คบแฟนกับแฟนมา 4 ปี ก่อนหน้าคือทำงานเป็น ผจก.แห่งหนึ่ง พอคบกันออกจากงานมาอยู่บ้านแฟน มาช่วยงานที่บ้านแฟนงานค่อนข้างหนัก ขายของเตรียมของใดๆ แม่เค้าให้สัปดาห์ละพัน แฟนทำงานประจำ พอเข้าปีที่ 3 เราบอกแฟนขอออกมาอยู่บ้านพักได้ไหม อยากออกมาหาทำอะไรเองเพราะอยู่ตรงนั้นแม่ให้แค่นี้ละเงินบางทีแม่ก็ให้น้องชายแฟน คือช่วยขายแต่แม่เอาเงินไปช่วยค่าบ้านให้น้องชายแฟนซึ่งเราคิดว่าไม่โอเค น้องชายแฟนไม่เคยมาช่วยงานที่ร้านแต่เเม่จะรักและห่วงมาก จนมาถึงวันที่เราท้อง ท้องแบบไม่รู้ตัวและลูกหลุด ก่อนหน้าที่จะหลุดคือทำงานหนักมากยกของหนัก จังหวะที่หลุดคือยืนขายของละเหมือน ปจด มา ละหน้ามืดไปเลย ก่อนหน้ามีอาการปวดท้องมากๆๆๆ คิดว่า ปวด ปจด.  อ่ะ จากนั้นพี่ชายแฟนเลยคุยกับแม่ว่าให้เบาๆลงหน่อยแบบพี่เค้าก็สงสารเรา แต่แฟนเรากลับเงียบ กลัวไม่มีคนช่วยแม่ขายของ หลังจากนั้นไม่นานเราออกรถยนต์เวลาจะไปไหนแฟนจะชวนน้องชายกับแม่ไปด้วยบางทีเราก็อยากมีเวลาเราสองคน แต่ประเด็นอยู่ตรงนี้แม่ไปคุยกับแฟนเราว่าเราไม่อยากให้ไป และร้องไห้ แฟนโกรธเรามากไม่คุยกับเราตึงใส่เรา (บ้านแฟนที่เราอยู่ห่างจากบ้านเรา 300 กว่าโล แน่นอนเราไม่มีใครนอกจากแฟน) เราเลยไปขอโทษแม่ขอโทษต่อหน้าเค้า แต่เค้าก้อยังไม่หายโกรธยังคงตึงใส่เรา จนในที่สุดมีเพื่อนเรามาคุยกับเรา เราตัดสินใจเลิกทันที
เค้าขอโอกาสและจะให้ทุกอย่างที่เราขอแต่รู้ไหมมันสายไปแล้วตอนที่เลิกเรายังรักเค้านะแต่คิดถึงเรื่องราวต่างๆมันรู้สึกแย่มากๆ ตอนนี้เลิกได้ 3 ปีแล้ว แต่มีน้องทักมาบอกว่าเค้าลืมเราไม่ได้ยังคงแชร์โพสต์เก่าอยู่เรื่อยๆ
คืออยากถาม เราผิดใช่ไหมที่ตัดสินใจอออกมา
มีคนคุยใหม่ในขณะที่ยังไม่เลิก ใช่!! ทุกคนมองว่าเราผิดเพราะแอบคุยกับคนอื่นมีคนอื่นถึงเลิกกับเค้าแม้เพื่อนเรายังมองแบบนี้  ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกแย่ๆของเราได้หรอก ยิ่งเค้าทำเหมือนไม่ลืมเรามันยิ่งตอกย้ำว่าเราผิด