คือเรื่องมันมีอยู่ว่าแฟนผมเขาย้ายมาอยู่ห้องเดียวกันกับผมแต่เขาไม่ช่วยค่าอะไรเลยครับ ค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ผมก็ต้องจ่ายเอง100% เขาไม่เคยช่วยผมเลยครับและพวกของเล็กๆน้อยๆที่ใช้ร่วมกันเขาก็ยังไม่คิดจะช่วยผมเลยเช่น ตอนซักผ้า ทั้งที่ผ้าก็ใช้ด้วยกันแต่ก็ไม่คิดจะช่วยเลย และไหนจะเรื่องกิน
เรื่องเดินทางอีก แต่ผมก็ไม่ว่าอะไรก็ปล่อยๆผ่านไป
และตอนมีปัญหาก็เข้าใจว่าเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่การใช้เหตุผลและคุยกันดีๆด้วยความใจเย็นๆมันน่าจะดีกว่านะครับ แต่นี่อะไรคือตอนมีปัญหากันต้องโดนใส่อารมณ์ตลอดเลยครับ และเขาชอบทำร้ายข้าวของในห้องด้วยความเสียงดังอะครับ มันมีครั้งนึงที่ผมไม่ไหวแล้วผมก็บอกเลิกแล้วครับแต่เขาก็ขู่จะฆ่าตัวตาย แล้วผมก็ต้องยอมเขาตลอดครับ ผมก็เคยปรึกษาทั้งเพื่อนและครอบครัวผมนะครับ หลายๆคนก็เชียร์ให้เลิกดีกว่าเพราะเขาว่าบางทีผมก็ยอมคนมากไปจนเขาได้ใจจนกลายเป็นเอาเปรียบ แต่คือผมบอกไปแล้วแต่เขาก็ไม่ยอมเลิกกับผมอะครับเอาแต่เรื่องพวกนี้มาขู่ และที่สำคัญคือเขาอยู่ห้องเดียวกันกับผมการที่ผมออกมามันเลยยากครับเพราะมันไม่ใช่แค่บอกเลิกแล้วบล็อก  ผมต้องทำยังไงดีครับผมกลัวมากๆเลยครับที่ต้องมากังวลเรื่องที่ต้องเจอในแต่ละวันอะครับ สุดท้ายนี้คือเขาเรียนจบทำงานแล้วมีเงินเดือนแล้วครับแต่ผมพึ่งขึ้นปี1ครับ ทั้งหมดนี้ผมเคยคุยกับเขาตรงๆแล้วครับผลที่ได้ก็กลับโดนว่าผมผิดช่ะงั้น ทั้งที่ตัวเองมาอยู่ก็มาอยู่ฟรี กินฟรี แถมมาทำให้ต้องเครียดในทุกๆวันอีกทำร้ายร่างกายและข้าวของอีก ผมเจ็บไม่ไหวแล้วครับ ผมจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เขาก็ด่าผมว่าผมเอาผมไปเปรียบเทียบกับแฟนคนอื่นๆการที่ผมกลับบ้านมันผิดขนาดนั้นเลยหรอครับบางทีผมก็มีธุระ😭😭 และผมก็เป็นซึมเศร้าด้วยครับยังโดนเขามองว่าเป็นบ้า ชอบคิดไปเอง