ผมคบกับแฟนมาจะ 3 ปีแล้วครับ
ตอนเจอกันแรกๆ เธอบอกนะครับว่าคุยหลายคนแต่ยังไม่ปักหลักเป็นแฟน
ผมก็โอเคไม่ได้คิดอะไร(ตอนนั้นผมยังเด็กน้อยครับ เข้าใจว่าคุยก็คือคุยจริงๆ)
แต่ปัญหามันเกิดหลังจากนี้ครับ ผมเริ่มวุ่นๆ กับการเรียนและปัญหาที่บ้าน
เลยต้องกลับบ้านบ่อยขึ้น ผมอยู่กับเธอแค่สัปดาห์เว้นสัปดาห์ พอผมกลับมา
ผมก็จับได้ว่าเธอพารุ่นน้องมา ‘หลับนอน’ ด้วย แต่เธอไล่รุ่นน้องคนนั้นออกไปแล้ว
เพราะมันอยากจะคบกับเธอให้ได้ รวมถึงอีกคนหนึ่งที่ไปผับด้วยกัน แต่แค่ออรัลครับ

ตอนนั้นผมมืดแปดด้านมาก เลยตัดสินใจว่าจะเลิกแปปๆก็กลับมาคบกันอีก
จนเวลาผ่านมา 1 ปี ผมจับได้อีกครั้ง ว่าเธอนัดผู้ชายที่เธอเคยไปหามามีอะไรกัน
ช่วงที่เธอไปทำงานต่างจังหวัด วินาทีนั้นใจผมแตกสลายเลยครับ ไม่มีแรงเรียนต่อ
จนต้องขอซิ่วไปหางานทำย้อมใจ แต่ผมก็ยังคบกับเธอ เพราะเธอบอกว่าสำนึกผิดแล้ว

จนตอนนี้ผ่านมา 3 ปี ใช้ชีวิตด้วยกันดี ไม่มีนอกกายนอกใจหรือมือที่สาม
ผมทำงานส่วนเธออยู่บ้านครับ แต่จู่ๆ เธอก็พูดถึงบรรดาอดีตกิ๊กของเธอ
ว่าพวกเขามีข้อดีอะไรบ้างที่ผมไม่มี แล้วก็พูดว่าอยากให้ผมมีแบบนั้น
ปิดท้ายว่ายังไงก็เลือกผมดีกว่า ถึงแม้ผมจะไม่มีบางข้อที่เธออยากได้จากคนอื่น...

พูดตรงๆ ผมฝืนยิ้มสุดๆ เลยครับ พอเธอหลับผมก็มานั่งร้องไห้
แล้วนึกถึงเหตุการณ์ที่ผมเจอเธอและผู้ชายพวกนั้น ซ้ำๆ เป็นฉากๆ
เหมือนมันเป็นทรอม่าในใจผมไปแล้ว

ผมควรคบต่อ หรือ เลิกดีครับ ?

ถ้าคบ : ผมคิดว่าคงได้ฟังเธอพูดเรื่องนี้เรื่อยๆ
(เคยขอว่าอย่าพูดแล้วครับ แต่ก็วนกลับมาพูดถึงอยู่ดี)
แต่พอจะมีวิธีไหนที่ผมจะหายทรอม่ากับเรื่องนี้บ้างไหมครับ

ถ้าเลิก : เจ็บแต่จบครับ แต่ผมเสียดายเวลาที่มีร่วมกัน
ฝ่าฟันกันมาเยอะ ผมมองเธอเป็นแม่ของลูกอยู่เสมอ
ถ้าเลิกผมคงเอาเงินให้เธอแล้วหนีไปบวช

ขอความกรุณาทุกท่านที่เข้ามาตอบด้วยครับ ปกติผมเป็นแค่คนอ่าน
นี่คือกระทู้แรกของผม ถ้าผิดจุดไหนต้องขออภันล่วงหน้าด้วยนะครับ