ผมมีความรู้สึกเหมือนโดนหลอกโดยแม่ที่สร้างผมให้เป็นทุกอย่างในครอบครัว ผู้นำ ผู้เสียสละ ฝึกให้อดทน แต่ไม่เคยให้อิสระในชีวิตเลยพอต่อต้านก็ทวงความกตัญญู แต่กับน้องไม่ต้องรับผิดชอบไรเลย
ผมทำงานเงินเดือนประมาณ20,000/เดือน
จ่ายค่าบ้าน ค่าเน็ตบ้าน ค่าบัตรที่เคยให้แม่ใช้จนวงเงินเต็ม จ่ายให้แม่ที่เรียกร้องต้องได้7200/เดือน ผมเหลือเงินใช้แค่เดือนละ 5,000/เดือน ส่วนน้องบังเกิดเก้า ให้แม่แค่6,000/เดือน ไม่จ่ายไรเพิ่มเลยแถมมีรถเก๋งขับไปทำงาน เราได้ขับแค่มอไซค์ เหตุผลของแม่คือน้องมันขับมอไซค์กลัวมันตาย ส่วนผมแม่บอกว่าเรามันเอาตัวรอดแม่ไม่ห่วง เหตุผลแบบนี้ก็ได้หรอ ลืมบอกแม่ผมไม่มีรายได้นะแต่เขาก็ทำงานบ้านทำกับข้าว แต่เขาเรียกร้องจากผมคนเดียวมากไปถ้าเรียกร้องกับน้องผมแบบที่เรียกร้องจากผมผมจะไม่เคืองเลย น้องเงินเดือนแค่12,000แต่มีรถเก๋งขับ พอโบนัสออกก็ขอผมไป30,000บอกเก็บไว้เปนกองกลางสุดเอาไปให้น้องซื้อรถแม็ก18,000 แต่แค่ผมซื้อของที่ผมชอบบอกสิ่งไม่จำเป็นซื้อมาทำไม ส่วนน้องซื้อไรก็ได้ เช่น เครื่องเสียงระดับ sony ที่เจ็บสุดแล้วทำให้ผมไม่โอเครสุดคือคำพูดแม่ที่บอก ,"เดี๋ยวอนาคตให้น้องมันซื้อบ้านแล้วเองก็ขายบ้านหลังนี้ซะแล้วไปอยูกับน้อง"ผมได้เเต่เงียบและเจ็บใจมากพูดแบบนี้เหมือนเราไม่ใช่ลูกเขาเลย