ผมเป็น คนที่ไม่ชอบผ.ญ มาตั้งแต่ ป.1 ผมมีแฟนอยู่คนหนึ่ง วันนั้นผมเริ่มกลัวเพราะ

ผมบ่มไปด้วยคุยเรื่อง ก.ก.น เฉยๆอยากแกล้งแฟนบ้าง แต่แฟนจู่ๆก็ บอกทนไม่ใหว เปิดกระโปรง ให้ผมดู ผมเห็น ก.ก.น แล้วมันทำให้ผม ช็อคแลบกระทันหัน ผมตกใจเกินจนเจ็บหัวใจ หน้ามาืด จู่ๆผมก็สติหลุด เดินหัวร้อน โยน รองเท้าทิ้งด้วยความหัวร้อน

ผมไม่ได้มอง นานขนาดนั้น แต่ผมไม่รู้ทำไมถึงกลัวผ.ญ มาหลังจากนั้น

ผ่านมา ป.3 ผมได้แฟนคนใหม่ แต่ผมก็ยังกลัว ผ.ญ เหมือนเดิม ผมช่วงคบแรกๆ แฟนผมก็มีงอนเก่งบ้างเหมือนอนิเมะเลย 

แต่มันมีเหตุการที่ แฟนผมงอนหนักมาก นอกจากนั้นแฟนผมตอนนั้นง้อ ยากมาก แบบว่า ปกติแฟนผมจะเป็นคนเงียบๆ แต่พองอนนี่ หนักเอาเรื่องอยู่ หลักจากผม เลิกกันแฟน ผมก็ไม่กล้ามีแฟนอีกเลย

และก็การกลัวเพื่อนตัวเอง เพื่อนผมเป็นผ.ญ แรกๆก็รู้จักกันนิดหน่อย ผมที่กลัวผ.ญ อยู่แล้ว เลยอยู่ยาก แต่เพื่อนผมเป็น ผ.ญ ที่ชอบ ผ.ญ เพศเดียวกัน แต่ผมก็โล่งอกเพราะ ผมไม่ได้กลัวเลย - แต่ๆ ผมดันสนิทกันมากยิ่งขึ้น และเริ่มจะคิดไปเอง คือ แอบชอบเพื่อนตัวเอง

ผมหลังจากที่รู้ว่าตัวเองแอบชอบเพื่อนตัวเองก็ เครียดมาก เพราะเป็นถึง   best friend เลย ผมก็กลัวผ.ญ เป็นอย่างมาก ถึงผมจะย้ายไป ร.รอื่น ผมก็อาจจะชอบทำหน้าเค็มเฉยๆ แต่เวลามีผ.ญ มาถาม ใหนจะเวลาคุยกับผ.ญ ต่อหน้า ผมดูปกติ แต่ในใจผม เก็บทรงไม่อยู่จริงๆ ผมกำหลังหาวิธีแก้ ว่าทำไมกลัวผ.ญ  แต่ก็แก้ไม่ได้