น่าจะพูดได้แล้วว่า แปดพิศดารคนแรกและคนสุดท้ายเป็นตัวละครสมมุติ เป็นคนที่ถูกทำนายคล้ายกันกับพิศดารหนึ่งด้วย

พิศดารแปดมาในแนว แทนที่ใครก็ได้ เติมเต็มช่องว่างในจุดที่ต้องการ

ชื่อที่ใช้ในเรื่อง เป็นชื่อของลูกศิษย์เซียน แซ่เตียว แซ่เดียวกันกับ จูล่ง ตัวเจ้าของชื่อก็จุติเป็นเซียนด้วยกันตามความเชื่อ และถ้านับเวลาตามความเชื่อ ก็จะสวมรอยเข้ากับการเกิดใหม่ และเวลาเกิดของพิศดารแปดในเรื่องได้พอดี (ถึงแม้ว่าในเรื่องแปดพิศดารจะมีวัยเด็กใกล้เคียงกัน แต่อย่างพิศดารสองกับพิศดารสาม เกิดห่างกัน 16ปี หรืออย่างขงเบ้งที่ไปอยู่ในศึกชีจิ๋ว ด้วยวัยในเวลานั้นก็ไม่ค่อยสมเหตุสมผล)

ตัวพิศดารแปด หน้าตาจะบอกว่าเป็นโรคแก่เกินวัยก็คงได้ แถมหน้าตายังไปคล้ายกับสุมาอี้ในตอนแรกของเรื่องด้วย(อันที่จริงในฝันของสุมาอี้ ก็ไม่ได้ระบุว่าใครเป็นใครในฝันนั้นด้วย กระทั่งในคำทำนายอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับหงส์หรือกระเรียนในเรื่องก็ไม่ได้ระบุไว้) และด้วยคำปิดท้ายตอน ผู้ชนะเขียนประวัติศาสตร์ และตัวเขาจะไปแทนที่ของผู้ชนะคนสุดท้าย เหมือนที่เขาเข้าไปแทนที่(กล่าวอ้าง)ของเซียนเจ้าของชื่อ ทำให้ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ช่วงสุดท้ายของเรื่องที่จะเป็นการสู้กันระหว่างพิศดารเจ็ดกับสุมาอี้ จะมีตัวแปรหลักเข้ามาเพิ่มคือพิศดารแปดนี่แหละครับ
และด้วยความสามารถ ที่ไปในทางไสยศาสตร์ ครอบงำ ตามแบบของแปดประหลาด ที่ก่อนหน้านี้เจ้าตัวก็กุมอาการปวดหัวของม้าเฉียวเอาไว้อยู่ คงเป็นตัวละครแบบที่ว่าอยู่ในเงามืด กุมทิศทางประวัติศาสตร์ในเรื่องเอาไว้หลังจากนี้ แต่ไม่ได้มีบทออกมาข้างหน้า เป็นบทเหมือนสุมาอี้ในช่วงแรกของเรื่อง ประมาณนั้น

ประเด็นอื่นที่น่าสนในใจในตอนนี้
แปดพิศดารคุยกันถึงเรื่อง ผู้ที่มีความต้องการในสิ่งเดียวกัน มักชังกันเอง ผู้ที่กังวลในเรื่องเดียวกัน มักคบหากัน ทีนี้ในความสัมพันธ์ของพิศดารเจ็ด แปด กับ สุมาอี้ จะออกมาในทิศทางไหนได้บ้าง พิศดารเจ็ดกับสุมาอี้ก็เคยร่วมมือกัน ระหว่างพิศดารก็เคยร่วมมือกัน ความต้องการของทั้งสามคนอาจต้องการคล้ายกัน แต่ต่างด้วยวิธีการและความต้องการสุดท้ายในการรักษาสิ่งสำคัญของความต้องการเอาไว้ เราอาจเห็นความร่วมมือและขัดแย้งกันของทั้งสามคน ในอีกไม่นาน หรืออาจยาวไปจนถึงจบเรื่อง
บังทองในวัยเด็ก รักษาใบหน้ากลับมาหากลุ่มแปดพิศดาร มีการพูดถึงพิศดารแปดว่าควรรักษาใบหน้าด้วย แต่สุดท้ายเราก็เห็นหน้าของพิศดารแปดในปัจจุบันแล้วว่าไม่ได้รับการรักษา พิศดารหกไม่สามารถก้าวข้ามข้อเสียของตัวเองได้ กลับกัน พิศดารแปดกลับใช้ข้อเสียนั้นให้เป็นประโยชน์โดยก้าวข้ามมันไป(สวมรอยเป็นเซียน) คนที่หน้าเด็กหรือหน้าแก่กว่าวัย ต่างก็มีข้อดีและข้อเสียในตัวมันเอง อยู่ที่ว่าใครคนนั้นจะรู้สึกอย่างไรกับรูปลักษณ์ของตัวเอง และทำอย่างไรกับมัน ในปัจจัยนี้อาจเป็นลางสังหรณ์ล่วงหน้า หากสองคนนี้ต้องมาสู้กัน

ก็หวังว่าช่วงนี้เรื่องจะมีพื้นฐานจากมุมมองของพิศดารแปดบ้างไปยาว ๆ จะได้รู้จักตัวละครใหม่ตัวนี้ให้มากขึ้นครับ