เราได้คบกับผช.คนหนึ่ง รู้จักทางเฟส  เราเป็นฝ่ายทักจีบเขาและคบกันเมื่อต้นปีที่ผ่านมา เขาในตอนแรกก็ค่อนข้างดี พ่อแม่เรารู้ว่าเราคบกับคนนี้อยู่ เขาเองก็มาบ้านบ่อยๆ เราสานสัมพันธ์จนท้อง ซึ่งเราพลาดมากๆ เราไม่กล้าที่จะบอกพ่อแม่ แต่แฟนคนนี้เขารู้ เราจึงพยายามพูดให้ฝ่ายชายพาพ่อแม่มาที่บ้าน แต่ฝ่ายชายดูไม่ค่อยจะกระตือรือร้น จนเพื่อนเราทักไปเตือนสติว่าควรทำอะไรบ้างแล้ว แต่สุดท้ายเราเองที่เป็นคนโทรบอกทางพ่อแม่เขาให้มา สิ่งนี้เป็นสิ่งเเรกที่ทำให้เราได้เห็นว่า เขาไม่พยายามที่จะทำเรื่องให้มันจบเลย 
    จนเราแต่งงานกัน และเราก็แท้งลูกแล้วฝังยาคุมด้วย (พ่อแม่เราพ่อแม่แฟนไม่ให้มีลูก) ซึ่งเราแท้งได้10กว่าวัน พ่อแม่แฟนเราก็สั่งให้เราไปทำงานที่สุราษฎร์(เราอยู่นราธิวาส) พ่อแม่แฟนบอก ทำงานที่นี่เงินไม่ได้เยอะบลาๆหลายเหตุผล ประเด็นคือ เราเพิ่งแท้ง ฟื้นตัวเเค่10กว่าวัน และความหวังสุดท้ายที่แฟนเราจะเห็นใจสุขภาพเราบ้าง แต่ไม่เลย เห็นดีด้วยกับพ่อแม่ตัวเอง จนเราก็ต้องฝืนร่างกายไปทำงาน ทำทุกวัน นอนดึกทุกคืน ทำงานเสร็จไหนจะทำความสะอาดห้อง ซักผ้า ตากผ้าอะไรอีก คือมันเหนื่อย ล้ามาก พอประจำเดือนมาก็ปวดท้อง×2จากเดิมที่ปวด 
   สุดท้ายมีปัญหาจึงลาออกจากงานมาอยู่บ้าน พ่อแม่สามีก็มัวเค้นให้เราทำงาน จนแฟนเราได้งานใหม่ เป็นรปภ.ในจังหวัดชลบุรี พอเราจะตามแฟนไป พ่อแม่แฟนก็ถาม ที่นั่นมีงานให้เราทำไหมอะไรอย่างงี้  ซึ่งเขาไม่ได้ถามเลยว่าเราจะเป็นอะไรยังไงบ้าง เราจึงโกหกว่ามีงานแล้ว 
    เรามาอยู่ที่นี่ โรคที่เป็นอาการหลายๆอย่างก็กำเริบ แต่แฟนเราไม่สนใจเวลาเราเป็นอะไรเลย ตอนเราเป็นลมก็ปล่อยให้เราอยู่แบบนั้นจนเราฟื้นได้สติเอง หรือเราเจ็บหน้าอกหายใจไม่ออก เขาก็ปล่อยให้เราดิ้นทุรนทุรายบนที่นอน 
    จนเราคิดว่าเราควรพอกับคนนี้แล้ว แต่ถ้าเลิกกันจริงๆเราก็อาย เพราะเราอวดพ่อเเม่เรานักหนาว่าเขาดีอย่างงั้นอย่างงี้ เพื่อไม่ให้พ่อแม่นั้นเป็นห่วงเรา เพราะเราเป็นลูกสาวคนเดียว
    ทุกคนคิดว่าเราควรไปยังไงต่อดี เขาเองก็มีบางเรื่องที่ดี เวลาทะเลาะเขาไม่ใช้ความรุนเเรง เวลาอยากได้อะไรก็ซื้อให้ ไม่เคยนอกใจ บางครั้งงานบ้านถ้าขี้เกียจเขาก็ทำ ตอนนี้เขาให้เราอยู่บ้านไม่ให้เราทำงานแต่ชอบพูดเรื่องที่นู่นที่นี่มีงานให้ทำบ่อยๆ แต่เขามักละเลยในสิ่งที่เขาควรรักษาคือความรู้สึกเรา