สวัสดีครับ ผมขอท้าวความก่อน 
ปัจจุบันผมอายุ 24 ปี เป็นพนักงาน บอก.เอกชล เงินเดือน20+ ทำงานมาแล้ว1ปี
 ผม ออก มอไชค มือ1 สมัยเป็นทหารเกณ์ 1 คัน ปัจจุบันก็ยังผ่อนอยู่  แต่..
เรื่องมีอยู่ว่า แฟนผมเป็น ทหารข้าราขการ  เป็นห่วงผมเรื่องที่จะออกรถ(มือสอง) 
ว่าออกทำไม ทำไมไม่ดาว์มือ1ไปเลยอย่างนั้นอย่างนี้  เพราะเค้าเองก็ออกมือ1 รู้ไหมมือสอง มันไม่ดี มีแต่รถที่พังๆบาลๆ ไรงี้ 
เพื่อนๆเค้าก็มองผมแบบนั้นหมดเลย ว่า เออออกทำไม มือสองเนี่ย แล้วมีเงินผ่อนหรอ มีเงินเติมน้ำมันหรอ ไหวหรอ เดี๋ยวเครดิตเสีย บาลๆ
 ผมก็เลย สับสนคับ ว่า เราจำเป็นต้อง ออกเฉพาะมือ1 หรอ ไม่ใช่เราออกตามกำลังที่ไหวหรอ  แล้วสำหรับผมรถก็สำคัญเวลาผมกลับบ้านไปธุระ 
หรือ ไปเที่ยวพักผ่อน จะได้เดินทางสะดวก  เรื่องเงินผมก็ไม่ได้มีมาก มีไว้ผ่อนไว้รักษารถ แต่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึง ชอบดูถูกผมว่าผมไม่มีปัญญา ผ่อนรถ ไม่มีปัญญา ซื้อมือ 1 และมองผมแบบเหยียดๆ  ทั้งๆที่ผมสู้ด้วยตัวเองมาตลอด ไม่เคยพึ่ง พ่อหรือแม่ หรือแม้กะทังตัวแฟนเลย เงินเดือนก็พอเหลือพอมีพอกินใช้ ไม่รู้ผมไปทำอะไรให้พวกเค้าหนักหัวพวกเค้า  ผมรู้นะครับที่ พวกเค้าเป็นห่วง  แต่ตัวผมต้นทุนไม่ได้ดีเหมือนพวกเค้าที่ใช้สิทข้าราชการได้ต่างๆนาๆ  ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำ เค้าเรียกว่าอะไรสำหรับสายตาคนอื่น  แต่สำหรับผมและพ่อแม่ผม ต่างชื่นชมยินดี ที่ตัวผม ที่เกิดมาก็ลำบาก อดมื้อกินมื้อ ได้งานทำมีรถมีเงินใช้โดยที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร  และหลังจากนี้ผมควรทำยังไงกับทัศนคติกับแฟนและเพื่อนแฟนดีคับ