ทำไมบางครั้งรู้สึกตัวเองไม่เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป โดยส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบแต่งหน้า ไม่ชอบสะสมของจุกจิกน่ารักๆ เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ของใช้ทุกอย่างถึงมีเงินก็ไม่เคยนิยมของแบรนด์เนมต่างๆเลย ยิ่งป้ายตัวแดง ลดราคาตามห้างร้านต่างๆ 20% 50% 80% ไม่เคยเป็นจุดดึงดูดเราให้เข้าไปเหมือนคนอื่นๆที่เห็นแล้วต้องพุ่งตัวเข้าไป ไม่ชอบซื้อของบ่อยๆ อันไหนใช้ดีใช้ทนบางอย่างใช้เป็นสิบๆปี อย่างรองเท้า,กระเป๋าถ้าไม่ขาดจนใช้งานไม่ได้ก็ใช้อยู่แบบนั้น โต๊ะเครื่องแป้งเห็นของพี่สาวน้องสาวคือแบบเครื่องประทินผิวหน้าผมเต็มไปหมด ส่วนตัวเราเองแค่มีแป้งกับครีมกลางวันกับกลางคืนตัวก็ถือว่าบุญสุดแล้ว เพื่อนมายังแซวว่าโต๊ะเครื่องแป้งจะโล่งไปไหน เครื่องสำอางค์เรียกว่าไม่มีสักชิ้น เพราะเป็นคนปล่อยหน้าสด ไม่ชอบแต่งเคยแต่งแล้วมันหนักหน้ามาก ส่วนเรื่องศัลยกรรมลืมไปได้เลย เพราะเป็นคนกลัวมีดเข็มเข้าขั้นรุนแรง เลยไม่เคยมีความคิดที่จะศัลฯอะไรทั้งนั้น ค่าใช้จ่ายตัวเองแต่ละเดือน7-8พันนี่ก็ถือว่าใช้เยอะสุดแล้วเพราะแทบไม่ช้อปอะไรทั้งนั้น เรื่องกินก็ยังเป็นคนกินน้อยอีกเลยไม่ค่อยหมดเงินกับเรื่องกิน แต่ทำไมตัวเราบางทีคิดว่าแปลกไม่สมควรเกิดมาเป็นผู้หญิงเลยนะ มันดูจืดชืดยังไงไม่รู้...