เป็นเรื่องราวของครอบครัวสุกิตะที่ย้ายเข้าบ้านพัก
โดยมีทามาโกะเพื่อนข้างห้องมาช่วยขนของ
ในขณะที่เก็บกวาด เธอกับสามี เห็นป้ายไม้ว่างเปล่าอยู่
ก็เกิดความสงสัย เพราะโดยปกติคงจะไม่มีใครวางป้ายว่างเปล่าอันนี้
หลังจากที่ทั้งคู่ปรึกษากัน จึงตกลงที่จะเอาออก...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เช้าวันต่อมา สุกิตะ ไปแนะนำตัวเองให้เพื่อนบ้าน
เพื่อนบ้านคนนั้น ได้ทักว่าเอาป้ายอออกหรือเปล่า
และบอกว่า "ป้ายชื่อก็เหมือนเป็นหน้าเป็นตาของตัวเอง"
เธอได้แต่ตอบขอบคุณไปว่า เดี๋ยวอาจจะไปหาซื้อมาใหม่

พอเข้าบ้าน สามีทักว่า ป้ายไม้ที่เอาทิ้งออกไป กลับอยู่ในบ้านหลังนี้
ก็เอาทิ้งลงขยะเช่นเคย แล้วป้ายนั้นก็กลับมาติดหน้าบ้าน
เหตุการณ์วนซ้ำหลายๆ วัน ชาวบ้านรอบๆ ข้างเริ่มจะไม่คุยด้วย และซุบซินนินทากัน
สุกิตะที่สงสัย จึงไปสอบถาม ก็ไม่มีใครทัก
แต่นั่นทำเธอนึกถึง Keyword เรื่องป้ายชื่อคือหน้าตา ได้

พอไปส่องประจก ก็พบว่าเธอกลายเป็น "ผีไม่มีหน้า!!!"

ทามาโกะ ตั้งใจจะมากินเลี้ยงการย้ายเข้า ก็ถึงคราวซวย
ที่ถูกเธอและสามีเล่นงาน (เพราะทั้งคู่กลายเป็นผีไม่มีหน้าไปแล้ว)
ซึ่งป้ายชื่อนั้น ยังสลักไม่ครบขีด...

บทวิเคราะห์:
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สำหรับกฎในยามิชิไบตอนนี้คือ
"ต้องสลักชื่อใส่ป้ายไม้ มิฉะนั้นจะกลายเป็นผีไม่มีหน้า"
ตาม Keyword "ป้ายชื่อเป็นหน้าเป็นตาของผู้อาศัย" ที่เพื่อนบ้านบอกไว้

คาดว่า ที่ชาวบ้านไม่กล้าคุยกับสุกิตะนั้น
ถ้าคิดในแง่ของผี คือ ชาวบ้านพยายามที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผีไม่มีหน้า
เดี๋ยวอาจจะโดนเล่นงานเหมือนที่น้องทามาโกะโดนไม่รู้ตัว...

สิ่งที่ผมวิเคราะห์ต่อสถานการณ์ในตอนนี้คือ
การสลักป้ายชื่อหน้าบ้าน ก็เหมือนเป็นหน้าด่าน ของการแนะนำตัวเองในเบื้องต้น
การที่ไม่ยอมให้คนข้างๆ รู้จัก ก็จะทำให้คนภายนอกสงสัยไว้ก่อนเลยว่า คนนี้อาจจะไม่เป็นมิตร
ซึ่งผีไม่มีหน้าในตอนนี้ สื่อถึง คนที่ปกปิดตัวตน เพื่อที่จะทำลับๆ ล่อๆ
เหมือน Anonymous Mask ที่มักจะมาทำอะไรไม่ดีไม่ร้ายได้

ข้อคิดของตอนนี้ คือ
"การให้ข้อมูลส่วนตัวต่อตัวเองให้คนภายนอกรู้จัก คือการแสดงความบริสุทธิ์ใจในระดับหนึ่ง"

ในแง่ของความน่ากลัว:
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ในส่วนนี้ ผมชอบที่ยามิชิไบเอาตำนานผีไม่มีหน้ามาปรับใช้ให้เข้ากับยุคสมัย
เมื่อเราคิดในแง่ของผี ก็เหมือนกับว่า บ้านหลังนี้มีคำสาปของผีไม่มีหน้าซ่อนอยู่

ซึ่งเราอาจจะจินตนาการได้ว่า บ้านนี้อาจจะเคยเป็นที่กบดานของโจรมาก่อน
ก็เลยต้องปกปิดชื่อเอาไว้ พอถูกจับได้ก็ปิดหน้าปิดตาเพราะอับอายขายหน้า
พอตายไปก็เป็นผีไม่มีหน้าแบบนี้ก็ได้


สำหรับเหตุการณ์ในเนื้อเรื่องนี้
แสดงถึงความน่ากลัวของที่ต้องมาเป็นผีไม่มีหน้า
ถ้าหากปล่อยทิ้งไว้ จะกลายเป็นผีไปเสียเองก็ได้

และความตื่นกลัวของทามาโกะจัง
แสดงให้เห็นถึงความสยดสยองของการถูกเล่นงานอีกด้วย

ระดับความน่ากลัวของตอนนี้ให้: 7/10 ครับ


โดยส่วนตัวแล้ว ตำนานผีที่ยามิชิไบเอามาทำนั้น
ต่อให้เป็นเรื่องอื่นๆ ที่มีผีลักษณะนี้อยู่ ผมยังไม่ค่อยรู้สึกถึงความน่ากลัวเท่าไรนัก
แต่ก็ชอบตรงที่เอาตำนานเก่า มาแต่งเป็นบทใหม่
ใครคิดเห็นอย่างไร ก็มาแสดงความเห็นได้เช่นเดิมครับ

---

Official Site: https://www.tv-tokyo.co.jp/anime/yamishibai12/
กระทู้ตอนตอนที่แล้ว: https://ppantip.com/topic/42515283
กระทู้ตอนต่อไป: https://ppantip.com/profile/1209814