ขอมาปรึกษาพี่ๆชาวพันทิปหน่อยค่ะ ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ คือแฟนเราอายุห่างกับเราเกือบ 20 ปีค่ะ (เยอะมากTT) คบกันมาปีนิดๆแล้วค่ะ ที่ผ่านมาก็มีทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้อย ส่วนตัวแฟนเราถ้าไม่นับเรื่องทะเลาะกันเขาเป็นคนที่น่ารักมากเลยค่ะ พูดดี อารมณ์ดี แฮปปี้มาก  แต่เขาแอบเป็นคนบ้างานนิดๆค่ะ ฮ่าา แต่ถ้าได้โมโหปุ้บ เปลี่ยนเป็นคนละคนทันทีเลยค่ะ ฮ่าๆ คำพูดคำจาแต่ละคำนี่ค่อนข้างจุกเลยค่ะ แต่เขาไม่เคยลงไม้ลงมือกับเรานะคะ มีแค่ใช้คำพูดที่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ เกือบทุกๆเรื่องที่ทะเลาะกัน มันมาจากคนอื่นค่ะ ย้ำเลยนะคะว่าคนอื่น เราก็ไม่เข้าใจค่ะว่าเขาจะมาพูดให้เรากับแฟนทะเลาะกันทำไม ทำไปแล้วเขาได้อะไรอันนี้เราไม่รู้จริงTT แล้วแฟนเราก็เลือกที่จะเชื่อเขาค่ะ แทนที่จะเชื่อเรา (แฟนเก่าเขาเคยมีประเด็นนอกใจเขา) รึอาจเป็นเพราะเราเป็นคนไม่ชอบพูด ชอบอธิบายด้วยค่ะ เวลาโดนเขาโกรธเราชอบเงียบไม่ตอบโต้ ไม่เถียงเขาเลย เพราะเราคิดว่าถ้าเราเงียบ ทุกอย่างมันก็จะจบลงด้วยดี แรกๆยังถือว่าเบๆค่ะ ฮ่า พักหลังๆนี่สิคะ เริ่มหวงเรามากกว่าเดิมอีกค่ะ เข้าใจนะคะว่ารักมากก็ต้องหวงมาก ขนาดยังมีหึงเรากับอาแท้ๆเราเลยค่ะ(เราสนิทกับอาค่ะ เพราะอาดูแลเรามาตั้งแต่เด็ก)(อากับแฟนเราเป็นเพื่อนกันด้วยค่ะ)แต่อาเราไม่รู้นะคะว่าเขาหึงเรากับตัวอา ถ้ารู้คงทะเลาะกันหนัก แถมหึงเรากับเพื่อนของเขาด้วยค่ะ ต้นเหตุมาจากเพื่อนเขาชวนเราคุยแค่คำ 2 คำ -.- แถมช่วงนี้เราออกบ้านไปร้านค้าแถวบ้านคนเดียวก็ไม่ได้ค่ะ เขาหึงขนาดที่หาว่าเราไปแอบนัดเจอใครรึป่าว ทั้งๆก่อนหน้าเราไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย เราก็เลือกที่จะไม่ออกบ้าน จะได้ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราก็บอกเขานะคะว่าเราไปร้านค้าจริงๆ ไม่ได้ไปแอบเจอใคร เขาก็ไม่เชื่อค่ะ บอกว่าเราโกหก เราพูดอะไรไปเขาไม่เคยเชื่อเราเลยค่ะ เอาแต่บอกเราเปลี่ยนไป เราโกหกเขา เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆค่ะ เพราะพอพูดแล้วเขาก็ไม่เชื่อ ทุกเรื่องที่ทะเลาะมันไร้สาระมากเลยค่ะ เชาขอเช็คโทรศัพท์เราก็ให้เขาเช็คนะคะ บางทีเจอแชทเก่าๆสมัยก่อนจะมาเจอเขาที่เป็นผช ก็จะเอามาถามมาทะเลาะกันค่ะ ถามว่ารักมั้ย เรารักเขานะคะ หวงเขาเหมือนกัน แต่เราให้อิสระเขาค่ะ เขาจะไปไหน ทำอะไรกับใครเราไม่เคยว่าเขาเลยค่ะ ขอแค่บอกเรา เราว่าเราเข้าใจเขานะคะ แต่เขาดูเหมือนไม่เข้าใจเราเลย บอกตรงๆว่าเราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยมากๆ เหมือนความรู้สึกมันบั่นทอนลงเรื่อยๆ เราพยามปรับตัวให้เข้ากับเขาแล้วนะคะ แต่ก็เหมือนจะไปกันไม่รอดอยู่ดี ต้องทำยังไงคะ เขาถึงจะเชื่อใจเราบ้าง รู้ค่ะว่าเรานิสัยเสียตรงที่เป็นอะไรก็ไม่ค่อยพูดนี่แหละ พอไม่เถียงเขาก็จะคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง พอเราเถียงเข้าหน่อยก็หาว่าเราแก้ตัว เห้อ หัวจะปวดเลยค่ะ คนแก่นี่เข้าใจยากจริงๆ ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ.