสนกับตัวเองว่าเราจะไปทางไหนดีเราจะจบความสัมพันธ์ทุกอย่างเลิกคุยกับเขาไม่พบเจอเขาอีกหรือจะคุยกันต่อไปแต่ใจเราก็ยังโหยหาและคาดหวังในตัวเขาบ้างทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเขาก็ยังชอบผู้ชายและเราเป็นคนตัดความสัมพันธ์นั้นเองเรางงในตัวเองสับสนในตัวเองว่าเราจะต้องทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้